Marco Ticio Lústrico Brutiano

Cónsul sufecto del Imperio romano

Marco Ticio Lústrico Brutiano (en latín: Marcus Titius Lustricus Bruttianus) fue un senador romano, que vivió a finales del siglo I y principios del siglo II, y desarrolló su carrera política bajo los imperios de Domiciano, Nerva, Trajano y Adriano.

Marco Ticio Lústrico Brutiano
Información personal
Nacimiento Siglo Ijuliano Ver y modificar los datos en Wikidata
Galia Narbonense (Antigua Roma) Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento Siglo IIjuliano Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Político Ver y modificar los datos en Wikidata
Cargos ocupados Senador romano Ver y modificar los datos en Wikidata

Origen y carrera editar

Natural de Vasio Vocontiorum (Vaison-la-Romaine, Francia), en la Galia Narbonense, conocemos su cursus honorum gracias a una inscripción encontrada en su localidad de origen, aunque incompleta.[1]

Comenzó su carrera de honores bajo Domiciano en un cargo no conservado del vigintivirato, para pasar a ser Tribuno Laticlavio de una legión desconocida. Inmediatamente después, fue designado cuestor y asignado como tal a la provincia senatorial Acaya, para ser después, sucesivamente, legado del procónsul de la provincia de África, y Edil plebeyo y pretor en Roma.

Su siguiente cargo fue el de legado de la Legio I Italica en su base de Novae en Moesia, participando, ya bajo Trajano, en Guerras dacias, en las que obtuvo por su valor y buen hacer diferentes dona militaria. Como culminación de su carrera fue nombrado consul suffectus entre septiembre y diciembre del año 108 junto a Quinto Pompeyo Falcón.[2]​ Inmediatamente, fue enviado como legado conjunto de las provincias de Germania Superior y Germania Inferior.

Durante la guerra pártica fue nombrado sucesivamente, legado de la Legio X Fretensis en Judea, lo que llevaba incluido el puesto de gobernador de la provincia, y después gobernador de la provincia Cilicia. Su carrera culminó como procónsul de la provincia Acaya, lo que no es demasiado normal, ya que le habría correspondido Asia o África, pero ello se explica con la escasez de senadores con experiencia debida la campaña pártica de Trajano. Por ello, el emperador Adriano requirió sus servicios para hacerse cargo de las provincias Judea y Arabia, que habían estado al mando de Lusio Quieto, eliminado por Adriano como un posible rival.

Además de estos cargos, fue elegido bajo el imperio de Trajano como miembro del importante colegio sacerdotal romano de los VII viros Epulones. Debió fallecer hacía el año 125.

El senador y escritor Plinio el Joven[3]​ le recuerda dentro de un complejo caso judicial que ganó frente a un gobernador provincial llamado Montano Ático.

Bibliografía editar

  • Werner Eck, "Diplome, Konsuln und Statthalter: Fortschritte und Probleme der kaiserzeitlichen Prosopographie", Chiron, vol. 34, 2004, pp. 27–32.

Notas editar

  1. EDCS-67400753, Vaison-la-Romaine (Francia): M(arco) Titio M(arci) fil(io) Volt(inia) [Lus]trico Bruttia[no] co(n)s(uli) pro/co(n)s(uli) provinciae A/[ch]aiae pr(aetori) aedili pleb(is) [qu]a[e]st(ori) prov(inciae) / Achaiae legato provinciae Africae leg(ato) [A]ug(usti) [leg(ionis) pr]imae / Italicae leg(ionis) X Au[g(ustae) Fr(etensis) Leg(ato) Aug(usti) p]ro pr(aetore) pro[vi]nciae Ciliciae trib(uno) m[il(itum) leg(ionis) --- d]onis militar(ibus) d/[on]at[o ob bell]um Dacicum ab Imp(eratore) Caesare Ner[va Traiano] / Aug(usto) Ger(manico) [Dacico coron]a vallari aurea corona murali aur[ea hastis] puris III vex(illis) [III] / [lega]to pro pr(aetore) Imp(eratoris) Caesaris Nervae Traian[i Aug(usti)] Germanici / [Dacici exercitus(?)] qui est in [G]ermania superiore et infer[iore septem]/vir(o) epulon(um) lega[to] pro pr(aetore) Imp(eratoris) Caes(aris) Traiani Hadriani Aug(usti) exercit(uum) Iudaici et Arabici / (H)aedui patrono
  2. AE 2004, 1898 : ---ipsis liberis posterisque eorum civitatem dedit et conubium cum uxoribus qua]s tunc habuissent cum est civ[itas iis dat]a aut si qui caelibes essent cum [iis qu]as postea duxissent dumtaxat s[inguli si]ngulas a(nte) d(iem) VI K(alendas) Aug(ustas) [Q(uinto) Ros]cio Murena Coelio Pompeio Falcone [M(arco) Ti]tio Lustrico Bruttiano co(n)s(ulibus) [coh(ortis)] V Hispanor(um) cui prae(e)st [Ti(berius?) C]laudius Verax ex pedite [---]no Dolarri f(ilio) Sequan(o) [-----]rrio f(ilio) eius et Nanni fil(iae) eius [descrip]tum et recognitum ex tabu[la aen]ea quae fixa est Romae [Ti(beri) Iu]li Urbani [P(ubli) Cau]li Vitalis [M(arci) Iu]li Clementis [Ti(beri) Villi] Heraclidae [C(ai) Norb]ani Primi [---] Prisci [C(ai) Iul]i Aprilis
  3. Epist., VI, 22: C. PLINIUS TIRONI SUO S. Magna res acta est omnium qui sunt provinciis praefuturi, magna omnium qui se simpliciter credunt amicis. Lustricius Bruttianus cum Montanium Atticinum comitem suum in multis flagitiis deprehendisset, Caesari scripsit. Atticinus flagitiis addidit, ut quem deceperat accusaret. Recepta cognitio est; fui in consilio. Egit uterque pro se, egit autem carptim et κατὰ κεφάλαιον, quo genere veritas statim ostenditur. Protulit Bruttianus testamentum suum, quod Atticini manu scriptum esse dicebat; hoc enim et arcana familiaritas et querendi de eo, quem sic amasset, necessitas indicabatur. Enumeravit crimina foeda manifesta; quae ille cum diluere non posset, ita regessit, ut dum defenditur turpis, dum accusat sceleratus probaretur. Corrupto enim scribae servo interceperat commentarios intercideratque, ac per summum nefas utebatur adversus amicum crimine suo. Fecit pulcherrime Caesar: non enim de Bruttiano, sed statim de Atticino perrogavit. Damnatus et in insulam relegatus; Bruttiano iustissimum integritatis testimonium redditum, quem quidem etiam constantiae gloria secuta est. Nam defensus expeditissime accusavit vehementer, nec minus acer quam bonus et sincerus apparuit. Quod tibi scripsi, ut te sortitum provinciam praemonerem, plurimum tibi credas, nec cuiquam satis fidas, deinde scias si quis forte te — quod abominor — fallat, paratam ultionem. Qua tamen ne sit opus, etiam atque etiam attende; neque enim tam iucundum est vindicari quam decipi miserum. Vale.


Cónsul suffectus del Imperio romano
Predecesores
Lucio Licinio Sura (III)
Quinto Sosio Seneción (II)
107
con
Quinto Pompeyo Falcón
bajo el consulado de
Apio Annio Trebonio Galo
Marco Atilio Metilio Bradua
108
Sucesores
Aulo Cornelio Palma
Publio Calvisio Tulo Rusón
109