Carlo Borrelli fue un historiador y religioso del Reino de Nápoles del siglo XVII.

Biografía

editar

Carlo era de la familia de los condes de Marsi, como Leone Borrelli, cardenal hecho por Pascual II, en 1101, bibliotecario y rector de la abadía de Montecasino, quien dejó las obras Histoire des pélerins , Vies de saint Miniato et de saint Janvier y Chronicon Cassinense, siendo Marsi villa episcopal de Italia, bajo el metropolitano de Chieti, y capital de los Marsos, antiguo pueblo de Italia que habitaban en el lago Fucinus.

Carlo ejerció la carrera religiosa como teatino en Nápoles, célebre por sus amplios conocimientos en historia y en antigüedades, como lo atestiguan el historiógrafo del rey Rocco-Pirri da Noto (1577-1651) y Ferdinando della Marra, duque de la Guardia (-1635), y la familia de Carlo está formada por militares célebres como un condestable del rey, catorce cardenales y siete abades de Montecasino.

Como escritor, Carlo, aparte de obras de crítica dejó una obra de nobles de Nápoles, y otro Borrelli, Oderisio, fue conde de Marsi y de Abruzo, abad de Montecasino y en 1059 abad-diácono de San Agatías.

  • Vindex Neapolitanae nobilitatis. Animadversio in Francisci Aelii Marchesi.., Neapoli, Longum, 1653.
  • Difesa della nobilta napoleatana, Roma, 1655.

Referencias

editar

Fuentes

  • De Feller, F.X.- Dictionnaire historique ou biographie universelle, París, P. Mequignon, 1832.
  • Gallo, A.- Duecentosessanta giorni in Palermo, Messina, 1863.
  • Richard, Ch.L.- Bibliothèque sacrée, París, 1824.

Bibliografía complementaria

  • Pisani, M.- Il palazzo Cellamare:...., Electa Napoli, 2003.
  • Scorsone, A.- Giovanni Alfonso Borrelli:..., Brotto, 1993.