Gran Premio de Gran Bretaña de Motociclismo de 1981

El Gran Premio de Gran Bretaña de Motociclismo de 1981 fue la undécima prueba de la temporada 1981 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 2 de agosto de 1981 en el Circuito de Silverstone.

Bandera del Reino Unido Circuito de Silverstone
Ubicación Silverstone, Bandera del Reino Unido Gran Bretaña
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 4,718 km

Resultados 500cc editar

En la categoría reina, saltó al sorpresa y el holandés Jack Middelburg consiguió la victoria con Suzuki, segunda victoria en su palmarés en el Mundial, por delante del estadounidense Kenny Roberts y Randy Mamola. Con este resultado, el líder provisional de la clasificación, el italiano Marco Lucchinelli, que solo pudo ser 19º a causa de un incidente, reduce su ventaja a 6 puntos de Mamola.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Jack Middelburg Suzuki 43:24.34 15
2   Kenny Roberts Yamaha + 0.30 12
3   Randy Mamola Suzuki + 13.04 10
4   Bernard Fau Suzuki + 36.22 8
5   Marc Fontan Yamaha + 36.56 6
6   Boet van Dulmen Yamaha + 37.79 5
7   Stu Avant Suzuki + 44.95 4
8   Ikujiro Takai Yamaha + 45.41 3
9   Steve Parrish Yamaha + 45.79 2
10   Chris Guy Suzuki + 53.36 1
11   Graziano Rossi Yamaha +1:06.37
12   Peter Sjöström Suzuki +1:13.31
13   Guido Paci Yamaha +1:14.28
14   Roberto Pietri Suzuki +1:24.22
15   Andreas Hofmann Yamaha +1:25.01
16   Franco Uncini Suzuki +1 Vuelta
17   Graham Wood Yamaha +1 Vuelta
18   Christian Sarron Yamaha +1 Vuelta
19   Marco Lucchinelli Suzuki +1 Vuelta
20   Josef Hage Yamaha +1 Vuelta
21   Alex George Yamaha +1 Vuelta
22   Barry Woodland Suzuki +1 Vuelta
23   Carlo Perugini Sanvenero +1 Vuelta
DNS   Dave Potter Suzuki DNS
DNS   Sadao Asami Suzuki DNS
Ret   Freddie Spencer Honda Ret
Ret   Philippe Coulon Suzuki Ret
Ret   Gary Lingham Suzuki Ret
Ret   Graeme Crosby Suzuki Ret
Ret   Barry Sheene Yamaha Ret
Ret   Sergio Pellandini Suzuki Ret
Ret   Steve Henshaw Suzuki Ret
Ret   John Newbold Suzuki Ret
Ret   Christian Estrosi Pernod Ret
Ret   Keith Huewen Suzuki Ret
Ret   Corrado Tuzii Suzuki Ret
Ret   Dale Singleton Suzuki Ret
Ret   Kork Ballington Kawasaki Ret
Ret   Dennis Ireland Suzuki Ret
Ret   Michel Frutschi Yamaha Ret
DNQ   Giovanni Pelletier Morbidelli DNQ
DNQ   Bob Smith Morbidelli DNQ
DNQ   James Gervais Yamaha DNQ
DNQ   Steve Mackin Yamaha DNQ
DNQ   Franck Gross Suzuki DNQ
DNQ   Steve Williams Suzuki DNQ
Sources:[2][3]

Resultados 350cc editar

Cuarta victoria de la temporada para el alemán Anton Mang, que partía de la pole position. Con este triunfo se adjudica de manera matemática el título de la categoría. El británico Keith Huewen y el francés Jean-François Baldé fueron segundo y tercero respectivamente.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Anton Mang Kawasaki 38'01.38 15
2   Keith Huewen Yamaha 38'18.12 12
3   Jean-François Baldé Kawasaki 38'18.26 10
4   Didier de Radiguès Yamaha 38'18.07 8
5   Charlie Williams Yamaha 38'18.26 6
6   Martin Wimmer Yamaha 38'19.11 5
7   Jeffrey Sayle Yamaha 38'24.16 4
8   Patrick Fernandez Yamaha 38'30.28 3
9   Donnie Robinson Yamaha 38'40.24 2
10   René Delaby Yamaha 38'46.30 1
11   Siegfried Minich Bartol 38'51.22
12   Paolo Ferretti Yamaha 38'51.30
13   Tony Head Yamaha 38'51.06
14   Graeme McGregor Yamaha 38'51.13
15   Eero Hyvärinen Yamaha 38'52.22
16   Steve Tonkin Yamaha 38'52.03
17   Jacques Bolle Yamaha 39'08.00
18   Tony Rogers Yamaha 39'11.29
19   Graeme Geddes Yamaha 39'17.07
20   Alain Stewart Yamaha 39'20.08
21   Yo Chan Matsumoto Yamaha 39'20.15
22   Bengt Elgh Yamaha 39'24.24
23   Clive Horton Yamaha + 1 Vuelta
24   Edwin Weibel Yamaha + 1 Vuelta
25   Roger Sibille Yamaha + 1 Vuelta
Ret   Alan North Yamaha Ret
Ret   Reino Eskelinen Yamaha Ret
Ret   Mar Shouten Yamaha Ret
Ret   Mick Grant Yamaha Ret
Ret   Steve Henshaw Yamaha Ret
Ret   Bruno Kneubühler Rotax Ret
Ret   Pekka Nurmi Yamaha Ret
Ret   Phil Mellor Yamaha Ret
Ret   Tony Rutter Yamaha Ret
Ret   Steve Wright Yamaha Ret
Ret   Chris Guy Yamaha Ret
Ret   Hervé Guilleux Siroko Ret
Ret   Paul Harris Yamaha Ret
Ret   Peter Looijesteijn Rotax Ret
Ret   Bruno Lüscher Yamaha Ret
DNQ   Jon Ekerold Bimota-Yamaha DNQ
DNQ   Eric Saul Chevalier-Yamaha DNQ
DNQ   Hans Hansebraten Yamaha DNQ
DNQ   Edi Stöllinger Kawasaki DNQ
DNQ   Jussi Hautaniemi Yamaha DNQ
DNQ   Peter Labuschagne Yamaha DNQ
DNQ   Neil Tuxworth Yamaha DNQ
DNQ   Christer Eliasson Yamaha DNQ
DNQ   Lothar Spiegler Yamaha DNQ
DNQ   Atilio Riondato Yamaha DNQ
DNQ   Paul Harris Yamaha DNQ
DNQ   Rini van Kasteren Yamaha DNQ
DNQ   Pierre Bolle Yamaha DNQ
DNQ   Simon Buckmaster Yamaha DNQ
DNQ   Eddie Roberts Yamaha DNQ
DNQ   Bruno Lüscher Yamaha DNQ

Resultados 250cc editar

Gracias a su séptima victoria en esta categoría, el alemán Anton Mang se corona como campeón del mundo de forma matemática, con una ventaja de 44 puntos sobre sus perseguidores cuando quedan tres pruebas por disputarse. El segundo puesto es para el suizo Roland Freymond y el tercero para el australiano Graeme McGregor que en esta ocasión, pilotaba una Kawasaki cuando en las anteriores Grandes Premios lo había hecho con una Yamaha.

Durante la carrera, cayó el italiano Loris Reggiani que le provocará una lesión que le impedirá tomar la salida en 125cc y, así, dar el título a Ángel Nieto.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Anton Mang Kawasaki 38'32.37 15
2   Roland Freymond Yamaha 38'41.08 12
3   Graeme McGregor Kawasaki 38'41.08 10
4   Richard Schlachter Yamaha 38'41.21 8
5   Martin Wimmer Yamaha 38'41.21 6
6   Didier de Radiguès Yamaha 39'07.08 5
7   Jean-François Baldé Kawasaki 39'12.17 4
8   Jean-Louis Guignabodet Kawasaki 39'12.26 3
9   André Gouin Yamaha 39'34.21 2
10   Steve Tonkin Armstrong 39'39.28 1
11   Christian Estrosi Yamaha 39'43.49
12   Jeffrey Sayle Armstrong 39'44.05
13   Bruno Kneubühler Rotax 39'45.17
14   Pierre Bolle Yamaha 39'46.43
15   August Auinger Rotax 39'55.53
16   Sito Pons Yamaha 40'03.19
17   Johnny Scott Yamaha + 1 Vuelta
18   Tony Head Yamaha + 1 Vuelta
19   Franco Marchegiani Yamaha + 1 Vuelta
20   Patrick Fernandez Cotton + 1 Vuelta
21   Jean-Louis Albera Kawasaki + 1 Vuelta
22   Steven Cull Yamaha + 1 Vuelta
23   Jean-Michel Mattioli Yamaha + 1 Vuelta
Ret   Jean-Louis Tournadre Yamaha Ret
Ret   Jean-Marc Toffolo Armstrong Ret
Ret   Charlie Williams Yamaha Ret
Ret   Paolo Ferretti Yamaha Ret
Ret   Alain Beraud Yamaha Ret
Ret   Maurizio Massimiani Ad Majora Ret
Ret   Tony Rogers Rotax Ret
Ret   Hervé Guilleux Siroko Ret
Ret   Phil Mellor Yamaha Ret
Ret   Tony Rutter Yamaha Ret
Ret   Pekka Nurmi Yamaha Ret
Ret   Loris Reggiani Yamaha Ret
Ret   Roger Sibille Yamaha Ret
Ret   Pete Wild Yamaha Ret
Ret   Mick Grant Armstrong Ret
Ret   Clive Horton Armstrong Ret
Ret   Hans Müller MBA Ret
Ret   Eero Hyvärinen Yamaha Ret
Ret   Thierry Espié Pernod Ret
DNQ   Ángel Nieto Siroko Rotax DNQ
DNQ   Jan Ekerold DNQ
DNQ   Greame Geddes Yamaha DNQ
DNQ   Edi Stöllinger Kawasaki DNQ
DNQ   Peter Looijesteijn Yamaha DNQ
DNQ   Alan North Yamaha DNQ
DNQ   Steve Wright Yamaha DNQ
DNQ   Graham Singer Yamaha DNQ
DNQ   Gerhard Waibel Yamaha DNQ
DNQ   Frederic Duval Yamaha DNQ
DNQ   Steve Williams Yamaha DNQ
DNQ   Bob Smith Yamaha DNQ
DNQ   Eric Saul Yamaha DNQ
DNQ   Christian Le Liard Yamaha DNQ

Resultados 125cc editar

Gracias a la ausencia ya mencionada de Loris Reggiani por una caída en la carrera de 250cc, el español Ángel Nieto y su MInarelli se proclama campeón del mundo por décima vez en su trayectoria. En este Gran Premio, victoria sobre el francés Jacques Bolle y el argentino Hugo Vignetti.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Ángel Nieto Minarelli 34.29.03 15
2   Jacques Bolle Motobécane 34.32.13 12
3   Hugo Vignetti MBA 34.37.34 10
4   Pier Paolo Bianchi MBA 34.38.01 8
5   Jean-Claude Selini MBA 34.52.19 6
6   Michel Galbit MBA '34.53.00 5
7   August Auinger MBA 34.55.16 4
8   Willy Pérez MBA 35.14.09 3
9   Ricardo Tormo Sanvenero 35.15.38 2
10   Olivier Liégeois MBA 35.16.09 1
11   Hans Müller MBA 35.28.18
12   Thierry Noblesse MBA 35.38.30
13   Anton Straver MBA 35.38.39
14   Johnny Wickström MBA 35.56.40
15   Jan Bäckström MBA 36.01.32
16   Yves Dupont MBA 36.02.15
17   Jacky Hutteau Afam 36.02.01
18   Paul Bordes MBA 36.15.02
19   Chris Leah MBA + 1 Vuelta
20   Frédéric Michel MBA + 1 Vuelta
21   Werner Schmied MBA + 1 Vuelta
22   Paul Barker Honda + 1 Vuelta
23   Chris Baert MBA + 1 Vuelta
24   Reiner Koster MBA + 1 Vuelta
Ret   Iván Palazzese MBA Ret
Ret   Guy Bertin Sanvenero Ret
Ret   Eugenio Lazzarini Iprem Ret
Ret   Joe Genoud MBA Ret
Ret   Alex Bedford MBA Ret
Ret   Gerhard Waibel MBA Ret
Ret   Rino Zuliani MBA Ret
Ret   Per-Edvard Carlsson MBA Ret
Ret   Lucio Pietroniro MBA Ret
Ret   Tony Smith Morbidelli Ret
Ret   Peter Baláž MBA Ret
Ret   Chris Torne Honda Ret
Ret   John Kernan MBA Ret
Ret   Robert Mann Morbidelli Ret
Ret   Hubert Genoud MBA Ret
Ret   Pete Wild Honda Ret
DNS   Loris Reggiani Minarelli DNS
DNQ   Chris Baert MBA DNQ
DNQ   Reiner Koster MBA DNQ
DNQ   Kevin Robb MBA DNQ

Referencias editar

  1. a b c d «Middleburg sorprendió en 500cc». Mundo Deportivo. 3 de agosto de 1981. Consultado el 8 de marzo de 2019. 
  2. «1981 British MotoGP - Motor Sport Magazine Database». Motorsportmagazine.com. 15 de enero de 2018. Consultado el 10 de octubre de 2018. 
  3. «BRITISH GRAND PRIX · 500cc Race Classification 1981». Motogp.com. Archivado desde el original el 10 de octubre de 2018. Consultado el 10 de octubre de 2018. 
Prueba previa:
Gran Premio de San Marino
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1981
Siguiente prueba:
Gran Premio de Finlandia
Prueba previa:
Gran Premio de Gran Bretaña de 1980
Gran Premio de Gran Bretaña
Siguiente prueba:
Gran Premio de Gran Bretaña de 1982