Ramón Berenguer V de Provenza

Ramón Berenguer IV de Provenza (h. 1205-1245). o según otra numeración III,[1]​ fue conde de Provenza (1209-1245).

Ramón Berenguer IV de Provenza

Estatua de Ramón Berenguer V de Provenza en la iglesia de San Juan de Malta (Aix-en-Provence).
Información personal
Nombre en francés Raimond Bérenger IV de Provence Ver y modificar los datos en Wikidata
Nacimiento h. 1205
Aix-en-Provence (Francia) Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento 19 de agosto de 1245
Aix-en-Provence (Francia) Ver y modificar los datos en Wikidata
Sepultura Church of Saint-Jean-de-Malte, Aix-en-Provence Ver y modificar los datos en Wikidata
Religión Cristianismo Ver y modificar los datos en Wikidata
Familia
Familia Casa de Barcelona Ver y modificar los datos en Wikidata
Padres Alfonso II de Provenza Ver y modificar los datos en Wikidata
Garsenda de Proensa Ver y modificar los datos en Wikidata
Cónyuge Beatriz de Saboya (desde 1220) Ver y modificar los datos en Wikidata
Hijos
Información profesional
Ocupación Político Ver y modificar los datos en Wikidata
Dinero de Ramón Berenguer V de Provenza.
Sello de 1241 de Ramón Berenguer V de Provenza.

Orígenes familiares editar

Hijo del conde Alfonso II de Provenza y de Garsenda de Sabran, condesa de Forcarquier. Se desconoce la fecha exacta de su nacimiento, que debió ocurrir entre julio-agosto de 1205.[2]​ Al morir repentinamente su padre en 1209, recibió el título de conde de Provenza, pero la regencia del condado cayó en manos de Sancho, conde de Cerdaña . Por intrigas de este conde Sancho, que ambicionaba apoderarse de Provenza, fue recluido en 1213 en el castillo de Monzón junto a su primo, el futuro rey Jaime I de Aragón, bajo la tutela del templario Guillem de Montredon, Maestre de Aragón. De ahí se fugó con ayuda de algunos nobles leales a su causa a finales de 1216.[3]​ Entonces su madre obtuvo la regencia, hasta que él cumplió catorce años de edad, en 1219, cuando él empezó a gobernar los condados de Forcalquier y de Provenza.

La llegada de Luis VIII de Francia (casado con Blanca de Castilla y padre del futuro rey san Luis) con su ejército en 1226 permitió a Ramón Berenguer V abolir los consulados y las libertades urbanas de Aviñón y Tarascón, así como las de Grasse (1227) y Niza (1229). Sin embargo no consiguió conquistar Marsella, en poder de Ramón VII de Tolosa. Esta ciudad sería sometida en tiempos de su sucesor Carlos I de Anjou.

Nupcias y descendientes editar

Desconocemos la fecha exacta de sus bodas con Beatriz de Saboya, hija del conde Tomás I de Saboya y Beatriz Margarita de Ginebra. Pero se conserva un documento sobre la dote de Beatriz, fechado el 5 de junio de 1219,[4]​ a partir del cual podemos suponer que se celebró en enero de 1220.

De este matrimonio nacieron:

Este Ramón Berenguer IV fue el último conde de Provenza procedente de la Casa de Barcelona[5]​, a la que había estado ligado desde 1112, gracias al matrimonio entre Dulce de Provenza y Ramón Berenguer III, conde de Barcelona. Al morir sin hijos varones, el condado de Provenza fue heredado por su hija menor, Beatriz, y al casarse esta, pasó a manos francesas de la Dinastía de Anjou.

Ramón Berenguer IV murió el 19 de agosto de 1245.

Ancestros editar

Referencias editar

  1. La diferencia está en contar, o no, la regencia de Ramón Berenguer IV de Barcelona. Cf. Emmanuel Davin, Petite histoire de Provence, Toulon 1944, p. 27.
  2. Jaime I, Llibre dels fets, cap. 13, n. 5: "Y para que todos sepan nuestra edad y la suya: él tenía dos años y medio más que Nos". Por lo tanto, siendo que Jaime nació en febrero de 1208, Ramón debió nacer en el verano de 1205.
  3. Jaime I, Llibre dels fets, cap. 13, n. 2: "Y unos siete meses antes que Nos salgamos de ahí, llegó un mensaje al conde de Provenza de parte de los ricoshombres de su tierra: que el día tal vendrían en una galera a Salou y que lo sacarían a escondidas del castillo de Monzón y que se irían con él hasta Provenza. Y tal como fue planeado por ellos, así se cumplió".
  4. En ese documento el padre de Beatriz, el conde Tomás I de Saboya promete entregar dos mil marcos de plata como dote de su hija, por su matrimonio con el conde de Provenza. El primer pago se fija para el 1 de enero de 1220. Georges Doublet, Recueil des actes concernant les évêques d'Antibes, Mónaco-París 1915, p. 211: "In nomine Domini, anno Eiusdem MCCXVIIII, nonas iunii. Notum sit omnibus, tam praesentibus quam futuris, quod nos, Tho[mas], Dei gratia comes Sabaldiae et marchio in Ytalia, promitimus vobis, B[ertrandus] et L[antelme], Dei gratia antipolitano et dignensi episcopis, recipientibus nomine Raimundi Berengarii, Dei gratia comitis Prouinciae et Forcalquerii, quod, bona fide et sine dolo ac sine diminutione aliqua, soluemus dicto comiti, vel cuilibet eius fideli nuntio, duo milia marcharum fini argenti, per terminos infrascriptos, et hoc racione dotis dandae dicto comiti cum filia nostra: scilicet M marchas in Circumcixione Domini proxime futura, et M residuas a proxima Natali Domini ad unum annum. Et hoc adtendere nos, comes T[homas] Sabaldiae, corporaliter tactis sacrosanctis euuangeliis, iuramus".
  5. «Medieval Heraldry in Westminster Abbey». 

Enlaces externos editar


Predecesor:
Alfonso II de Provenza
Conde de Provenza
1209-1245
Sucesor:
Beatriz I de Provenza