Gran Premio de Gran Bretaña de Motociclismo de 1989

El Gran Premio de Gran Bretaña de Motociclismo de 1989 fue la decimosegunda prueba de la temporada 1989 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 6 de agosto de 1989 en el Circuito de Donington Park.

Bandera del Reino Unido Circuito de Donnington Park
Ubicación Castle Donington, Bandera del Reino Unido Gran Bretaña
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 4,023 km

Resultados 500cc editar

La carrera fue ganada por el estadounidense Kevin Schwantz en su cuarta victoria de la temporada, por delante de sus compatriotas Eddie Lawson y Wayne Rainey. La clasificación general tiene a estos mismos tres controladores en la parte superior pero en orden inverso.[1]

Pos. Piloto Equipo Moto Tiempo Pts.
1   Kevin Schwantz Suzuki Pepsi Cola Suzuki 47:45.670 20
2   Eddie Lawson Rothmans Kanemoto Honda Honda +0.970 17
3   Wayne Rainey Team Lucky Strike Roberts Yamaha +8.600 15
4   Niall Mackenzie Marlboro Yamaha Team Agostini Yamaha +10.940 13
5   Christian Sarron Sonauto Gauloises Blondes Yamaha +28.310 11
6   Kevin Magee Team Lucky Strike Roberts Yamaha +38.490 10
7   Ron Haslam Suzuki Pepsi Cola Suzuki +47.360 9
8   Luca Cadalora Marlboro Yamaha Team Agostini Yamaha +51.770 8
9   Pierfrancesco Chili HB Honda Gallina Team Honda +1:27.710 7
10   Rob McElnea Cabin Racing Team Honda +1 Vuelta 6
11   Fred Merkel HB Honda Gallina Team Honda +1 Vuelta 5
12   Roger Burnett Rothmans Honda Team Honda +1 Vuelta 4
13   Marco Gentile Fior Marlboro Fior +1 Vuelta 3
14   Fabio Biliotti Racing Team Katayama Honda +1 Vuelta 2
15   Simon Buckmaster Racing Team Katayama Honda +1 Vuelta 1
16   Marco Papa Team Greco Paton +2 Vueltas
17   Robert Holden Honda +2 Vueltas
18   Bruno Kneubühler Romer Racing Suisse Honda +2 Vueltas
19   Claude Albert Suzuki +2 Vueltas
20   Andreas Leuthe Librenti Corse Suzuki +2 Vueltas
21   Josef Doppler Honda +2 Vueltas
22   Fernando González Club Motocross Pozuelo Honda +2 Vueltas
23   Peter Graves Honda +2 Vueltas
Ret   Ian Pratt Racing Team Katayama Suzuki Ret
Ret   Wayne Gardner Rothmans Honda Team Honda Ret
Ret   Mark Phillips Suzuki Ret
Ret   Dominique Sarron Team ROC Elf Honda Honda Ret
Ret   Nicholas Schmassman FMS Honda Ret
Ret   Rachel Nicotte Chevallier Yamaha Ret
Ret   Juan López Mella Club Motocross Pozuelo Honda Ret
Ret   Cees Doorakkers HRK Motors Honda Ret
Ret   John Mossey Suzuki Ret
Ret   David Crampton Suzuki Ret
Ret   Alessandro Valesi Team Iberia Yamaha Ret
Ret   Alan Carter Honda Ret
DNS   Andy McGladdery Honda DNS
DNQ   Larry Moreno Vacondio Honda DNQ
DNQ   Eddie Laycock Honda DNQ
Fuentes:[2][3]

Resultados 250cc editar

A pesar de faltar aún tres carreras para el final de la temporada, el español Sito Pons consigue su sexta victoria esta temporada y, gracias a sus 66 puntos por delante del suizo Jacques Cornu, se convierte matemáticamente en el vencedor del Mundial, el segundo de manera consecutiva en 250cc.[4]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Sito Pons Honda 43.06.81 20
2   Reinhold Roth Honda 43.13.46 17
3   Masahiro Shimizu Honda 43.14.19 15
4   Jacques Cornu Honda 43.14.44 13
5   Loris Reggiani Honda 43.19.87 11
6   Juan Garriga Yamaha 43.21.08 10
7   Helmut Bradl Honda 43.26.35 9
8   Carlos Lavado Aprilia 43.44.65 8
9   Garry Cowan Yamaha 43.45.69 7
10   Wilco Zeelenberg Honda 43.47.88 6
11   Martin Wimmer Aprilia 43.50.96 5
12   Stefano Caracchi Honda 43.54.13 4
13   Alex Barros Yamaha 43.57.04 3
14   Jochen Schmid Honda 43.57.67 2
15   Adrien Morillas Yamaha 43.57.88 1
16   Alberto Puig Yamaha 43.58.60
17   Daniel Amatriaín Honda 44.05.23
18   Hans Becker Honda 44.17.07
19   Harald Eckl Aprilia 44.18.54
20   Alain Bronec Aprilia 44.21.46
21   August Auinger Yamaha 44.21.75
22   Manfred Herweh Yamaha 44.38.98
23   Andreas Preining Aprilia 44.40.06
24   Patrick van den Goorbergh Yamaha 44.40.75
25   Bernard Haenggeli Yamaha 1 Vuelta
26   Maurizio Vitali Honda 1 Vuelta
27   Jean-François Baldé Yamaha 1 Vuelta
Ret   Luca Cadalora Yamaha Ret
Ret   Carlos Cardús Honda Ret
Ret   Didier de Radiguès Aprilia Ret
Ret   Renzo Colleoni Aprilia Ret
Ret   Toshihiko Honma Yamaha Ret
Ret   Fausto Ricci Aprilia Ret
Ret   Paolo Casoli Honda Ret
Ret   Alberto Rota Aprilia Ret
Ret   Kevin Mitchell Yamaha Ret
DNS   Jean-Philippe Ruggia Yamaha DNS
DNQ   Niegel Bosworth Aprilia DNQ
DNQ   Woolsey Coulter Aprilia DNQ
DNQ   René Delaby Yamaha DNQ
DNQ   Virginio Ferrari Rotax DNQ
DNQ   Jean Foray Yamaha DNQ
DNQ   Urs Jucker Yamaha DNQ
DNQ   Martin Jupp Yamaha DNQ
DNQ   Andy Leisner Honda DNQ
DNQ   Massimo Matteoni Yamaha DNQ
DNQ   Ian McConnachie Yamaha DNQ
DNQ   Darren Milner Yamaha DNQ
DNQ   Engelbert Neumair Aprilia DNQ
DNQ   Luis Lavado Yamaha DNQ

Resultados 125cc editar

La general de 125 es la más incierta con tres corredores separados tan solo por 10 puntosy a falta de dos carreras para el final de la temporada. En el liderato, aún está el italiano Ezio Gianola, tercero en esta Gran Premio, con dos puntos de ventaja sobre el español Àlex Crivillé, segundo en la línea de meta y a 10 puntos del holandés Hans Spaan que, en esta ocasión, obtuvo su cuarto éxito del año.[5]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Hans Spaan Honda 42.10.64 20
2   Àlex Crivillé JJ Cobas 42.19.43 17
3   Ezio Gianola Honda 42.23.31 15
4   Stefan Prein Honda 42.26.86 13
5   Hisashi Unemoto Honda 42.57.97 11
6   Domenico Brigaglia Garelli 43.07.85 10
7   Doriano Romboni Honda 43.08.14 9
8   Fausto Gresini Garelli 43.08.56 8
9   Adi Stadler Honda 43.09.66 7
10   Robin Appleyard Honda 43.10.27 6
11   Koji Takada Honda 43.18.64 5
12   Luis Miguel Reyes Honda 43.25.89 4
13   Dirk Raudies Honda 43.27.50 3
14   Bady Hassaine Honda 43.29.35 2
15   Flemming Kistrup Honda 43.37.87 1
16   Julián Miralles Derbi 43.38.31
17   Steve Patrickson Honda 43.38.82
18   Heinz Lüthi Honda 43.42.40
19   Herri Torrontegui Honda 43.42.65
20   Manfred Fischer Honda 43.57.62
21   Manuel Hernández Honda 1 Vuelta
22   Hervé Duffard Honda 1 Vuelta
23   Rob Orme Honda 1 Vuelta
24   Johnny Wickström Honda 1 Vuelta
25   Hubert Abold Rotax 1 Vuelta
26   Mike Leitner LCR 1 Vuelta
27   Alan Patterson Honda 4 Vueltas
Ret   Jorge Martínez Aspar Derbi Ret
Ret   Allan Scott Honda Ret
Ret   Alex Bedford EMC Ret
Ret   Robin Milton Honda Ret
Ret   Ralf Waldmann Seel Ret
Ret   Corrado Catalano Gazzaniga Ret
Ret   Bruno Casanova Aprilia Ret
Ret   Stefan Dörflinger Krauser Ret
Ret   Trevor Manley Honda Ret
DNQ   Emilio Cuppini Garelli DNQ
DNQ   Stuart Edwards Honda DNQ
DNQ   Thierry Feuz Honda DNQ
DNQ   Kris Galatowicz EMC DNQ
DNQ   Gastone Grassetti Honda DNQ
DNQ   Serge Julin Honda DNQ
DNQ   Klaus-Dieter Kindle Honda DNQ
DNQ   Ray Murphy Honda DNQ
DNQ   Peter Öttl Krauser DNQ
DNQ   Lucio Pietroniro Honda DNQ
DNQ   Taru Rinne Honda DNQ
DNQ   Rafael Roses JJ Cobas DNQ
DNQ   Valerio Vivarelli Rotax DNQ
DNQ   Othmar Schuler Honda DNQ
DNQ   Jos van Dongen Honda DNQ
DNQ   Alfred Waibel Honda DNQ
DNQ   Kazuya Yamada Honda DNQ

Referencias editar

  1. «Lawson, a la caza de Rainey». Mundo Deportivo. 7 de agosto de 1989. Consultado el 28 de octubre de 2018. 
  2. «1989 British MotoGP - Motor Sport Magazine Database». Motorsportmagazine.com. 13 de junio de 2017. Consultado el 14 de septiembre de 2018. 
  3. «BRITISH GRAND PRIX · 500cc Race Classification 1989». Motogp.com. Archivado desde el original el 14 de septiembre de 2018. Consultado el 14 de septiembre de 2018. 
  4. «Sito alcanzó la corona». Mundo Deportivo. 7 de agosto de 1989. Consultado el 28 de octubre de 2018. 
  5. «Crivillé aún puede soñar». Mundo Deportivo. 7 de agosto de 1989. Consultado el 28 de octubre de 2018. 
Prueba previa:
Gran Premio de Francia de 1989
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1989
Siguiente prueba:
Gran Premio de Suecia de 1989
Prueba previa:
Gran Premio de Gran Bretaña de 1988
Gran Premio de Gran Bretaña
Siguiente prueba:
Gran Premio de Gran Bretaña de 1990