Publio Palfurio

Cónsul sufecto del Imperio romano

Publio Palfurio (en latín Publius Palfurius) fue un senador romano del siglo I, que desarrolló su carrera política bajo los imperios de Tiberio, Calígula, Claudio y Nerón.

Publio Palfurio
Información personal
Nacimiento Siglo Ijuliano Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Político Ver y modificar los datos en Wikidata
Cargos ocupados Senador romano Ver y modificar los datos en Wikidata

Carrera política editar

Su único cargo conocido fue el de consul suffectus en los meses de septiembre y octubre de 55, compartiendo honor con Séneca, quien había sido preceptor del joven emperador Nerón.[1]

Descendencia editar

Su hijo Marco Palfurio Sura fue un orador y filósofo estoico expulsado del Senado por el emperador Vespasiano.[2]

Bibliografía editar

  • Giuseppe Camodeca, "I consoli des 55–56 e un nuovo collega di seneca nel consolato: P. Cornelius Dolabella", ZPE 63, 1986, pp. 201–215.

Referencias editar

  1. Así lo indica la siguiente inscripción:
    • CIL IV 03340,46, Pompeya (Italia): HS n(ummum) II(milia)DCXXXV / quae pecunia in / stipulatum / L(uci) Caec[ili] / Iucundi venit ob / auctione(m) M(arci) All[ei(?)] / Hyg(i)ni in K(alendas) Novemb(res) // primas [mercede] / minus so[luta habere] / se dix{s}it [Alleius(?) Hyginus] / ab L(ucio) Cae[cil]io Iucundo / act(um) P[o]mpe(is) III Non(as) Se(ptembres) / L(ucio) Annaeo [P(ublio) P]alfurio co(n)s(ulibus) // M(arci) Mag[ii] Secundi / P(ubli) Ter[enti] Prim(i) / L(uci) Ce[i] Decidian(i) / M(arci) F[abi(?) P]rocli / N(umeri) H[---] / C(ai) [---] / M(arci) [---] / Q(uinti) [---] //L(ucio) [Annaeo P(ublio?) Palfurio co(n)s(ulibus)] / [III Non(as) Sept(embres)] / M(arcus) H[---] scripsi rogatu / Al[lei(?) Hygini eum accepis]s[e] / ab L(ucio) [Caecilio Iucundo II(milia)]/DCXXX[V --- sestertios num]mos ex / nom[--- tabell]arum / signa[tarum in K(alendas) N]ov(e)mbr(es) primas / merc[ede minus] / actu[m Pom]peis
  2. Suetonio, "Domt. XIII, 1: Principatum vero adeptus, neque in senatu iactare dubitavit, et patri se et fratri imperium dedisse, illo sibi reddidisse; neque in reducenda post divortium uxore edicere revocatam eam in pulvinar suum. Adclamari etiam in amphitheatro epuli die libenter audiit: Domino et dominae feliciter! Sed et Capitolino certamine cunctos ingenti consensus precantes, ut Palfurium Suram restitueret, pulsum olim senatu ac tunc de oratoribus coronatum, nullo responso dignatus, tacere tantum modo iussit voce praeconis. Pari arrogantia, cum procuratorum suorum nomine formalem dictaret epistulam, sic coepit: "Dominus et deus noster hoc fieri iubet." Vnde institutum posthac, ut ne scripto quidem ac sermone cuiusquam appellaretur aliter. Status sibi in Capitolino non nisi aureas et argenteas poni permisit ac ponderi certi. Ianos arcusque cum quadrigis et insignibus triumphorum per regiones urbis tantos ac tot exstruxit, ut cuidam Graece inscriptum sit: arkei.


Predecesor:
Lucio Anneo Séneca y Marco Trebelio Máximo
Cónsul suffectus del Imperio Romano
junto con Lucio Anneo Séneca

septiembre y octubre de 55
Sucesor:
Gneo Cornelio Léntulo Getúlico y Tito Curtilio Mancia