Cneo Pedanio Fusco Salinator

Cneo o Gneo Pedanio Fusco Salinator (en latín: Gnaeus Pedanius Fuscus Salinator) fue un senador romano, que vivió a fines del siglo I y principios del siglo II, y desarrolló su cursus honorum durante los reinados de los emperadores Nerva, Trajano, y Adriano. Fue cónsul ordinario en 118 como colega de este último César.[1]

Cneo Pedanio Fusco Salinator
Información personal
Nacimiento Siglo I Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento Siglo II Ver y modificar los datos en Wikidata
Familia
Padre Cneo Pedanio Fusco Salinator Ver y modificar los datos en Wikidata
Cónyuge Julia Paulina Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Político y militar Ver y modificar los datos en Wikidata
Cargos ocupados

Orígenes, familia y relaciones con otros senadores editar

Salinator era miembro de los Pedanii, una familia que tenían sus raíces como colonos romanos en la ciudad de Barcino en la Hispania Tarraconensis. El mismo Salinator era hijo de Gneo Pedanio Fusco Salinator, cónsul sufecto en 84.[2]

Plinio le dirige tres cartas a Salinator, a quien llama Pedanio Fusco, y lo menciona en tres más. Sin embargo, las tres cartas que Plinio le escribió son sobre asuntos triviales: una contiene consejos para Salinator sobre cómo estudiar, aunque Plinio señala que el "interés particular de Salinator es suplicar"; los otros dos son ensayos en los que Plinio describe su rutina diaria.[3]​ Las otras cartas dirigidas a terceros, nos brindan más información sobre Salinator. Una se refiere al discurso de debut de Salinator en el Senado, donde se opuso a otro joven senador que también pronunció su discurso de debut, Gayo Ummidio Cuadrato Sertorio Severo.[4]​ Otra, dirigida a Lucio Julio Urso Serviano, felicita a Serviano por el compromiso de su hija con Salinator.[5]Ronald Syme le da un nombre: Julia, la hija de la hermana de Adriano, Domicia Paulina.[6]

Carrera política editar

En cuanto a la carrera senatorial de Salinator, conocemos pocos detalles. La tercera carta de Plinio que lo menciona, es una carta de recomendación para un tal Ninfidio Lupo, escrita al emperador Trajano en el año 110.[7]​ En esta carta, él, escribe que "Fusco Salinator" también ha recomendado a Lupo de una manera que implica que Salinator era gobernador de alguna provincia en algún momento antes de 110. No se indica en la carta de qué provincia era gobernador, pero el consenso de los expertos es que probablemente se trataba de Moesia Inferior. Puede ser objeto de una inscripción mutilada recuperada de Durostorum;[8]​ Werner Eck ha fechado el mandato de este senador desconocido desde el año 108 al año 110.[9]

Después de completar su mandato como cónsul ordinario en 118,[10]​ Salinator desaparece de la historia registrada, lo cual es sorprendente. "Los Fasti consulares a principios del reinado de Adriano reveló debidamente a varios de sus aliados", escribe Syme.[11]​ Como colega de Adriano en su primer consulado como emperador, Pediano Fusco Salinator ocuparía una posición muy destacada en la lista de personas nombradas por Adriano. Uno esperaría escuchar más de Salinator, sin embargo, como señala Syme, él es "solo un nombre más en el Fasti".[12]​ Si bien su desaparición podría atribuirse a la caída en desgracia frente a Adriano, se sabe que el emperador ejecutó a cuatro hombres que se cree que representaban una amenaza para él -Gayo Avidio Nigrino, Aulo Cornelio Palma, Lucio Publilio Celso y Lusio Quieto - Syme sugiere que Salinator y su esposa simplemente sucumbieron a "una enfermedad o una pestilencia poco después de 118".[12]

Se sabe que Salinator tuvo un hijo fruto de su matrimonio con Julia, la hija de Serviano, llamado Lucio Pedanio Fusco Salinator. Este hijo, junto con su abuelo Serviano, fueron acusados de estar involucrados en un complot contra Adriano; como resultado, ambos hombres se vieron obligados a suicidarse poco antes de la muerte de Adriano.[13]

Notas y referencias editar

  1. Werner Eck, Peter Weiß, "Hadrische Konsuln. Neue Zeugnisse aus Militärdiplomen", Chiron , 32 (2002), p. 480.
  2. Syme,"The Ummidii", Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte, 17 (1968), p. 85. Más recientemente, Françoise Des Boscs-Plateaux, Un parti hispanique à Rome ?, Casa de Velazquez, Madrid, 2005, pp. 271 et 429, señalando que fue cónsul en 84.
  3. Epistulae, VII.9; IX.36, 40.
  4. Epistulae, VI.11.
  5. Epistulae, VI.26.
  6. Syme,"The Ummidii", Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte, 17 (1968), p. 85.
  7. Epistulae, X.87.
  8. CIL III, 12467.
  9. Werner Eck, "Jahres- und Provinzialfasten der senatorischen Statthalter von 69/70 bis 138/139", Chiron , 13 (1983), págs. 346-348.
  10. CIL VI 2078 = CIL VI 32374, Roma (Italia): [Imp(eratore) Caesar]e Tr[ai]ano Ha[dri]ano / [A]ug(usto) II co(n)s(ulibus) / Cn(aeo) [Pedanio] Fusco [Sali]natore / III Non(as) I[anuar(ias)] / magisterio / M(arci) V[al]eri Treb[i]ci [D]eciani / [in Capitolio votorum] nuncupandorum causa [pro salute] / [Imp(eratoris) Caesaris divi] Traiani Pa[rthici f(ilii) divi Nervae] / [nepotis Traia]ni Hadriani [Augusti p(atris) p(atriae) fratres] / [Arvales convener]unt M(arcus) Valeri[us Treb]icius [De]/[cianus mag(ister) Q(uintus) Ful]vius Gillo Bittius Proculus Ti(berius) / Iulius Candidus Caecilius Simplex Ti(berius) Iulius Candidus / Ti(berius) Iulius Alexander Iulianus L(ucius) Antonius Albus P(ublius) / Metilius Secundus / isdem co(n)s(ulibus) VII Id(us) Ian(uarias) / (...)
  11. Syme, "The Ummidii", p. 86.
  12. a b Syme, "The Ummidii", pág. 87.
  13. Anthony Birley, Marcus Aurelius: A Biography, revised edition (London: Routledge, 1987), pp. 41f, 232f.

Bibliografía editar

  • PIR2, P- 198, 200.
  • Anthony Birley, Marcus Aurelius: A Biography, revised edition, Londres,, Routledge, 1987.
  • W. Eck, "Jahres - und Provinzialfasten der senatorischen Statthalter von 69/70 bis 138/139", Chiron, 13, 1983.
  • Werner Eck, Peter Weiß, "Hadrische Konsuln. Neue Zeugnisse aus Militärdiplomen", Chiron, 32, 2002.
  • Edmund Groag, "Pedanius 6)", RE, vol. XIX,1, Stuttgart, 1937, cols. 21–23.
  • Rudolf Hanslik, "Pedanius II-3)", Der Kleine Pauly (KlP), vol. 4, Stuttgart, 1972, col. 578.
  • R. Syme, "The Ummidii", Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte, 17, 1968.

Enlaces externos editar


Predecesor:
Quinto Aquilio Nigro y
Marco Rébilo Aproniano
Cónsul del Imperio romano
junto con Emperador César Trajano Adriano Augusto II

118
Sucesor:
Emperador César Trajano Adriano Augusto III y
Publio Dasumio Rústico