Lucio Antonio Albo

Cónsul sufecto del imperio romano c. 131

Lucio Antonio Albo[a]​ fue un senador romano que desarrolló su carrera política en la primera mitad del siglo II bajo los emperadores Trajano, Adriano y Antonino Pío.

Lucio Antonio Albo
Información personal
Nacimiento Siglo Ijuliano Ver y modificar los datos en Wikidata
Fallecimiento c. 150 Ver y modificar los datos en Wikidata
Familia
Padre Lucio Antonio Albo Ver y modificar los datos en Wikidata
Información profesional
Ocupación Político y senador romano Ver y modificar los datos en Wikidata
Cargos ocupados
Rango militar Legado romano Ver y modificar los datos en Wikidata

Familia editar

Miembro de la gens Antonia, su familia era originaria de Asia Menor y era hijo de Lucio Antonio Albo, cónsul suffectus en el año 102.

Carrera pública editar

Conocemos buena parte de su carrera a través una inscripción honoraria de la antigua Corinto, capital de la Acaya que en ese momento dirigía como procónsul, cuyo texto se desarrolla así:[2]

[L(ucio) Antonio L(uci) f(ilio)] Albo

[proco(n)s(uli) prov(inciae) Achaiae cu]r(atori) viarum [---]
l[eg(ato) pr(o) pr(aetore)] prov(inciae) A[--- praet]or[i tr]ib(uno)
pl(ebis) cand[idato Imperat(oris) Caesa]ris T[r]aiani 4
Hadria[n]i Aug(usti) [--- qua]e/stor[i --- candidat]o Imp(eratoris) Nervae
[Traiani Caesaris Aug(usti) tri]b(uno) mil(itum) leg(ionis) I Minerv(iae)
[Piae Fidelis IIIviro a(uro) a(rgento) a(ere)] f(lando) f(eriundo) fratri Arvali
[amici L(ucius) Gellius Mena]nder et L(ucius) Gellius 8
[Iustus d(e) s(ua) p(ecunia) fac(iendum) cur(averunt)] ob iustitiam

[d(ecreto)] d(ecurionum)

Comenzó su servicio público como triunvir monetalis dentro del vigintivirato, puesto reservado a los patricios o a los jóvenes senadores patrocinados por el emperador, en este caso Trajano, para pasar a servir como tribuno laticlavio en el Rin en la Legio I Minervia en su base de Bonna (Bonn, Alemania) en Germania Superior.[3]​ De vuelta a Roma, fue cooptado en los Hermanos Arvales en torno a los años 111-112.[4]​ y fue nombrado cuestor como candidato de Trajano, muestra del favor imperial, para pasar a ser después tribuno de la plebe, también como candidato, en este caso de Adriano, e inmediatamente pretor y legado del procónsul, bien de Asia bien de África. De vuelta a Roma, se le encargó velar sobre algunas vías de Italia en calidad de curador, para ser nombrado en 127-128 procónsul de la provincia senatorial Acaya.

Terminado ese gobierno, fue nombrado cónsul suffectus alrededor del año 132[5]​ y procónsul de Asia en el periodo 147-148,[6]​, ya bajo Antonino Pío; durante el ejercicio de este cargo, un terremoto causó importantes daños en la región oeste de Anatolia.[7]

De vuelta a Roma, el 30 de mayo de 150 seguía vivo, ya que participó en los sacrificios de los Arvales, a los que pertenecía desde casi 40 años antes,[8]​ aunque debió fallecer poco después.

Notas editar

  1. En latín, L. Antonius Albus.[1]

Referencias editar

  1. PIR2 A 0810.
  2. ILGR 94 = AE 1968, 474 = AE 1972, 567, Corinto (Grecia).
  3. Birley, 1997, p. 226.
  4. Syme, 1983, p. 276.
  5. Birley, 1997, p. 226; Syme, 1983, p. 276.
  6. Syme, 1983, pp. 276-277.
  7. Bowersock, 1968, p. 289.
  8. AE 1947, 59 = CFA 79 Roma (Italia): ------]mo C(aio) La[berio Prisco(?) co(n)s(ulibus) VI K(alendas) Iunias] / [in domo apu<d = T > M(arcum) Valer]ium Iunianum magistru[m fratres Arvales convenerunt ibique praetextati sacrificium deae ture vino fecerunt] / [ibiq(ue) discumbent]es toralibus segmentati[s sacrificium ture vino fecerunt quod pueri patrimi et matrimi senatorum filii praetex]/[tati cum publ]icis ad aram ret(t)ulerunt T(itus) Iulius [---] / [adfuerunt in col]legio M(arcus) Valerius Iunianus magis[ter Sex(tus) Caecilius] Maximus flamen Ti(berius) Iuli[us Candidus capito M(arcus) Fabius Iuli]/[anus Heracleo] Optianius A(ulus) Avil(l)ius Urinatus Quad[ratus --- Cl]audius Pollio L(ucius) Antonius Albus Ti(berius) Clau[dius Agrippinus] / isdem co(n)s(ulibus) [IIII] K(alendas) Iunias / [in luco deae D]iae M(arcus) Valerius Iunianus magiste[r ad ara]m immolavit porcas piaculares [duas luci coinquiendi] / [et operis fac]iundi ibique vaccam honorariam albam [ad foc]ulum de[a]e Diae immolavit dein sacerd[otes in tetrastylo] / [consederunt] et ex sacrificio epulati sunt sumptisq[ue prae]textis et coronis spiceis vittatis lucu[m deae Diae summoto] / [adscend]erunt et per M(arcum) Valerium Iunianum mag(istrum) e[t per Se]x(tum) Caecilium Maximum flaminem agna[m opimam immolarunt] / [perfect]oque sacrificio omnes ture vino fecerun[t deinde] coronis inlatis signisque unctis Se[x(tum) Caecilium Maximum] / [ex Satur]nalibus primis in Saturnalia secunda magi[strum] annuum L(ucium) Claudium Modestum flamin[em fecerunt ibique] / [in tetr]astylo discumbentes apu< d = T > M(arcum) Valerium Iunianu[m magistru]m epulati sunt post epulas riciniat[us soliatus corona pactili rosacea] / [M(arcus) Vale]rius Iunianus summoto super carcares ascendit et si[gnum qu]adrigis et desultoribus misit praesi[dente ---] / [--- vi]ctores palmis et coronis argenteis honoravit [adfuerunt in col]legio M(arcus) Valerius Iunianus magi[ster Sex(tus) Caecilius] / [Maximus] Ti(berius) Iulius Candidus Capito M(arcus) F(abius) Iulianus [Heracleo Optatian]us A(ulus) Avillius Urinatus Quadra[tus --- Claudius Pollio] / [L(ucius) Antonius] Albus Ti(berius) Claudius Agrippinus / isdem co(n)s(ulibus) III [K(alendas) Iunias] / [in domum M(arci) Valeri] Iuniani magistri fratres Arvales ad [consummandum sacrum] deae Diae convenerunt [ibique inter cenam] / [M(arcus) Valerius Iunianus] mag(ister) Sex(tus) Caecilius Maximus Ti(berius) Iulius Cand[idus Capito M(arcus) Fabius Iuli]anus Heracleo Optatia[nus A(ulus) Avillius Urina]/[tius Quadratus --- Claudius] Pollio L(ucius) Antonius Ti(berius) Claudius Ag[rippinus

Bibliografía editar

  • Birley, A. R. (1997). «Hadrian and Greek Senators». Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik (en inglés) 116: pp. 209-245. 
  • Bowersock, G. W. (1968). «The Proconsulate of Albus». Harvard Studies in Classical Philology (en inglés) 72: pp. 289-294. 
  • Werner Eck, "Die Laufbahn des L. Antonius Albus, Suffektkonsul unter Hadrian", Epigraphische Studien, 9, 1972, pp. 17–23.
  • Syme, R. (1989). «The Proconsuls of Asia under Antoninus Pius». Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik (en inglés) 51: pp. 271-290. 
Procónsul de Asia
Predecesor
Desconocido
en el periodo
147-148
Sucesor
Quinto Flavio Tértulo