Cayo Antistio Veto (cónsul 96)

cónsul 96

Cayo o Gayo Antistio Veto[a]​ fue un senador romano que desarrolló su cursus honorum en la segunda mitad del siglo I. Debía ser hijo de Cayo Antistio Veto, cónsul en 50.

Cayo Antistio Veto
Información personal
Nacimiento Siglo Ijuliano Ver y modificar los datos en Wikidata
Familia
Padre Cayo Antistio Veto Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Político y militar Ver y modificar los datos en Wikidata
Cargos ocupados

Carrera política editar

En 96 alcanzó el honor del consulado, como consul ordinarius, junto con Cayo Manlio Valente.[2]

Notas editar

  1. En latín, C. Antistius Vetus.[1]​ Su cognomen también se transcribe Vétere en español.

Referencias editar

  1. PIR2 A 0774.
  2. Referencias en:
    • Dión Casio LXVII 14, 5.
    • CIL VI 17707, Roma (Italia): D(is) M(anibus) P(ublius) Fannius Avilius Proculus fecit / Titiae Firmae et P(ublio) Fannio Proculo / parentibus bene merentibus et P(ublio) Fannio Primigenio liberto / et Fanniae Banausidi libertis libertabusque posterisque eorum / C(aio) Antistio Vetere T(ito) Manlio Valente co(n)s(ulibus)
    • AE 1961, 236 = AE 1962, 250, Karak Nouh (Siria): I(ovi) O(ptimo) M(aximo) H(eliopolitano) / C(aius) Iulius / Ruf[i] f(ilius) Fab(ia) / Mag[n]us v(otum) s(olvit) / C(aio) Antistio Vete(re) C(aio) Manl(io) co(n)s(ulibus)

Bibliografía editar

  • Paul von Rohden, Antistius 51 [1], RE, vol. I,2, Stuttgart, 1894, col. 2559.
  • Der Neue Pauly, vol. 1, Stuttgart, 1999, col. 798.
Cónsul del Imperio romano
Predecesores
Domiciano (XVII)
Tito Flavio Clemente
95
con
Cayo Manlio Valente
96
Sucesores
Nerva (III)
Lucio Verginio Rufo (II)
97