|
Terminada la Guerra Civil española (en la que tuvo que alistarse en el bando nacional para evitar represalias), estudió Filosofía y Letras en Santiago de Compostela.
O novo texto sometido á Comunidade Constitucional do Congreso dos Deputados, foi aprobado en referendo o día 21 de decembro do ano 1980, e a pesar da altísima abstención do electorado, Galicia xa dispoñía dun Estatuto que ía facer posible o seu autogoberno.
No mes de outubro de 1981 celébranse as primeiras eleccións ao Parlamento Galego, aceptando Ramón Piñeiro a invitación para figurar nas listas do PSOE como independente, o que provocou unha situación de desconcerto no ámbito do nacionalismo que o acusaba de abandonar os partidos galegos en favor dun partido estatal.
Ramón Piñeiro defendeuse alegando que era necesaria unha representación na Cámara galega dun sector social identificado co galeguismo independente que defendese a consolidación da Autonomía salvando os posibles atrancos que a puidesen obstaculizar, preocupación motivada polo golpe de Estado do 23 de febreiro daquel ano.
Celebradas as eleccións, Ramón Piñeiro foi elixido deputado nas listas do Partido Socialista de Galicia (PSOE) pola provincia da Coruña, o que non foi acollido con moito entusiasmo por un amplo sector do PSOE en Galicia.
O pacto que Ramón Piñeiro e outros compañeiros subscribiran como independentes do PSOE, situounos nunha posición que co tempo os convertería en árbitros de moitas situacións parlamentarias conflitivas, como no caso da Lei de Normalización Lingüística, xa que a súa tramitación conxunta e posterior aprobación por unanimidade foi posible grazas a que toda a cámara confiaba na independencia dos galeguistas.
Unha vez que o pobo galego dispoñía xa dos medios que o facían dono do seu propio destino, Ramón Piñeiro decátase de que o papel político desenvolvido por obriga durante máis de cincuenta anos perdera importancia, trocando agora, nos seus últimos anos, na necesidade de profundizar e ampliar a conciencia galeguista, labor que opinaba que debía acadarse a través da cultura.
Xa, para rematar, cómpre referirnos á vocación de Ramón Piñeiro, que como se citou anteriormente non foi a política, xa que esta foi por obriga, senón lingüística ata o drama da Guerra Civil, para desembocar posteriormente nunha vocación filosófica.
Precisamente, no ano 1984, publícase «Filosofía da Saudade», que recompila catro traballos publicados e un inédito: «A Filosofía e o Home», «Significado metafísico da Saudade», «Para unha filosofía da Saudade», «Saudade e Sociedade», «Dimensión do Home» e «A Saudade en Rosalía»; todos eles como unha contribución galega ao estudo filosófico da saudade, no sentido da peculiaridade espiritual galaico-portuguesa a través dunha visión universal.
No ano 1983 Ramón Piñeiro foi elexido primeiro presidente do Consello da Cultura Galega, e no ano 1985 recibe a Medalla Castelao.
Un 27 de agosto do ano 1990, despois dunha vida serena e discreta, faleceu na cidade de Santiago de Compost
== Fuente ==
| 