Gran Premio de San Marino de Motociclismo de 1987

El Gran Premio de San Marino de Motociclismo de 1987 fue la duodécima prueba de la temporada 1987 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 30 de agosto de 1987 en el Circuito de Misano.

Bandera de San Marino Circuito de Misano
Ubicación Misano Adriatico
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 3,488 km
Curvas 8

Resultados 500cc editar

El estadounidense Randy Mamola se impuso en un duro duelo con Eddie Lawson. El líder de la clasificación, el australiano Wayne Gardner circuló en una cómoda tercera posición que no hacía peligrar su condición de líder.[1]

Pos. Piloto Equipo Moto Tiempo Pts.
1   Randy Mamola Team Lucky Strike Roberts Yamaha 46'35.850 15
2   Eddie Lawson Marlboro Yamaha Team Agostini Yamaha +3.960 12
3   Wayne Gardner Rothmans Honda Team Honda +34.830 10
4   Tadahiko Taira Marlboro Yamaha Team Agostini Yamaha +41.710 8
5   Shunji Yatsushiro Rothmans Honda Team Honda +1'01.750 6
6   Roger Burnett Rothmans Honda Team Honda +1'02.190 5
7   Niall Mackenzie Team HRC Honda +1'02.370 4
8   Christian Sarron Sonauto Gauloises Jack Germain Yamaha +1'02.690 3
9   Gustav Reiner Team Hein Gericke Honda +1 Vuelta 2
10   Marco Gentile Fior Fior +1 Vuelta 1
11   Daniel Amatriaín Honda +1 Vuelta
12   Alessandro Valesi Honda +1 Vuelta
13   Fabio Barchitta Honda +1 Vuelta
14   Ray Swann Honda +1 Vuelta
15   Bruno Kneubühler Honda +1 Vuelta
16   Manfred Fischer Team Hein Gericke Honda +2 Vueltas
17   Marco Papa Honda +2 Vueltas
18   Simon Buckmaster Honda +2 Vueltas
19   Romolo Balbi Honda +2 Vueltas
20   Karl Truchsess Honda +2 Vueltas
21   Marco Marchesani Suzuki +3 Vueltas
Ret   Vittorio Scatola Team Paton Paton Ret
Ret   Richard Scott Team Lucky Strike Roberts Yamaha Ret
Ret   Vittorio Gibertini Suzuki Ret
Ret   Fabio Biliotti Honda Ret
Ret   Didier de Radiguès Cagiva-Bastos-Alstare Cagiva Ret
Ret   Leandro Becheroni Honda Ret
Ret   Kenny Irons Heron Suzuki GB Suzuki Ret
Ret   Wolfgang von Muralt Suzuki Ret
Ret   Massimo Broccoli Honda Ret
Ret   Rob McElnea Marlboro Yamaha Team Agostini Yamaha Ret
Ret   Ron Haslam Team ROC Elf Honda Honda Ret
Ret   Silvo Habat Honda Ret
Ret   Freddie Spencer Team HRC Honda Ret
Ret   Pierfrancesco Chili HB Honda Gallina Team Honda Ret
DNQ   Ari Rämö Honda DNQ
DNQ   Josef Doppler Honda DNQ
DNQ   Claus Wulff Suzuki DNQ
DNQ   Gerold Fischer Honda DNQ
DNQ   Andreas Leuthe Honda DNQ
DNQ   Larry Moreno Vacondio Suzuki DNQ
DNQ   Vincenzo Cascino Suzuki DNQ
DNQ   Thierry Rapicault Fior DNQ
DNQ   Georg-Robert Jung Honda DNQ
Sources:[2][3]

Resultados 250cc editar

El triunfo fue para Loris Reggiani,con Aprilia, por delante de Luca Cadalora,con Yamaha. La última victoria de un piloto italiano con una máquina italiana se remontaba al Gran Premio de Checoslovaquia de 1979.[4]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Loris Reggiani Aprilia 41:21.580 15
2   Luca Cadalora Yamaha +7.890 12
3   Sito Pons Honda +11.060 10
4   Dominique Sarron Honda +11.420 8
5   Martin Wimmer Yamaha +12.180 6
6   Anton Mang Honda +12.320 5
7   Juan Garriga Yamaha +12.530 4
8   Manfred Herweh Honda +13.470 3
9   Reinhold Roth Honda +13.690 2
10   Patrick Igoa Yamaha +14.050 1
11   Maurizio Vitali Garelli +14.260
12   Ivan Palazzese Yamaha +19.070
13   Stéphane Mertens Honda +19.330
14   Urs Luzi Honda +27.660
15   Donnie McLeod EMC/Rotax +33.440
16   Jean-Michel Mattioli Yamaha +33.870
17   Marcellino Lucchi Honda +48.220
18   Guy Bertin Honda +48.390
19   Marcello Iannetta Yamaha +48.720
20   Fausto Ricci Honda +50.320
21   Jean-Philippe Ruggia Yamaha +50.540
22   Massimo Matteoni Honda +55.990
23   René Delaby Yamaha +1:04.340
24   Harald Eckl Honda +1:08.940
25   Christian Boudinot Fior +1:15.090
26   Bruno Bonhuil Honda +1:21.840
27   Garry Cowan Honda +1 Vuelta
28   Alberto Rota Honda +1 Vuelta
29   Renzo Colleoni Honda +1 Vuelta
Ret   Carlos Cardús Honda Ret
Ret   Stefano Caracchi Honda Ret
Ret   Jean-François Baldé Honda Ret
Ret   Jean Foray Honda Ret
Ret   Jochen Schmid Yamaha Ret
Ret   Andrea Brasini Honda Ret
DNS   Antonio Neto Yamaha DNS
DNQ   Bernard Haenggeli Yamaha DNQ
DNQ   Graham Singer Rotax DNQ
DNQ   Javier Cardelús Honda DNQ
DNQ   Kevin Mitchell Yamaha DNQ
DNQ   Hans Lindner Honda DNQ
DNQ   Englebert Neumair Rotax DNQ
DNQ   Takayoshi Yamamoto Yamaha DNQ
DNQ   Nedy Crotta Armstrong DNQ
DNQ   Hervé Duffard Honda DNQ
DNQ   Janez Stefanec Honda DNQ
DNQ   Jean-Louis Guignabodet Honda DNQ

Resultados 125cc editar

Décima, carrera y décimo triunfo del italiano Fausto Gresini en 125cc, pese a llevar una fuerte contusión en el pie derecho, tras su caída del día anterior.[5]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Fausto Gresini Garelli 38:36.200 15
2   August Auinger MBA +33.140 12
3   Paolo Casoli Moto AGV +42.850 10
4   Ezio Gianola Honda +1:06.060 8
5   Mike Leitner MBA +1:12.150 6
6   Lucio Pietroniro MBA +1:12.650 5
7   Andrés Sánchez Ducados +2:08.970 4
8   Gastone Grassetti MBA +1 Vuelta 3
9   Håkan Olsson Starol +1 Vuelta 2
10   Norbert Peschke Seel +1 Vuelta 1
11   Olivier Liégeois Assmex +1 Vuelta
12   Jussi Hautaniemi MBA +1 Vuelta
13   Willy Pérez MBA (Zanella) +1 Vuelta
14   Flemming Kistrup MBA +1 Vuelta
15   Bady Hassaine MBA +1 Vuelta
16   Jean-Claude Selini MBA +1 Vuelta
17   Claudio Macciotta MBA +1 Vuelta
18   Pier Paolo Bianchi MBA +1 Vuelta
19   Robin Appleyard MBA +1 Vuelta
20   Jacques Hutteau MBA +1 Vuelta
21   Iván Troisi MBA +1 Vuelta
22   Luciano Garagnani MBA +1 Vuelta
23   Emilio Cuppini Honda +1 Vuelta
24   Manuel Hernández Nicolás Beneti +1 Vuelta
25   Heinz Litz MBA +1 Vuelta
26   Peter Sommer MBA +2 Vueltas
Ret   Johnny Wickström MBA (Tunturi) Ret
Ret   Thierry Feuz MBA Ret
Ret   Allan Scott EMC Ret
Ret   Marco Cipriani MBA Ret
Ret   Domenico Brigaglia Moto AGV Ret
Ret   Hubert Abold Honda Ret
Ret   Stefano Bianchi MBA Ret
Ret   Esa Kytölä MBA Ret
Ret   Adi Stadler MBA Ret
DNS   Bruno Casanova Garelli DNS
DNQ   Robin Milton MBA DNQ
DNQ   Heinz Lüthi Honda DNQ
DNQ   Paul Bordes MBA DNQ
DNQ   Marco Pirani Ballen DNQ
DNQ   Roberto Dova EMC DNQ
DNQ   Ian McConnachie MBA DNQ
DNQ   Taru Rinne MBA DNQ
DNQ   Nicolas González MBA DNQ
DNQ   Vincenzo Sblendorio Mancini DNQ
DNQ   Karl Dauer MBA DNQ
DNQ   Thomas Møller-Pedersen MBA DNQ
DNQ   Christian Le Badezet MBA DNQ

Resultados 80cc editar

La victoria de Champi Herreros supone además la sexta victoria de Derbi en el Mundial de marcas. El líder de la clasificación Jorge Martínez Aspar tuvo que retirarse.[6]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Manuel Herreros Derbi 32:05.360 15
2   Stefan Dörflinger Krauser +3.680 12
3   Ian McConnachie Krauser +11.610 10
4   Gerhard Waibel Krauser +11.620 8
5   Jörg Seel Seel +25.410 6
6   Giuseppe Ascareggi BBFT +26.500 5
7   Alex Barros Arbizu +27.070 4
8   Hans Spaan Casal +29.870 3
9   Herri Torrontegui JJ Cobas +59.260 2
10   Peter Öttl Krauser +59.570 1
11   Salvatore Milano Krauser +59.880
12   Juhász Károly Krauser +1:04.460
13   Reiner Koster Kroko +1:16.050
14   Heinz Paschen Casal +1:29.350
15   Theo Timmer Casal +1:30.180
16   Günter Schirnhofer Krauser +1 Vuelta
17   Josef Fischer Krauser +1 Vuelta
18   Wilco Zeelenberg Casal +1 Vuelta
19   Serge Julin Casal +1 Vuelta
20   Otto Machinek H&M +1 Vuelta
21   Mario Stocco Faccioli +1 Vuelta
22   Raimo Lipponen Krauser +1 Vuelta
23   Lionel Robert SPR +1 Vuelta
24   Rainer Kunz Kroko +2 Vueltas
25   Chris Baert Seel +2 Vueltas
Ret   Hubert Abold Krauser Ret
Ret   Paolo Priori Krauser Ret
Ret   Luis Miguel Reyes Autisa Ret
Ret   Jorge Martínez Aspar Derbi Ret
Ret   Stuart Edwards Casal Ret
Ret   Juan Ramón Bolart Autisa Ret
Ret   Paul Bordes RB Ret
Ret   Mario Scalinci HuVo Ret
Ret   Thomas Engl Esch Ret
Ret   Giuliano Tabanelli UFO Ret
DNS   René Dünki Krauser DNS
DNS   Richard Bay Casal DNS
DNQ   Felix Rodríguez Cobas DNQ
DNQ   Paolo Scappini Unimoto DNQ
DNQ   Nicola Casadei Casal DNQ

Referencias editar

  1. «Caída de Spencer». Mundo Deportivo. 31 de agosto de 1987. Consultado el 1 de diciembre de 2018. 
  2. «1987 San Marino MotoGP | Motor Sport Magazine Database». motorsportmagazine.com. Consultado el 28 de mayo de 2018. 
  3. «motogp.com · SAN MARINO GRAND PRIX · 500cc Race Classification 1987». www.motogp.com. Archivado desde el original el 20 de septiembre de 2018. Consultado el 1 de diciembre de 2018. 
  4. «Delirio italiano». Mundo Deportivo. 31 de agosto de 1987. Consultado el 1 de diciembre de 2018. 
  5. «Reggiani, victoria de Europa». Mundo Deportivo. 31 de agosto de 1987. Consultado el 1 de diciembre de 2018. 
  6. «Sorpresa y peligro». Mundo Deportivo. 13 de septiembre de 1987. Consultado el 29 de noviembre de 2018. 
Prueba previa:
Gran Premio de Checoslovaquia de 1987
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1987
Siguiente prueba:
Gran Premio de Portugal de 1987
Prueba previa:
Gran Premio de San Marino de 1986
Gran Premio de san Marino
Siguiente prueba:
Gran Premio de San Marino de 1991