Diferencia entre revisiones de «Gurú»

Según el ''Diccionario de la lengua española'' de la Real Academia Española, no proviene del sánscrito ''gurú'', sino de un inexistente ''gurús''.<ref>{{cita web|url=http://buscon.rae.es/draeI/SrvltGUIBusUsual?LEMA=gurú&origen=RAE|título=Definición en el diccionario de la RAE|fechaacceso=27 de marzo de 2010}}</ref>

A partir de la utilización metafórica que [[Yājñavalkya|Iagña Valkia]] dio a la palabra «pesado» (potente en conocimiento), se creó una [[etimología popular]],<ref>Kranenborg, Reender (2002). ''Neohindoeïstische bewegingen in Nederland: een encyclopedisch overzicht'' (en [[idioma neerlandés|neerlandés]], ‘movimientos neohinduistas en los Países Bajos: un análisis enciclopédico’). Holanda: Kampen Kok, pág.&nbsp;50. ISBN 90-435-0493-9. {{cita|<br />De goeroe als geestelijk raadsman Als we naar het verschijnsel goeroe in India kijken, kunnen we constateren dat er op zijn minst vier vormen van goeroeschap te onderscheiden zijn. De eerste vorm is die van de 'geestelijk raadsman'. Voordat we dit verder uitwerken eerst iets over de etymologie. Het woord goeroe komt uit het Sanskriet, wordt geschreven als 'guru' en betekent 'zwaar zijn', 'gewichtig zijn', vooral in figuurlijk opzicht. Zo krijgt het begrip 'guru' de betekenis van 'groot', 'geweldig' of 'belangrijk', en iets verdergaand krijgt het aspecten van 'eerbiedwaardig' en 'vererenswaardig'. Al vrij snel word dit toegepast op de 'geestelijk leraar'. In allerlei populaire literatuur, ook in India zelf, wordt het woord 'guru' uiteengelegd in 'gu' en 'ru', als omschrijvingen voor licht en duister; de goeroe is dan degene die zijn leerling uit het materiële duister overbrengt naar het geestelijk licht. Misschien doe een goeroe dat ook inderdaad, maar het heeft niets met de betekenis van het woord te maken, het is volksetymologie.|col2=<br />El gurú como consejero espiritual: si se observa el fenómeno de los gurúes en la India, se pueden distinguir al menos cuatro tipos de gurúes. La primera forma es la del «consejero espiritual». Antes de desarrollar este tema, primero algo sobre la etimología. La palabra ''gurú'' viene del sánscrito, en el que significa ‘pesado’, especialmente metafóricamenteen sentido metafórico. De esta manera, el concepto de gurú adquiere el significado de ‘grande’ o ‘importante’, y termina queriendo decir ‘respetable’ y ‘honorable’. Pronto eso se aplica al «consejero espiritual». En variada literatura popular, incluso en la propia India, la palabra ''gurú'' es explicada en las partes ''gu'' y ''ru'', como descripciones de luz y oscuridad: el gurú entonces sería la persona que trae al estudiante desde la oscuridad material a la luz espiritual. Puede ser que un gurú realmente haga eso, pero no tiene nada que ver con el significado de la palabra: se trata de una etimología popular.}}</ref> que quedó registrada en la ''[[Adwaia-taraka-upanisad|Adwaia-taraka upanisad]]'':<ref>Citado por el escritor estadounidense [[Thomas R. Murray]]: ''Moral development theories - secular and religious: a comparative study'' (teorías religiosas y seculares del desarrollo moral: estudio comparativo), pág. 231. Westport (Connecticut): Greenwwod Press, 1997.</ref>

Desde el 2001 la [[Real Academia Española|RAE]] lo acepta en su diccionario, por lo que ya no se escribe con letra [[cursiva]], sino [[letra redonda|redonda]].