Lucio Salvio Otón Coceyano

Lucio Salvio Otón Coceyano (en latín, Lucius Salvius Otho Cocceianus, Ferentium c. 50-† entre 93 y 96) fue un senador romano que vivió en el siglo I, y desarrolló su carrera bajo los imperios Nerón y la dinastía Flavia. Fue cónsul sufecto en el año 82 bajo el reinado de Domiciano.

Lucio Salvio Otón Coceyano
Información personal
Nacimiento c. 55 Ver y modificar los datos en Wikidata
Ferentium (Italia) Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento Siglo Ijuliano Ver y modificar los datos en Wikidata
Roma (Imperio romano) Ver y modificar los datos en Wikidata
Causa de muerte Pena de muerte Ver y modificar los datos en Wikidata
Familia
Padres Lucio Salvio Otón Ticiano Ver y modificar los datos en Wikidata
Cocceia Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Político Ver y modificar los datos en Wikidata
Cargos ocupados

Orígenes editar

Natural de Ferentium (Acquarossa, Italia) en la Regio VII Etruria de Italia, era hijo de Lucio Salvio Otón Ticiano, consul ordinarius en el año 52 y suffectus en el año 69, quien a su vez era hermano del emperador Marco Salvio Otón, por lo que Coceyano era su sobrino.

Carrera editar

La primera noticia que tenemos de Coceyano es que en el año 63, bajo Nerón, fue miembro del colegio de los salios palatinos,[1]​ lo que corresponde con un joven senador que está iniciando o va a iniciar su carrera con algún cargo del vigintivirato.

Con menos de 20 años, experimentó las turbulencias de la guerra civil del año de los cuatro emperadores, en las que su tío, el emperador Otón, fue derrotado por Vitelio y, como consecuencia, se suicidó, aunque el día anterior a darse muerte había enviado a su hermano el padre de Coceyano, a negociar con Vitelio para que respetase a su familia, ya que él mismo, había respetado a la familia de Vitelio; además, llamó a Coceyano y le hizo saber que había tenido intención de nombrarle su sucesor, pero que no lo había hecho para no exponerlo en caso de derrota, como así había ocurrido.[2]

Vitelio perdonó a Coceyano y también a su padre, por lo que, una vez que se produjo la victoria de Vespasiano, pudo continuar su carrera con normalidad, aunque nos es desconocida hasta que en 82, bajo Domiciano, fue nombrado consul suffectus para el nundinum de mayo a junio de 82.[3]

Más tarde, Domiciano hizo matar a Coceyano en algún momento entre 93 y 96,[4]​ utilizando como excusa que había celebrado el aniversario de su tío el emperador Otón.[5]

Notas editar

  1. CIL VI 2002, Roma (Italia): ------] / [Q(uinto) Volusio Saturnino P(ublio) Cornelio Scipione co(n)s(ulibus)] / P(ublius) N[---] / M(arcus) Al[---] / C(aio) Fontei[o Capitone C(aio) Vipstano Aproniano co(n)s(ulibus)] / C(aius) Fisius Po[---] / Fabius Num[antinus ----] / Nerone Caesar[e Aug(usto) IIII Cn(aeo) Cornelio Lentulo co(n)s(ulibus)] / L(ucius) Iunius Silanus [---] / C(aio) Memmio Regulo [L(ucio) Verginio Rufo co(n)s(ulibus)] / C(aius) Ummidius Quadra[tus ---] / C(aius) Vipstanus Poplicola[---] / D(ecimus) Silanus Gaetulicus [----] / L(ucius) Salvius Otho Cocce[ianus ----] / C(aio) Laecanio Basso M(arco) [Licinio Crasso Frugi co(n)s(ulibus)] / M(arcus) Camillius Surd[inus-----
  2. Tácito, Hist. II ,48: Talia locutus, ut cuique aetas aut dignitas, comiter appellatos, irent propere neu remanendo iram victoris asperarent, iuvenes auctoritate, senes precibus movebat, placidus ore, intrepidus verbis, intempestivas suorum lacrimas coercens. dari navis ac vehicula abeuntibus iubet; libellos epistulasque studio erga se aut in Vitellium contumeliis insignis abolet; pecunias distribuit parce nec ut periturus. mox Salvium Cocceianum, fratris filium, prima iuventa, trepidum et maerentem ultro solatus est, laudando pietatem eius, castigando formidinem: an Vitellium tam inmitis animi fore ut pro incolumi tota domo ne hanc quidem sibi gratiam redderet? mereri se festinato exitu clementiam victoris; non enim ultima desperatione sed poscente proelium exercitu remisisse rei publicae novissimum casum. satis sibi nominis, satis posteris suis nobilitatis quaesitum. post Iulios Claudios Servios se primum in familiam novam imperium intulisse: proinde erecto animo capesseret vitam, neu patruum sibi Othonem fuisse aut oblivisceretur umquam aut nimium meminisset.
  3. Así lo indican los Fasti Potentini:
    • AE 1998, 419 = AE 2007, 106 = AE 2014, 255, San Severino Marche (Italia):----- Um]midi[us ---] / [Imp(erator) Caesar Vespasianus Aug(ustus) VIIII T]itus Caesar [Aug(usti) f(ilius) VII] / [Caesar Domit(ianus) Au]g(usti) f(ilius) VI / [P(ublius) Calvisius Ruso L(ucius) Iunius Caese]nnius Paetus / [T(itus) Rubrius Aelius Nepos] M(arcus) Arrius Flaccus / [Imp(erator) T(itus) Aug(ustus) VIII] Caesar Domit(ianus) VII / [A(ulus) Didius Gallus Fabricius Veiento II L(ucius) Aelius Plautius Lam]ia Aelianus / [L(ucius) Aelius Plautius Lamia Aelianus Q(uintus) Aurelius Pac]tumedius Fronto / [L(ucius) Aelius Plautius Lamia Aelianus C(aius) Marius Marcellus Oc]tavius Rufus / [---] Q(uintus) Pompeius Trio / [Sex(tus) Neranius Capi]to L(ucius) Acilius Strabo / [M(arcus) Tittius Frugi] M(arcus) Vinicius Iulius Rufus / [L(ucius) Flavius Silva Nonius Bassus] M(arcus) Asinius Pollio Verruc(osus) / [M(arcus) Roscius C]oelius C(aius) Iulius Iuvenalis / [T(itus) Iunius M]ontan(us) L(ucius) Iulius Vett(ius) Paullus / [T(itus) Tettienus] Seren(us) C(aius) Natta Pinarianus / [L(ucius) Carminius Lusitanic]us M(arcus) Petronius Umbrin(us) / [T(itus) Turpilius Dexter] M(arcus) Maecius Rufus / [Imp(erator) Domitianus Caesar Aug(ustus) VIII] T(itus) Flavius Sabinus / [--- L(ucius) Sal]vius Otho Coc[ceian(us)] / [--- M(anius) Acili]us Avio[la------
  4. Roche (2006), pp. 319-322.
  5. Plutarco, Otho. XVI, 2. Suetonio , Domit. X, 2: Complures senatores, in iis aliquot consulares, interemit; ex quibus Civicam Cerealem in ipso Asiae proconsulatu, Salvidienum Orfitum, Acilium Glabrionem in exilio, quasi molitores rerum novarum; ceteros levissima quemque de causa; Aelium Lamiam ob suspiciosos quidem, verum et veteres et innoxios iocos, quod post abductam uxorem laudanti vocem suam "eutacto" dixerat, quodque Tito hortanti se de alterum matrimonium responderat: μὴ καὶ σὺ γαμὴσαι θέλεις;' Salvium Cocceianum, quod Othonis imperatoris patrui sui diem natalem celebraverat; Mettium Pompusianum, quod habere imperatoriam genesim vulgo ferebatur, et quod depictum orbem terrae in membrana contionesque regum ac ducum ex Tito Livio circumferret, quodque servis nomina Magonis et Hannibalis indidisset; Sallustium Lucullum Britanniae legatum, quod lanceas novae formae appellari Luculleas passus esset; Iunium Rusticum, quod Paeti Thraseae et Helvidii Prisci laudes edidisset appellassetque eos sanctissimos viros; cuius criminis occasione philosophos omnis urbe Italiaque summovit.

Bibliografía editar

  • Werner Eck, "L. Salvius Otho Cocceianus", Der Neue Pauly, vol. X, Stuttgart, 2001, col. 1274.
  • P. A. "Roche, The Execution of L. Salvius Otho Cocceianus", Classical Quarterly", 53-1, 2003, pp. 319-322.
  • Klaus Wachtel, "L. Salvius Otho Cocceianus", PIR (PIR) VII-2, 2006, pp. 55-57: S-144 (Esuqema familiar en S- 53)


Predecesor:
¿¿?? y (..) Serveo Inocente
Cónsul suffectus del Imperio Romano
junto con ¿¿??

mayo y junio de 82
Sucesor:
Manio Acilio Aviola y (..) Metio Modesto