Gran Premio de Bélgica de Motociclismo de 1979

El Gran Premio de Bélgica de Motociclismo de 1979 fue la octava prueba de la temporada 1979 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 1 de julio de 1979 en el Circuito de Spa.

Bandera de Bélgica Circuito de Spa
Ubicación Spa, Bandera de Bélgica Bélgica
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 6,94 km

Boicot editar

El Gran Premio dio campeones bastante sorprendentes ya que la mayoría de los pilotos más destacados se negaron a correr ya que el circuito no reunía las condiciones de seguridad necesaria.[1]​ Ni los organizadores ni el presidente de la Federación Internacional Rodil del Valle no solo no dieron soluciones sino que acusaron a los pilotos de boicoteadores por lo que los pilotos decidieron no tomar la salida.

Resultados 500cc editar

En la categoría reina, la victoria fue para el australiano Dennis Ireland, que entraba destacado por delante de su compatriota Kenny Blake y del británico Gary Lingham. En la general, Virginio Ferrari continúa liderando la clasificación.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Dennis Ireland Suzuki 57'09.670 15
2   Kenny Blake Yamaha +5.250 12
3   Gary Lingham Suzuki +11.080 10
4   Gustav Reiner Suzuki +38.930 8
5   Henk de Vries Suzuki +1'38.230 6
6   Josef Hage Suzuki +1'38.400 5
7   Jacky Matagne Suzuki +2'46.860 4
8   Gerhard Vogt Suzuki +2 laps 3
9   Guy Cooremans Suzuki +3 laps 2
10   Dieter Heinen Yamaha +4 laps 1
Ret   Philippe Chaltin Suzuki Retirado
Ret   Etienne Geeraerd Yamaha Retirado
Ret   Steve Manship Suzuki Retirado
Ret   John Newbold Suzuki Ret
Ret   Klaus Nies Yamaha Ret
Ret   Carlo Perugini Yamaha Ret
Ret   Timo Pohjola Suzuki Ret
Ret   Elmar Renner Suzuki Ret
Ret   Peter Sjöström Suzuki Ret
Ret   Toni Garcia Suzuki Ret
Ret   Roland Mullender Yamaha Ret
Ret   Carlos de San Antonio Suzuki Ret
Ret   Børge Nielsen Suzuki Ret
DNS   Michel Rougerie Suzuki Boicot
DNS   Christian Sarron Yamaha Boicot
DNS   Boet van Dulmen Suzuki Boicot
DNS   Olivier Chevallier Yamaha Boicot
DNS   Philippe Coulon Yamaha Boicot
DNS   Kenny Roberts Yamaha Boicot
DNS   Bernard Fau Suzuki Boicot
DNS   Alex George Suzuki Boicot
DNS   Franck Gross Suzuki Boicot
DNS   Johnny Cecotto Yamaha Boicot
DNS   Jack Middelburg Suzuki Boicot
DNS   Sergio Pellandini Suzuki Boicot
DNS   Gianni Pelletier Suzuki Boicot
DNS   Wil Hartog Suzuki Boicot
DNS   Gianni Rolando Suzuki Boicot
DNS   Graziano Rossi Morbidelli Boicot
DNS   Seppo Rossi Suzuki Boicot
DNS   Max Wiener Suzuki Boicot
DNS   Steve Parrish Suzuki Boicot
DNS   Barry Sheene Suzuki Boicot
DNS   Virginio Ferrari Suzuki Boicot
DNS   Gianni Rolando Suzuki Boicot
DNS   Marco Lucchinelli Suzuki Boicot
DNS   Willem Zoet Yamaha Boicot
DNS   Tony Head Yamaha Boicot
DNS   Sadao Asami Yamaha Boicot
DNS   Randy Mamola Suzuki Boicot
DNS   Olivier Liégeois Yamaha Boicot
DNS   Ikujiro Takai Yamaha Boicot
DNS   Franco Uncini Suzuki Boicot
Sources:[2][3]

Resultados 250cc editar

En el cuarto de litro, el austríaco Edi Stöllinger conseguiría su éxito más destacado de su palmarés. Enganchado a su rueda llegó Chas Mortimer. Mucho más atrás, les siguieron Murray Sayle y el español Fernando González de Nicolás.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Edi Stöllinger Kawasaki 52' 16" 61 15
2   Chas Mortimer Yamaha +0" 47 12
3   Murray Sayle Yamaha +27" 25 10
4   Fernando González Yamaha +28" 35 8
5   Graeme McGregor Yamaha +49" 91 6
6   Michel Simeon Yamaha +1' 20" 57 5
7   Jeffrey Sayle Yamaha +1' 21" 49 4
8   José Lazo Yamaha +1' 22" 85 3
9   Yoshimi Matsumoto Yamaha +1' 23" 55 2
10   Rini van Kasteren Yamaha +1' 58" 23 1
11   Josef Hage Yamaha
12   José Tellevia Yamaha
13   Jacques Bolle Yamaha
14   Patrick de Radiguès Yamaha +1 Vuelta
15   Michel Steven Yamaha +1 Vuelta
16   Roger Kockelman Yamaha +1 Vuelta
17   Oronzo Memola Yamaha +1 Vuelta
18   Valerio Pessotto Yamaha +1 Vuelta
19   Reino Eskelinen Yamaha +1 Vuelta
20   Olivier Gauthier Yamaha +1 Vuelta
21   Graham Singer Yamaha +2 Vueltas
22   Hermano Sobral Yamaha +2 Vueltas
23   Jean-Marc Toffolo Kawasaki +8 Vueltas
Ret   Olivier Liégeois Yamaha Ret
Ret   Hans Merkl Yamaha Ret
Ret   José Moreno Yamaha Ret
Ret   Roger Kockelmann Yamaha Ret
Ret   Patrick de Radiguès Yamaha Ret
Ret   Jean Claude Baele Yamaha Ret
Ret   Jean-Marc Toffolo Yamaha Ret
Ret   Richard Gauthier Yamaha Ret
Ret   Oronzo Memola Yamaha Ret
Ret   Graham Singer Yamaha Ret
Ret   Guy Origer Yamaha Ret
Ret   Valerio Pessotto Yamaha Ret
Ret   Bert Struyk Yamaha Ret
Ret   Michel Steven Yamaha Ret
Ret   Reino Eskelinen Yamaha Ret
DNS   Walter Villa Yamaha Boicot
DNS   Didier de Radiguès Yamaha Boicot
DNS   Randy Mamola Kawasaki Boicot
DNS   Graziano Rossi Morbidelli Boicot
DNS   Richard Hubin Yamaha Boicot
DNS   Paolo Pileri Yamaha Boicot
DNS   Vic Soussan Yamaha Boicot
DNS   Sadao Asami Yamaha Boicot
DNS   Eero Hyvärinen Yamaha Boicot
DNS   Jean-François Baldé Kawasaki Boicot
DNS   Kork Ballington Kawasaki Boicot
DNS   Carlos Lavado Yamaha Boicot
DNS   Klaas Hernamdt Yamaha Boicot
DNS   Eric Saul Yamaha Boicot
DNS   Hans Müller Yamaha Boicot
DNS   Raymond Roche Yamaha Boicot
DNS   Olivier Chevallier Yamaha Boicot
DNS   Roland Freymond Yamaha Boicot
DNS   Harald Bartol Yamaha Boicot
DNS   Pentti Korhonen Yamaha Boicot
DNS   Anton Mang Yamaha Boicot

Resultados 125cc editar

También en 125cc, los grandes pilotos no tomaron la salida y eso le dio la oportunidad al australiano Barry Smith a conseguir el éxito más importante de su carrera. Este boicot sirve a Ángel Nieto, que también secundó el boicot, a asegurarse aún más su condición de líder.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Barry Smith Morbidelli 46' 59" 27 15
2   Marcelino García Morbidelli +23" 67 12
3   Martin van Soest Morbidelli +42" 54 10
4   Patrick Hérouard Morbidelli +46" 93 8
5   Jean-François Lecureux Morbidelli +50" 20 6
6   Paul Bordes Morbidelli +1' 06" 60 5
7   Anton Straver Morbidelli +1' 09" 51 4
8   François Granon Morbidelli +1' 27" 60 3
9   Jan Huberts MBA +1' 58" 83 2
10   René Rénier Morbidelli +1' 58" 99 1
11   Freddy Blaise Morbidelli + 1 Vuelta
12   Jean-Claude Baele Honda + 1 Vuelta
13   José de Faveri Honda + 1 Vuelta
14   Ernst Fagerer Morbidelli + 1 Vuelta
Ret   Fernando González Ret
Ret   Henk van Kessel AGV Condor Ret
DNS   Ángel Nieto Minarelli Boicot
DNS   Ricardo Tormo Bultaco Boicot
DNS   Eugenio Lazzarini Morbidelli Boicot
DNS   Hans Müller MBA Boicot
DNS   Walter Koschine Fantic Boicot
DNS   Gert Bender Bender Boicot
DNS   Maurizio Massimiani MBA Boicot
DNS   Harald Bartol Morbidelli Boicot
DNS   Stefan Dörflinger Morbidelli Boicot
DNS   Pier Paolo Bianchi Minarelli Boicot
DNS   August Auinger Morbidelli Boicot
DNS   Jean-Louis Guignabodet Morbidelli Boicot
DNS   Bruno Kneubühler MBA Boicot
DNS   Per Edward Carlson Morbidelli Boicot
DNS   Matti Kinnunen MBA Boicot

Resultados 50cc editar

También en 50cc, un piloto veterano como Henk van Kessel se llevó la victoria por delante de su compatriota Theo Timmer. El alemán Rudolf Kunz cerró el podio.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Henk van Kessel Sparta 34' 23" 27 15
2   Theo Timmer Bultaco +20" 26 12
3   Rudolf Kunz Kreidler +24" 79 10
4   Jacky Hutteau ABF +28" 47 8
5   Ingo Emmerich Kreidler +38" 31 6
6   Enrico Cereda UFO 5
7   Ezio Saffiotti Paolucci 4
8   Gerhard Singer Kreidler 3
9   Rudi Oosting BGS 2
10   Cees van Dongen Kreidler 1
11   Joaquín Galí Bultaco +1' 32" 08
12   Günter Schirnhofer Kreidler
13   Ramón Galí Bultaco
14   Marcel van de Steene Kreidler
15   Chris Baert Kreidler
16   Jos Dieteren Kreidler
17   Otto Machinek Kreidler
18   Stefan Danielsson Kreidler
19   René Loge Kreidler
20   Ove Skifjeld Kreidler
21   Gilbert Blanckaert Morbidelli
22   Hans-Jürgen Hummel Kreidler
Ret   Wolfgang Müller Kreidler Ret
DNS   Eugenio Lazzarini Van Veen-Kreidler Boicot
DNS   Stefan Dörflinger Kreidler Boicot
DNS   Ricardo Tormo Bultaco Boicot
DNS   Gerhard Waibel Kreidler Boicot
DNS   Patrick Plisson ABF Boicot
DNS   Rolf Blatter Kreidler Boicot
DNS   Hagen Klein Hess Spezial Boicot
DNS   Peter Looijesteijn Kreidler Boicot

Referencias editar

  1. a b c d e «El boicot de los mejores dejó a Spa con medianías». Mundo Deportivo. 2 de julio de 1979. Consultado el 16 de abril de 2019. 
  2. «1979 Belgian MotoGP - Motor Sport Magazine Database». Motorsportmagazine.com. 29 de enero de 2018. Consultado el 1 de noviembre de 2018. 
  3. «BELGIUM GRAND PRIX · 500cc Race Classification 1979». Motogp.com. Archivado desde el original el 1 de noviembre de 2018. Consultado el 1 de noviembre de 2018. 
Prueba previa:
Gran Premio de los Países Bajos
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1979
Siguiente prueba:
Gran Premio de Suecia
Prueba previa:
Gran Premio de Bélgica de 1978
Gran Premio de Bélgica
Siguiente prueba:
Gran Premio de Bélgica de 1980