Marco Suilio Nerulino

Marco Suilio Nerulino (en latín Marcus Suillius Nerullinus) fue un senador romano del siglo I, que desarrolló su cursus honorum bajo los imperios de Tiberio, Calígula, Claudio, Nerón y Vespasiano.

Marco Suilio Nerulino
Información personal
Nacimiento Siglo Ijuliano Ver y modificar los datos en Wikidata
Familia
Padre Publio Suilio Rufo Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Político y militar Ver y modificar los datos en Wikidata
Cargos ocupados

Familia editar

Era hijo de Publio Suilio Rufo, consul suffectus entre 41 y 45 y temible delator bajo el emperador Claudio, desterrado bajo Nerón a las Islas Baleares, y de la hijastra de Ovidio[1]​ y hermano de Suilio Cesonio.

Carrera política editar

La fortuna y el poder de su padre le permitieron una carrera política cómoda, que le permitió alcanzar el puesto de consul ordinarius en 50, bajo Claudio.[2]

El proceso y condena de su padre bajo Nerón en 58 no le afectó porque Nerón impidió personalmente que la acusación se extendiera a él y recibió la parte heredada de su bisabuela y de su abuela de la fortuna de su padre y otra que se consideró legítima.[3]

Su último cargo conocido fue el de procónsul de la provincia romana Asia en 69-70, bajo Vespasiano.

Notas editar

  1. Ovidio, Epist. ex Ponto IV, 8, 1-12: Littera sera quidem, studiis exculte Suilli,/ huc tua peruenit, sed mihi grata tamen,/ qua pia si possit superos lenire rogando/ gratia, laturum te mihi dicis opem./ Vt iam nil praestes, animi sum factus amici/ debitor et meritum uelle iuuare uoco./ Inpetus iste tuus longum modo duret in aeuum,/ neue malis pietas sit tua lassa meis!/ Ius aliquod faciunt adfinia uincula nobis, / quae semper maneant inlabefacta precor./ Nam tibi quae coniunx, eadem mihi filia paene est,/ et quae te generum, me uocat illa uirum.
  2. Tácito, Ann. XII 25, 1: C. Antistio M. Suillio consulibus adoptio in Domitium auctoritate Pallantis festinatur, qui obstrictus Agrippinae ut conciliator nuptiarum et mox stupro eius inligatus, stimulabat Claudium consuleret rei publicae, Britannici pueritiam robore circumdaret: sic apud divum Augustum, quamquam nepotibus subnixum, viguisse privignos. También las inscripciones:
    • CIL VI 8639 = CIL X 6637 = InscrIt. 13-1, 32 = AE 1997, 102 = AE 2002, 309 = AE 2003, 298, Anzio (Italia): ------]s Acratus numm(is) / [---]rus tegularius numm(is) / [---]ros structor numm(is) / [---]s Metrodas numm(is) / [A(ulo) Vitellio L(ucio)] Vipstano Poplicola co(n)s(ulibus) / [Ti(berius) Cla]udius Amarantus / [Ti(berius) Cla]udius Epaphroditus / [---]ctus vilicus / ----- [Q(uinto) Veranio] C(aio) Pompeio Gallo co(n)s(ulibus) / [---] topiar(ius) / [---] aedit(uus) / [---] Amarantus / [---] Lini praef(ectus) / [C(aio) Antistio Ve]tere M(arco) Suillio Nerulino co(n)s(ulibus) / [---]us disp(ensator) / [---]nus disp(ensator) / [---] Cosmus / [---] Cautus / [Ti(berio) Claudio Aug(usto) V Ser(vio) Cornelio Orphito)] co(n)s(ulibus) / [ /------/ ] / Ti(berius) Claudius Daphnu[s] / ------ / Euphemus atr(i)en[sis] / Claudia Fausti[na] / Aetoria Phlogi[s] / Claudia Hellas numm(is) / C(aio) Luccio Telesino C(aio) Suetonio [Paullino co(n)s(ulibus)] / Pannychus / Sita a valetudin[ario] / A(ulus) Caicilius Atisci[3] / Claudia Corin[thia] / ------ / L(ucio) Iulio Rufo [co(n)s(ule)] / Claudia Tyche / Ti(berius) Claudius Q(uinti) Ponti [praef(ectus)] / Antonius Faustu[s] / Albanus vilic[us] / P(ublio) Galerio Trachalo [co(n)s(ule)] / Antonia Musa / Claudia Zosime / Iulia Secunda numm(is) / [S]ulpicio Galba II T(ito) Vinio [Rufino(?) co(n)s(ulibus)] / [---]allus / [---]s / [---]nus / [-------------
    • CIL XII 2234, Grenoble] (Francia): Sex(to) Sammio Volt(inia) / Severo )(centurioni) leg(ionis) prim(ae) / Germanic(ae) qui / [e]o[d(em)] co(n)s(ule) quo milit(are) / coepit aquilifer / factus est anno[s] XIII / aquili[f]er militavit / )(centurio) factus C(aio) Antis/tio Vetere II M(arco) Suil/lio Nerullino co(n)s(ulibus) / ex [te]sta[mento]
  3. Tácito Ann. XIII, 43, 4-5: Igitur adempta bonorum parte (nam filio et nepti pars concedebatur eximebanturque etiam quae testamento matris aut aviae acceperant) in insulas Baleares pellitur, non in ipso discrimine, non post damnationem fractus animo; ferebaturque copiosa et molli vita secretum illud toleravisse. filium eius Nerullinum adgressis accusatoribus per invidiam patris et crimina repetundarum, intercessit princeps tamquam satis expleta ultione.

Bibliografía editar

  • Fluss, "M. Sullius Nerullinus 8)", RE, vol. R-07, IV A-1, Stuttgart, 1931, cols. 718-719.
  • Der Neue Pauly, Stuttgart, 1999, vol. XI, col. 1092.


Predecesor:
Cayo Pompeyo Longo Galo y Quinto Veranio
Cónsul del Imperio romano junto con
Gayo Antistio Veto

50
Sucesor:
Claudio V y Servio Cornelio Escipión Salvidieno Orfito
Predecesor:
Gayo Fonteyo Agripa
Procónsul de la provincia romana de Asia
69-70
Sucesor:
Tito Clodio Eprio Marcelo