Tiberio Plaucio Silvano Eliano

cónsul romano

Tiberio Plaucio Silvano Eliano (en latín: Tiberius Plautius Silvanus Aelianus) fue un senador romano de origen patricio que vivió en el siglo I, y desarrolló su cursus honorum bajo los reinados de Tiberio, Caligula, Claudio, Nerón, y Vespasiano. Fue cónsul sufecto en dos ocasiones, en el 45 junto con Gayo Ummidio Durmio Cuadrato, y en el 74 junto con Lucio Junio Quinto Vibio Crispo.[1]

Tiberio Plaucio Silvano Eliano
Información personal
Nombre de nacimiento Tiberius Plautius Silvanus Aelianus Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento 79 Ver y modificar los datos en Wikidata
Familia
Padres Lucio Elio Lamia y Marco Plaucio Silvano Ver y modificar los datos en Wikidata
Apronia Ver y modificar los datos en Wikidata
Hijos Lucio Elio Plaucio Lamia Eliano Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Político y militar Ver y modificar los datos en Wikidata
Cargos ocupados
Rango militar Legado romano Ver y modificar los datos en Wikidata
Inscripciones funerarias romanas reproducidas por Giovanni Battista Piranesi, de la tumba familiar de la Gens Plaucia en Tívoli (Italia). Inscripción CIL XIV 3608 = AE 1956, 208 en la que se menciona a Tiberio Plaucio Silvano Eliano y sus obras.

Orígenes familiares editar

Fue el sobrino adoptivo de Plaucia Urgulanila,[2]​ primera esposa del emperador Claudio.[3]​ Ofreció la oración como pontifex cuando se colocó la primera piedra del Capitolio en el año 70.[4]​ En algunas fuentes antiguas se refieren a él como Plaucio Eliano, pero se sabe por una inscripción que su nombre completo era Tiberio Plaucio Silvano Eliano y que ocupó varios puestos militares relevantes.[5]

Carrera política editar

Conocemos su carrera a través de dos inscripciones procedente de la ciudad latina de Tibur (Tívoli, Italia), en la cual los senadores romanos y los propios emperadores poseían importantes villas de recreo, y que se desarrollan de la siguiente forma:

A[6]

P(ublius) Plautius
Pulcher
Triumphalis filius
augur IIIvir a(uro) a(rgento) a(ere) f(lando) f(eriundo) q(uaestor) 4
Ti(beri) Caesaris Aug(usti) V consulis
tr(ibunus) pl(ebis) pr(aetor) ad aerar(ium) comes Drusi fili(i)
Germanici avunculus Drusi
Ti(beri) Claudi Caesaris Augusti fili(i) 8
et ab eo censore inter patricios
lectus curator viarum sternendar(um)
a vicinis lectus ex auctoritate
Ti(beri) Claudi Caesaris Augusti Germanici 12
proco(n)s(ul) provinciae Siciliae
Vibia Marsi f(ilia)
Laelia

B[7]

Ti(berio) Plautio M(arci) f(ilio) Ani(ensi)
Silvano Aeliano
pontif(ici) sodali Aug(ustali)
IIIvir(o) a(ere) a(rgento) a(uro) f(lando) f(eriundo) q(uaestori) Ti(beri) Caesaris 4
leg(ato) leg(ionis) V in Germania
pr(aetori) urb(ano) legat(o) et comiti Claud(i)
Caesaris in Brit{t}annia consuli
proco(n)s(uli) Asiae legat(o) pro praet(ore) Moesiae 8
in qua plura quam centum mil{l}(ia)
ex numero Transdanuvianor(um)
ad praestanda tributa cum coniugib(us)
ac liberis et principibus aut regibus suis 12
transduxit motum orientem Sarmatar(um)
compressit quamvis parte(m) magna(m) exercitus
ad expeditionem in Armeniam misisset
ignotos ante aut infensos p(opulo) R(omano) reges signa 16
Romana adoraturos in ripam quam tuebatur
perduxit regibus Bastarnarum et
Rhoxolanorum filios Dacorum fratrum (sic)
captos aut hostibus ereptos remisit ab 20
aliquis eorum o< b = P >sides accepit per quem pacem
provinciae et confirmavit et protulit
Scytharum quoque rege{m} a Cher< s = R >onensi
quae est ultra Borustenen o<b=P>sidione summoto 24
primus ex ea provincia magno tritici modo
annonam p(opuli) R(omani) adlevavit hunc legatum in
{in} Hispaniam ad praefectur(am) urbis remissum 28
senatus in praefectura triumphalibus
ornamentis honoravit auctore Imp(eratore)
Caesare Augusto Vespasiano verbis ex
oratione eius q(uae) i(nfra) s(cripta) s(unt) 32
Moesiae ita praefuit ut non debuerit in
me diferri honor triumphalium eius
ornamentorum nisi quod latior ei
contigit mora titulus praefecto urbis 36 hunc in eadem praefectura urbis Imp(erator) Caesar
Aug(ustus) Vespasianus iterum co(n)s(ulem) fecit

Durante el reinado de Claudio, fue cónsul sufecto por primera vez en el año 45 y bajo el de Nerón fue legado o gobernador de la provincia romana de Mesia del 61 al 66 y gobernó la provincia siguiendo una "política masiva de tierra quemada".[3]​ Envió cargamentos de trigo de Mesia para aliviar el suministro del pueblo de Roma, posiblemente en la crisis causada por el Gran incendio de Roma en el 64.[2]​ Más tarde fue enviado a Hispania, que en ese momento carecía de gobernador provincial.

En el año 69 el emperador Vespasiano nombró a Eliano prefecto de la Ciudad de Roma en lugar de su hermano asesinado, Tito Flavio Sabino. Tal y como se sabe a partir de su inscripción funeraria, Eliano fue de hecho llamado a la ciudad, donde Vespasiano propuso que recibiera un triunfo por su servicio en Mesia, un gesto indicando implícitamente la naturaleza poco generosa de gobierno de Nerón.[2][4]​ El senado finalmente votó para aprobar la propuesta de Vespasiano.[3]

En torno al año 60, Eliano había cruzado el Danubio en Mesia con "más de 100.000 transdanubianos junto con sus esposas, hijos, líderes o reyes donde se asentaron para pagar tributo".[8]

Notas editar

  1. Prosopographia Imperii Romani P 480.
  2. a b c Griffin, Miriam Tamara (2002). Nero: The End of a Dynasty. Routledge. pp. 108, 116-118, 194. ISBN 0-415-21464-5. 
  3. a b c Edwards, Stephen (2005). The Cambridge Ancient History. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 9, 24, 379. ISBN 0-521-26335-2. 
  4. a b Tácito, Historias iv.53
  5. Smith, William (1867). «Aelianus, Plautius». En Smith, William, ed. Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology 1. Boston. p. 29. ISBN 1-84511-002-1. Archivado desde el original el 7 de octubre de 2012. Consultado el 15 de enero de 2020. 
  6. CIL XIV 3607 = InscrIt 4-1, 124 = AE 1998, 405
  7. CIL XIV 3608 = EE IX, p 470 = InscrIt 4-1, 125 = AE 1956, 208 = AE 1960, 162 = AE 1974, 227 = AE 1983, 139 = AE 1994, 549 = AE 1998, 405 = AE 2006, 1223 = AE 2006, 1224 = AE 2010, 8 = AE 2010, 67 = AE 2015, 1208.
  8. Alan K. Bowman, Edward Champlin, Andrew Lintott. The Augustan Empire, 43 B.C.-A.D. 69. 

Bibliografía editar

Enlaces externos editar


Predecesor:
Marco Vinicio II y
Tito Estatilio Tauro como cónsules ordinarios
Cónsul suffectus I del Imperio romano junto con
Gayo Ummidio Durmio Cuadrato

45
Sucesor:
Marco Antonio Rufo y
Marco Pompeyo Silvano Estaberio Flaviano I
Predecesor:
Tito Flavio Sabino
Gobernador de la provincia romana de Mesia
60-66
Sucesor:
Cayo Pomponio Pío
Predecesor:
Emperador César Vespasiano Augusto V y
Tito Vespasiano César III
Cónsul suffectus II del Imperio romano junto con
Lucio Junio Quinto Vibio Crispo II

74
Sucesor:
Quinto Petilio Cerial Cesio Rufo II y
Tito Clodio Eprio Marcelo II