Gran Premio de Alemania de Motociclismo de 1987

El Gran Premio de Alemania de Motociclismo de 1987 fue la tercera prueba de la temporada 1987 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 17 de mayo de 1987 en el Circuito de Hockenheim.

Bandera de Alemania Occidental Circuito de Hockenheim
Ubicación Hockenheim, Bandera de Alemania Occidental República Federal Alemana
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 6,788 km

Resultados 500cc editar

Primes éxito de la temporada del Mundial del estadounidense Eddie Lawson, que llegó por delante de su compatriota Randy Mamola y del británico Ron Haslam. El vigente campeón, el australiano Wayne Gardner llegó en décimo lugar lo que supone un vuelco en la clasificación general. Ahora lidera el Mundial Mamola con 4 puntos sobre Gardner y 5 sobre Lawson.[1]

Pos. Piloto Equipo Tiempo Pts.
1   Eddie Lawson Yamaha 40.21.64 15
2   Randy Mamola Yamaha 40.34.99 12
3   Ron Haslam Elf-Honda 40.35.54 10
4   Tadahiko Taira Yamaha 40.42.23 8
5   Robert McElnea Yamaha 40.50.78 6
6   Pierfrancesco Chili Honda 41.07.43 5
7   Niall Mackenzie Honda 41.07.73 4
8   Roger Burnett Honda 41.16.40 3
9   Gustav Reiner Honda 41.16.86 2
10   Wayne Gardner Honda 41.37.86 1
11   Bruno Kneubühler Honda 41.43.92
12   Didier de Radiguès Cagiva 41.44.90
13   Richard Scott Honda 41.57.61
14   Fabio Biliotti Honda 41.58.00
15   Donnie McLeod Suzuki 42.06.52
16   Fabio Barchitta Honda 1 Vuelta
17   Ari Rämö Honda 1 Vuelta
18   Marco Papa Honda 1 Vuelta
19   Daniel Amatriaín Honda 1 Vuelta
20   Simon Buckmaster Honda 1 Vuelta
21   Gerold Fisher Honda 1 Vuelta
22   Maarten Duyzers Honda 1 Vuelta
23   Steve Manley Suzuki 1 Vuelta
24   Georg Jung Honda 1 Vuelta
25   Helmut Schütz Yamaha 1 Vuelta
Ret   Manfred Fischer Honda Ret
Ret   Marco Gentile Fior Ret
Ret   Silvo Habat Honda Ret
Ret   Kenny Irons Suzuki Ret
Ret   Esko Kuparinen Honda Ret
Ret   Thierry Rapicault Fior Ret
Ret   Raymond Roche Cagiva Ret
Ret   Michael Rudroff Honda Ret
Ret   Christian Sarron Yamaha Ret
Ret   Shungi Yatsushiro Honda Ret
DNS   Mike Baldwin Honda DNS
DNS   Alessandro Valesi Honda DNS
DNS   Karl Truchsess Honda DNS
DNQ   Josef Doppler Honda DNQ
DNQ   Peter Schleef Yamaha DNQ
DNQ   Louis-Luc Maisto Honda DNQ
DNQ   Wolfgang von Muralt Suzuki DNQ
DNQ   Rolf Aljes Suzuki DNQ
DNQ   Hans Klingebiel Suzuki DNQ
DNQ   Christopher Bürki Honda DNQ
DNQ   Gerhard Vogt Suzuki DNQ
DNQ   Hennie Boerman Honda DNQ
DNQ   Pavol Dekanek Suzuki DNQ
DNQ   Tony Carey Suzuki DNQ
DNQ   Andreas Leuthe Honda DNQ
DNQ   Larry Moreno Vacondio Suzuki DNQ
DNQ   Bohumil Stasa Honda DNQ
Sources:[2][3]

Resultados 250cc editar

Vuelta al triunfo del alemán Anton Mang que sube a los más alto del podio, la primera del año, por delante del suizo Jacques Cornu y el también alemán Reinhold Roth. En la clasificación general, Roth sigue en cabeza por delante de su compatriota Martin Wimmer.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Anton Mang Honda 36.05.60 15
2   Jacques Cornu Honda 36.14.09 12
3   Reinhold Roth Honda 36.14.74 10
4   Carlos Cardús Honda 36.14.87 8
5   Luca Cadalora Yamaha 36.15.21 6
6   Carlos Lavado Yamaha 36.15.35 5
7   Sito Pons Honda 36.15.91 4
8   Juan Garriga Yamaha 36.30.25 3
9   Patrick Igoa Yamaha 36.55.63 2
10   Maurizio Vitali Garelli 37.11.16 1
11   Hans Lindner Honda 37.12.39
12   Stéphane Mertens Honda 37.12.91
13   Andreas Preining Rotax 37.13.35
14   Helmut Bradl Honda 37.13.69
15   Jean-François Baldé Honda 37.24.94
16   Englebert Neumair Rotax 37.26.27
17   Konrad Hefele Honda 37.28.91
18   Jean Foray Yamaha 37.29.43
19   René Delaby Yamaha 27.29.72
20   Bruno Bonhuil Honda 37.33.92
21   Josef Hutter Honda 37.34.78
22   Jean-Michel Mattioli Yamaha 37.38.33
23   Harald Eckl Honda 37.39.09
24   Jean-Philippe Ruggia Yamaha 37.47.99
25   Alberto Rota Honda 37.48.24
Ret   Guy Bertin Honda Ret
Ret   Javier Cardelús Honda Ret
Ret   Garry Cowan Honda Ret
Ret   Ezio Gianola Honda Ret
Ret   Jean-Louis Guignabodet Honda Ret
Ret   Hermann Holder Rotax Ret
Ret   Stefan Klabacher Rotax Ret
Ret   Donnie McLeod Honda Ret
Ret   Loris Reggiani Aprilia Ret
Ret   Dominique Sarron Honda Ret
Ret   Jochen Schmid Yamaha Ret
DNS   Martin Wimmer Yamaha DNS
DNS   Manfred Herweh Honda DNS
DNQ   Bernard Haenggeli Yamaha DNQ
DNQ   Alain Bronec Honda DNQ
DNQ   Rainer Gerwin Bakker DNQ
DNQ   Herbert Besendörfer Honda DNQ
DNQ   Urs Lüzi Honda DNQ
DNQ   Stefano Caracchi Honda DNQ
DNQ   Frank Wagner Honda DNQ
DNQ   Massimo Matteoni Honda DNQ
DNQ   Nigel Bosworth Yamaha DNQ
DNQ   Herbert Hauf Honda DNQ
DNQ   Reinhard Strack Honda DNQ
DNQ   Nedy Crotta Armstrong DNQ
DNQ   Hervé Duffard Honda DNQ
DNQ   Fausto Ricci Honda DNQ
DNQ   Kevin Mitchell Yamaha DNQ
DNQ   Siegfried Minich Honda DNQ
DNQ   Iván Palazzese Yamaha DNQ
DNQ   Rüdi Gächter Honda DNQ
DNQ   Roland Busch Honda DNQ
DNQ   Robin Appleyard Honda DNQ
DNQ   Tony Rogers Yamaha DNQ

Resultados 125cc editar

El italiano Fausto Gresini sigue si ceder en 125, con dos victorias en dos Grandes Premios. El italiano fue el dominador de la carrera de principio a fin. El austríaco August Auinger y el también italiano Bruno Casanova completaron el podio.[4]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Fausto Gresini Garelli 33.40.31 15
2   August Auinger MBA 33.44.21 12
3   Bruno Casavona Garelli 33.45.32 10
4   Pier Paolo Bianchi MBA 33.58.49 8
5   Domenico Brigaglia Moto AGV 34.13.10 6
6   Andrés Sánchez Ducados 34.15.73 5
7   Thierry Feuz MBA 34.39.24 4
8   Jussi Hautaniemi MBA 34.40.18 3
9   Adi Stadler MBA 34.43.98 2
10   Lucio Pietroniro MBA 34.44.31 1
11   Mike Leitner MBA 34.44.44
12   Willy Pérez Zanella 34.51.70
13   Johnny Wickström Tunturi 34.52.32
14   Paul Bordes MBA 34.53.19
15   Olivier Liégeois Assmex 34.53.52
16   Iván Troisi MBA 35.10.94
17   Norbert Peschke Seel 35.16.68
18   Peter Sommer MBA 35.23.92
19   Håkan Olsson Starol 35.35.60
20   Ton Spek MBA 35.35.61
21   Robin Milton MBA 35.35.90
22   Robert Zwidl MBA 36.01.49
23   Fernando González JJ Cobas 36.02.87
24   Thomas Møller-Pedersen MBA 1 Vuelta
25   Robin Appleyard MBA 1 Vuelta
26   Ezio Gianola Honda 2 Vueltas
Ret   Hubert Abold Honda Ret
Ret   Christian Le Badezet MBA Ret
Ret   Peter Baláž MBA Ret
Ret   Karl Dauer MBA Ret
Ret   Dirk Hafeneger MBA Ret
Ret   Bady Hassaine MBA Ret
Ret   Esa Kytölä MBA Ret
Ret   Jarno Piepponen MBA Ret
Ret   Jean-Claude Selini MBA Ret
Ret   Alfred Waibel Special Ret
DNS   Paolo Casoli Moto AGV DNS
DNQ   Janez Pintar Eberhardt DNQ
DNQ   Gastone Grassetti MBA DNQ
DNQ   Jacques Hutteau MBA DNQ
DNQ   Erich Zürn MBA DNQ
DNQ   Wilco Zeelenberg Casal DNQ
DNQ   Claudio Macciotta MBA DNQ
DNQ   Ernst Himmelsbach MBA DNQ
DNQ   Jan Eggens MBA DNQ
DNQ   Ian McConnachie MBA DNQ
DNQ   Wilhelm Lücke MBA DNQ
DNQ   Helmut Hovenga Seel DNQ
DNQ   Allan Scott EMC DNQ
DNQ   Heinz Litz MBA DNQ
DNQ   José Grau MBA DNQ
DNQ   Steve Mason MBA DNQ
DNQ   Klaus Huber MBA DNQ
DNQ   Gary Dickinson MBA DNQ
DNQ   Robert Hmeljak MBA DNQ
DNQ   Manuel Hernández Benetti DNQ
DNQ   Manfred Braun MBA DNQ
DNQ   Uwe Mahl Rimotu DNQ

Resultados 80cc editar

Partiendo de la pole position, victoria para el alemán Gerhard Waibel, por delante del español Jorge Martínez Aspar y del suizo Stefan Dörflinger. Martínez comanda la clasificación general por delante de Waibel.[5]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Gerhard Waibel Krauser 28.08.32 15
2   Jorge Martínez Aspar Derbi 28.08.55 12
3   Stefan Dörflinger Krauser 28.08.87 10
4   Ian McConnachie Krauser 28.51.70 8
5   Manuel Herreros Derbi 29.06.33 6
6   Jörg Seel Seel 29.06.48 5
7   Heinz Paschen Casal 29.06.96 4
8   Günter Schirnhofer Krauser 29.07.22 3
9   Michael Schwander Seel 29.07.48 2
10   Ralf Waldmann ERK 29.12.93 1
11   Alex Barros Arbizu 29.19.35
12   Luis Miguel Reyes Autisa 29.19.89
13   Hubert Abold Krauser 29.21.39
14   Paolo Priori Krauser 29.23.26
15   Bert Smit Minarelli 29.42.80
16   Juan Ramón Bolart Krauser 29.42.95
17   René Dünki Krauser 30.11.84
18   Wilco Zeelenberg Casal 30.12.48
19   Jos van Dongen Krauser 30.12.87
20   Alojz Pavlič Seel 30.38.16
21   Karoly Juhasz Krauser 1 Vuelta
22   Serge Julin Casal 1 Vuelta
Ret   Richard Bay Ziegler Ret
Ret   Paul Bordes RB Ret
Ret   Thomas Engl Deizisau Ret
Ret   Josef Fischer Krauser Ret
Ret   Rainer Kunz Kroko Ret
Ret   Raimo Lipponen Krauser Ret
Ret   Salvatore Milano Krauser Ret
Ret   Peter Öttl Krauser Ret
Ret   Janez Pintar Eberhardt Ret
Ret   Stefan Prein Casal Ret
Ret   Félix Rodríguez JJ Cobas Ret
Ret   Reiner Scheidhauer Seel Ret
Ret   Herri Torrontegui JJ Cobas Ret
DNQ   Theo Timmer JVM DNS
DNS   Matthias Ehinger Krauser DNS
DNQ   Hans Koopman Ziegler DNQ
DNQ   Reiner Koster Kroko DNQ
DNQ   Stuart Edwards Casal DNQ
DNQ   Hagen Klein Hess DNQ
DNQ   Stefan Brägger Casal DNQ
DNQ   Jacques Bernard Huvo DNQ
DNQ   Roland Busch Keifer DNQ
DNQ   Chris Baert Seel DNQ
DNQ   Michael Knipp Casal DNQ
DNQ   Petra Gschwander Casal DNQ
DNQ   Olivier Friedrich Ziegler DNQ
DNQ   Terho Kauhanen Casal DNQ
DNQ   Erich Reuberger Hummel DNQ

Referencias editar

  1. a b «Lawson aprovechó los problemas de Gardner». Mundo Deportivo. 18 de mayo de 1987. Consultado el 17 de diciembre de 2018. 
  2. «1987 German MotoGP». Motorsportmagazine.com. 9 de octubre de 2017. Consultado el 1 de junio de 2018. 
  3. «WEST GERMANY GRAND PRIX · 500cc Race Classification 1987». Motogp.com. Archivado desde el original el 17 de septiembre de 2018. Consultado el 17 de septiembre de 2018. 
  4. «Gresini dominó el 125cc». Mundo Deportivo. 18 de mayo de 1987. Consultado el 17 de diciembre de 2018. 
  5. «Aspar no cayó en la trampa de la Krauser». Mundo Deportivo. 18 de mayo de 1987. Consultado el 17 de diciembre de 2018. 
Prueba previa:
Gran Premio de España de 1987
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1987
Siguiente prueba:
Gran Premio de las Naciones de 1987
Prueba previa:
Gran Premio de Alemania de 1986
Gran Premio de Alemania
Siguiente prueba:
Gran Premio de Alemania de 1988