Diferencia entre revisiones de «Celso»

Contenido eliminado Contenido añadido
BOTarate (discusión · contribs.)
m Bot: Enlace a artículo destacado para: sh:Kelsos; cambios triviales
Línea 27:
 
— Pero ¿no hay millares de otros que fueron ejecutados, y no con menos ignominia? (...) ¿Qué razón, a fin de cuentas, os persuade a creer en él? ¿Es porque predijo que después de muerto resucitaría? Pues bien, sea, admitamos que hubiera dicho eso. ¡Cuántos otros esparcen también maravillosas fanfarronadas para abusar y explotar la credulidad popular! [[Zamolxis]] de Citia, esclavo de [[Pitágoras]], hizo otro tanto, según se dice, y el propio Pitágoras en Italia; y [[Rampsonit]] de Egipto, de quien se cuenta que jugó a los dados en el [[Hades]] con [[Deméter]] y que volvió a la tierra con un velo que la diosa le había dado. Y [[Orfeo]] entre los [[Reino odrisio|odrises]], y [[Protesilao]] en [[Tesalia]], y [[Hércules]], y [[Teseo]] en [[Tenares]]. Convendría previamente examinar si alguna vez alguien, realmente muerto, resucitó con el mismo cuerpo.|Ibídem, pág. 38}}
 
D. 33.10.7
 
Celsus libro 19 digestorum
 
2. Servius fatetur sententiam eius qui legaverit aspici oportere, in quam rationem ea solitus sit referre: verum si ea, de quibus non ambigeretur, quin in alieno genere essent, ut puta escarium argentum aut paenulas et togas, supellectili quis adscribere solitus sit, non idcirco existimari oportere supellectili legata ea quoque contineri: non enim ex opinionibus singulorum, sed ex communi usu nomina exaudiri debere. Id Tubero parum sibi liquere ait: nam quorsum nomina, inquit, nisi ut demonstrarent voluntatem dicentis? Equidem non arbitror quemquam dicere, quod non sentiret, ut maxime nomine usus sit, quo id appellari solet: nam vocis ministerio utimur: ceterum nemo existimandus est dixisse, quod non mente agitaverit. Sed etsi magnopere me Tuberonis et ratio et auctoritas movet, non tamen a Servio dissentio non videri quemquam dixisse, cuius non suo nomine usus sit. Nam etsi prior atque potentior est quam vox mens dicentis, tamen nemo sine voce dixisse existimatur: nisi forte et eos, qui loqui non possunt, conato ipso et sono quodam kai tei anarthroi fonéi [id est: voce inarticulata] dicere existimamus.
 
Celso D. 33. 10. 7
 
2. Afirma Servio que debe atenderse al juicio del que ha hecho un legado tal y como él ha acostumbrado a denominar las cosas; pero considera que no deben considerarse comprendidas como legadas en concepto de ajuar o utensilios domésticos aquellas cosas de las que no se duda que pertenecen a otro género, como, por ejemplo, los alimentos, la plata o los mantos de viaje y las tocas, que alguien ha acostumbrado entenderlas como de ajuar; porque los nombres de las cosas no deben entenderse según las opiniones de cada uno, sino según su uso común. Tuberón afirma que esto no lo ve así de claro, pues ¿para qué sirven los nombres -afirma- sino para manifestar la voluntad del declarante? Ciertamente no creo que nadie diga lo que no piensa cuando utiliza un término con el sentido en el que suele designar algo, pues utilizamos un vocablo como instrumento. Además, no ha de creerse que nadie diga lo que no tiene en su mente. Pero aunque me persuade en gran manera la razón y la autoridad de Tuberón, no estoy sin embargo en desacuerdo con Servio cuando dice que no parece que nadie haya hecho una declaración si se ha servido de un término inapropiado. Y es que aunque es anterior y más poderosa la mente del declarante que la voz, nadie se considera que declara sin voz (a no ser aquellos que no pueden hablar y consideramos que hablan por su propio esfuerzo junto con una especie de sonido y voz no articulada).
 
== Referencias ==