Sue Barker

tenista británica


Susan Barker (Paignton, 19 de abril de 1956), más conocida como Sue Barker, es una extenista británica de los años 1970 y 80. Fue campeona de Roland Garros en 1976 en la modalidad de individuales y número 3 del mundo.[1]​ Tras su retirada, es comentarista en la BBC.[2]

Sue Barker

Sue Barker
País Reino UnidoBandera del Reino Unido Reino Unido
Fecha de nacimiento 19 de abril de 1956 (68 años)
Lugar de nacimiento Paignton, Reino Unido
Altura 1,65 m (5 5)
Profesional desde 1973
Retiro 1984
Brazo hábil Diestra; revés a una mano
Dinero ganado 878 701 dólares estadounidenses
Individuales
Récord de su carrera 365–208
Títulos de su carrera 15 WTA
Mejor ranking Nº 3 (20 de marzo de 1977)
Resultados de Grand Slam
Abierto de Australia SF (1975, 1977-dic)
Roland Garros G (1976)
Wimbledon SF (1977)
Abierto de EE. UU. 4R (1976)
Dobles
Récord de su carrera 33–38
Títulos de su carrera 13 WTA
Resultados de Grand Slam
Abierto de Australia SF (1980-dic, 1984-dic)
Roland Garros QF (1975)
Wimbledon SF (1978, 1981)
Abierto de EE. UU. QF (1975, 1976)
Última actualización: 15 de agosto de 2012.

Biografía editar

Sue Barker nació en Paignton, Devon (Reino Unido).

Debutó en el circuito profesional en 1973 y pronto se situó entre las primeras jugadoras del mundo. Ganó su primer torneo en la categoría de individuales un año después, derrotando a su compatriota Sue Mappin en la final de Surbiton. En la segunda mitad de la década de los 70, Barker hizo sus mejores actuaciones en los torneos de Grand Slam, coronándose campeona de Roland Garros en 1976 derrotando en la final a la checoslovaca Renata Tomanova por 6-2, 0-6, 6-2.

En 1977, jugó la final del Máster de tenis perdiéndola ante la estadounidense Chris Evert por 6-2, 1-6, 1-6.[3]

En su 11 años de carrera profesional, Sue Barker ganó 15 torneos en individuales y 13 en dobles, llegando a ser la nº 3 del mundo. Tras su retirada, fue comentarista deportiva de varias cadenas, vinculándose con la BBC en 1993. Es voz habitual en la retransmisiones del Torneo de Wimbledon y del programa A Question of Sport.

Estuvo relacionada sentimentalmente con el golfista Greg Norman o el cantante Cliff Richard. Se casó en 1988 con Lance Tankard.

Carrera editar

Torneos de Grand Slam editar

Campeonato en individuales(1) editar

Año Campeonato Oponente en la Final Resultado
1976 Roland Garros   Renata Tomanova 6–2, 0-6, 6-2

Títulos editar

Individuales (15) editar

Clasificación
Grand Slam (1)
WTA Championship (0)
Tier I (0)
Tier II (0)
Tier III (0)
Tier IV (0)
Tier V (0)
VS (14)
Títulos por superficie
Cemento (0)
Tierra (5)
Hierba (6)
Moqueta (4)
Fecha Torneo Superficie Rival Resultado
1. 27 de mayo de 1974   Surbiton Hierba   Sue Mappin 6-2, 7-5
2. 8 de julio de 1974   Bastad Tierra   Marijke Jansen 6-1, 7-5
3. 7 de julio de 1975   Bastad Tierra   Helga Niessen Masthoff 6-4, 6-0
4. 14 de julio de 1975   Kitzbühel Tierra   Pam Teeguarden 6-4, 6-4
5. 1 de diciembre de 1975   Adelaida Hierba   Helga Niessen Masthoff 6-5 retirada
6. 5 de enero de 1976   Auckland Hierba   Helga Niessen Masthoff 6-2, 6-1
7. 17 de mayo de 1976   Hamburgo Tierra   Renata Tomanova 6-3, 6-1
8. 31 de mayo de 1976   Roland Garros Tierra   Renata Tomanova 6-2, 0-6, 6-2
9. 28 de febrero de 1977   San Francisco Moqueta   Virginia Wade 6-3, 6-4
10. 7 de marzo de 1977   Dallas Moqueta   Terry Holladay 6-1, 7-6
11. 21 de noviembre de 1978   Brisbane Hierba   Chris O'Neil 6-1, 6-3
12. 3 de junio de 1979   Manchester Hierba   Anne Hobbs 7-5, 4-6, 6-0
13. 10 de septiembre de 1979   Pittsburg Moqueta   Renée Richards 7-3, 6-1
14. 3 de diciembre de 1979   Sídney Hierba   Rosalyn Fairbank 6-0, 7-5
15. 19 de octubre de 1981   Brighton Moqueta   Mima Jaušovec 4-6, 6-1, 6-1

Finalista (16) editar

  • 1. 1974: Chischeter, pierde ante Paulina Peisachov por 6-2, 6-2
  • 2. 1975: París, pierde ante Virginia Wade por 6-1, 6-7, 9-7
  • 3. 1975: Sídney, pierde ante Evonne Goolagong por 6-2, 6-4
  • 4. 1976: Bournemouth, pierde ante Helga Masthoff por 5-7, 6-3, 6-2
  • 5. 1976: Tokio, pierde ante Chris Evert por 6-2, 7-6
  • 6. 1976: Melbourne, pierde ante Margaret Court por 6-2, 6-2
  • 7. 1977: Houston, pierde ante Martina Navratilova por 7-6, 7-5
  • 8. 1977: Mineapolis, pierde ante Martina Navratilova por 6-0, 6-1
  • 9. 1977: Detroit, pierde ante Martina Navratilova por 6-4, 6-1
  • 10. 1977: Máster, pierde ante Chris Evert por 2-6, 6-1, 6-1
  • 11. 1977: Sídney, pierde ante Evonne Goolagong por 6-2, 6-3
  • 12. 1979: Boston, pierde ante Dianne Fromholtz por 6-2, 7-6
  • 13. 1979: Carlsbad, pierde ante Kerry Reid por 7-6, 3-6, 6-2
  • 14. 1979: Chichester, pierde ante Evonne Goolagong por 6-1, 6-4
  • 15. 1980: Adelaida, pierde ante Hana Mandlikova por 6-2, 6-4
  • 16. 1981: Richmond, pierde ante Mary Lou Parker por 6-4, 6-1

Referencias editar

  1. «Sue Barker – Speakers Biography». Speakers.co.uk. Archivado desde el original el 16 de febrero de 2011. Consultado el 16 de diciembre de 2010. 
  2. bbc.com (9 de junio de 2022). «Sue Barker to step down as Wimbledon presenter after 2022 tournament» (en inglés). Consultado el 20 de septiembre de 2022. 
  3. BBC Sport (21 de mayo de 2004). «Barker recuerda su momento dorado» (en inglés). Consultado el 20 de septiembre de 2022. 

Enlaces externos editar