Cayo Cestio Galo (cónsul 35)

Cayo Cestio Galo (en latín, Gaius Cestius Gallus) fue un senador romano del I, que desarrolló su carrera política bajo los imperios de Augusto y Tiberio

Cayo Cestio Galo
Información personal
Nacimiento Siglo I a. C.juliano Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento Siglo I Ver y modificar los datos en Wikidata
Familia
Hijos Cestio Galo Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Político y militar Ver y modificar los datos en Wikidata
Cargos ocupados

Carrera política editar

Miembro de la gens plebleya Cestia, aparece como miembro del Senado en 21, cuando intervinó en el procesamiento de Annia Rufila.[1]​ De forma análoga, en 32 denunció en el Senado al ex-pretor Quinto Serveo y al caballero Minucio Termo por su relación con Sejano, caído en desgracia, y, según Tácito,[2]​ se limitó a recitar la acusación redactada por el propio Tiberio. Al haber servido bien a su emperador, este propició que fuese nombrado consul ordinarius en 35.[3][4]

Suetonio indica que su conducta moral le había valido una nota de ignonímia de Augusto y que participaba en las cenas libidinosas de Tiberio.[5]

Descendencia editar

Su hijo Cayo Cestio Galo fue consul suffectus en 42, bajo Claudio y gobernador de Siria entre 63 y 67, bajo Nerón.

Bibliografía editar

  • Edmund Groag, "Cestius 8)", RE, vol. III-2, Stuttgart, 1899, col 2005.
  • Rudolf Hanslik, "Cestius II-3", Der Kleine Pauly (KlP), vol I, Stuttgart, 1964, col. 1118.

Notas editar

  1. Tácito, Ann. III, 36: Exim promptum quod multorum intimis questibus tegebatur. incedebat enim deterrimo cuique licentia impune probra et invidiam in bonos excitandi arrepta imagine Caesaris: libertique etiam ac servi, patrono vel domino cum voces, cum manus intentarent, ultro metuebantur. igitur C. Cestius senator disseruit principes quidem instar deorum esse, sed neque a diis nisi iustas supplicum preces audiri neque quemquam in Capitolium aliave urbis templa perfugere ut eo subsidio ad flagitia utatur. abolitas leges et funditus versas, ubi in foro, in limine curiae ab Annia Rufilla, quam fraudis sub iudice damnavisset, probra sibi et minae intendantur, neque ipse audeat ius experiri ob effigiem imperatoris oppositam. haud dissimilia alii et quidam atrociora circumstrepebant, precabanturque Drusum daret ultionis exemplum, donec accitam convictamque attineri publica custodia iussit.
  2. Tácito, Ann. VI, 7: Tum facta patribus potestate statuendi de Caeciliano senatore qui plurima adversum Cottam prompserat, placitum eandem poenam inrogari quam in Aruseium et Sanquinium, accusatores L. Arruntii: quo non aliud honorificentius Cottae evenit, qui nobilis quidem set egens ob luxum, per flagitia infamis, sanctissimis Arruntii artibus dignitate ultionis aequabatur. Q. Servaeus posthac et Minucius Thermus inducti, Servaeus praetura functus et quondam Germanici comes, Minucius equestri loco, modeste habita Seiani amicitia; unde illis maior miseratio. contra Tiberius praecipuos ad scelera increpans admonuit C. Cestium patrem dicere senatui quae sibi scripisset, suscepitque Cestius accusationem. quod maxime exitiabile tulere illa tempora, cum primores senatus infimas etiam delationes exercerent, alii propalam, multi per occultum; neque discerneres alienos a coniunctis, amicos ab ignotis, quid repens aut vetustate obscurum: perinde in foro, in convivio, quaqua de re locuti incusabantur, ut quis praevenire et reum destinare properat, pars ad subsidium sui, plures infecti quasi valetudine et contactu. sed Minu cius et Servaeus damnati indicibus accessere. tractique sunt in casum eundem Iulius Africanus e Santonis Gallica civitate, Seius Quadratus: originem non repperi. neque sum ignarus a plerisque scriptoribus omissa multorum pericula et poenas, dum copia fatiscunt aut quae ipsis nimia et maesta fuerant ne pari taedio lecturos adficerent verentur: nobis pleraque digna cognitu obvenere, quamquam ab aliis incelebrata.
  3. Tácito, Ann. VI, 31, 1: C. Cestio M. Servilio consulibus nobiles Parthi in urbem venere, ignaro rege Artabano. is metu Germanici fidus Romanis, aequabilis in suos, mox superbiam in nos, saevitiam in popularis sumpsit, fretus bellis quae secunda adversum circumiectas nationes exercuerat, et senectutem Tiberii ut inermem despiciens avidusque Armeniae, cui defuncto rege Artaxia Arsacen liberorum suorum veterrimum imposuit, addita contumelia et missis qui gazam a Vonone relictam in Syria Ciliciaque reposcerent.
  4. Así lo indican las inscripciones:
    • Fasti Ostienses: CIL XIV 244, 245, 4531, 4532, 4532a, 4533, 4534, 4535, 4536, 4537, 4538, 4539, 4540, 4541, 4542, 4543, 4544, 4545, 4546, 5354, 5355 = InscrIt. 13-1, 5 = AE 1917/18, 122 = AE 1922, 94 = AE 1924, 111 = AE 1928, 126 = AE 1933, 30 = AE 1934, 97 = AE 1934, 98 = AE 1934, 99 = AE 1936, 97 = AE 1936, 98 = AE 1936, 99 = AE 1937, 10 = AE 1938, 150 = AE 1939, 52 = AE 1940, 92 = AE 1940, 93 = AE 1945, 33 = AE 1945, 34 = AE 1945, 36 = AE 1945, 37 = AE 1946, 169 = AE 1946, 204 = AE 1949, 23 = AE 1949, 64 = AE 1954, 123 = AE 1954, 220 = AE 1954, 221 = AE 1954, 222 = AE 1954, 223 = AE 1955, 120 = AE 1956, 32 = AE 1956, 132 = AE 1968, 6 = AE 1975, 130 = AE 1975, 131 = AE 1975, 132 = AE 1978, 60 = AE 1978, 61 = AE 1980, 183 = AE 1994, 330 = AE 1997, 256 = AE 1998, 408 = AE 2001, 620 = AE 2005, 305, Ostia Antica (Italia): (...)[35] [C(aius) Cestius] M(arcus) Servilius Noni[anus] / [K(alendis) Iul(iis) D(ecimus) V]alerius As[iaticus] / [P(ublius) Gab]inius S[ecundus] / [----(...)
    • CIL VI 33950 = AE 1894, 156 = AE 1949, 193 = AE 1989, 58, Roma (Italia): Fuscus cursor / prasini vix(it) ann(os) XXIV / vicit Rom(ae) LIII ad deam Diam II / Bovillis I una palma rev(ocatus) bis / eandem vicit hic omnium cursor(um) / primus qua die missus est vicit sta(t)i(m) / C(aio) Cestio M(arco) Servilio co(n)s(ulibus) / Machao conser(vus) memoriae causa
  5. Suetonio, Vit. Tib. XLII, 2: Cestio Gall[i]o, libidinoso ac prodigo seni, olim ab Augusto ignominia notato et a se ante paucos dies apud senatum increpito cenam ea lege condixit, ne quid ex consuetudine immutaret aut demeret, utque nudis puellis ministrantibus cenaretur. (...)


Predecesor:
Paulo Fabio Pérsico y Lucio Vitelio
Cónsul del Imperio Romano
junto con Marco Servilio Noniano

35
Sucesor:
Sexto Papinio Alenio y Quinto Plaucio