Georg Bernhard Bilfinger

matemático ruso

Georg Bernhard Bilfinger (Cannstatt, 23 de enero de 1693-Stuttgart, 18 de febrero de 1750) fue un filósofo, matemático, estadista y teólogo alemán, autor de tratados de diversas temáticas. Su pensamiento se adscribe a la filosofía leibniziano-wolffiana, situada en un término medio entre los postulados filosóficos de Gottfried Leibniz y Christian Wolff, y cuyo nombre fue acuñado por el mismo Bilfinger.[1]

Georg Bernhard Bilfinger

Georg Bernhard Bilfinger.
Información personal
Nacimiento 23 de enero de 1693
Cannstatt, Wurtemberg, Sacro Imperio Romano Germánico
Fallecimiento 18 de febrero de 1750 (57 años)
Stuttgart, Wurtemberg, Sacro Imperio Romano Germánico
Nacionalidad Alemana
Educación
Educado en Universidad de Tubinga Ver y modificar los datos en Wikidata
Supervisor doctoral Christian Wolff Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Filósofo, matemático, estadista y teólogo
Empleador
Miembro de

Entre sus principales obras filosóficas se encuentran Specimen doctrinae veterum Sinarum moralis et politicae; De harmonia animi et corporis humani, maxime praestabilita, ex mente illustris Leibnitii, commentatio hypothetica; De origine et permissione mali, praecipue moralis, commentatio philosophica; y Dilucidationes philosophicae de Deo, anima humana, mundo, et generalibus rerum affectionibus.[2]

Obra editar

  • De harmonia animi et corporis humani, maxime praestabilita, ex mente illustris Leibnitii, commentatio hypothetica : accedunt solutiones difficultatum ab eruditissimis viris … Foucherio, Baylio, Lamio, Tourneminio, Newtono, Clarkio atque Stahlio motarum. Fráncfort y Leipzig: Mezlerum, 1723.
  • Dilucidationes de Deo, anima humana, mundo et generalioribus rerum affectibus. Tubinga: Cottae, 1725 (reeditado en 1740, 1763 y 1768).
  • Elementa physices. Accedunt eiusdem meditationes mathematico-physicae in commentariis … cum disquistione de vampyris. Lepzig: Richter, 1742.
  • Varia in fasciculos collecta / sumptibus filiorum Beati Christophori Erhardti. Stuttgart, 1743.
  • Supplement aux maximes ordinaires de la fortification 1750
    Aus dem Französischen ins Deutsche übersetzt von Andreas Böhm unter dem Titel: Zusätze zu den gewöhnlichen Maximen der Befestigungskunst. In: Magazin für Ingenieur und Artilleristen / ed. de Andreas Böhm, v. 1. Gießen: Krieger, 1777, p. 1–26.

Referencias editar

  1. Frederick Copleston (1999). A History of Philosophy VI. p. 115.
  2. Knud Haakonssen (2006). The Cambridge History of Eighteenth-century Philosophy II. Cambridge University Press. p. 1150