Diferencia entre revisiones de «Canonización»

Contenido eliminado Contenido añadido
m Revertidos los cambios de 152.169.150.80 (disc.) a la última edición de Macarrones
Línea 68:
== Sobre el culto inmemorial ==
 
El papa [[Benedicto XIV]] estableció que si concurrían causas extraordinarias ''via cultus'', el fundamento de la veneración radicaba en el derecho adquirido que nacía de la prescripción centenaria o inmemorial.<ref>Ya [[Pío V|san Pío V]] había determinado que algo adquiría la condición de inmemorial cuando sobrepasaba los doscientos años (cf. [[Quo primum tempore|Bula ''Quo Primum tempore'')]].</ref> Lo que había que probar era un hecho histórico, a saber, que el siervo de Dios recibía culto desde tiempo inmemorial o, al menos, con anterioridad a 1534.<ref>{{cita libro|autor=Benedicto XIV|título=Benedicti papæ XIV Doctrina de servorum Dei beatificatione et beatorum canonizatione in synopsim redactam ab Emm. de Azevedo S.J.|año=1840|editor=Typis societatis Belgicæ de propagandis bonis libris|enlaceautor=Benedicto XIV|url=http://books.google.es/books?id=MoYPAAAAQAAJ&h|ubicación=Bruselas}}</ref> Esta fórmula es la que se llama ''[[canonización equivalente]]'' o ''canonización extraordinaria'', algunos santos que han sido canonizados mediante este método son: [[Pedro Nolasco]] en [[1628]] por el papa [[Urbano VIII]], [[Hildegarda de Bingen]] en [[2012]] por [[Benedicto XVI]] o [[José de Anchieta]] en [[2014]] por el papa [[Francisco (papa)|Francisco]].
 
== Fórmula de canonización ==