Gran Premio de España de Motociclismo de 1982

El Gran Premio de España de Motociclismo de 1982 fue la cuarta prueba de la temporada 1982 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 23 de mayo de 1982 en el Circuito del Jarama.

Bandera de España Circuito del Jarama
Ubicación Jarama, Bandera de España España
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 3,312 km

Resultados 500cc editar

El estadounidense Kenny Roberts se imponía en 500 cc, aprovechándose de los problemas del motor del joven Freddie Spencer, que lideró la carrera durante muchas vueltas. El británico Barry Sheene y el italiano Franco Uncini completaron el podio. En la clasificación general, Roberts la lidera con 40 puntos, cuatro puntos más que Sheene.[1]

Pos. Piloto Equipo Tiempo Pts.
1   Kenny Roberts Yamaha 57:08.040 15
2   Barry Sheene Yamaha +8.250 12
3   Franco Uncini Suzuki +13.750 10
4   Graeme Crosby Yamaha +45.540 8
5   Marco Lucchinelli Honda +53.620 6
6   Takazumi Katayama Honda +1:17.880 5
7   Marc Fontan Yamaha +1 Vuelta 4
8   Víctor Palomo Suzuki +1 Vuelta 3
9   Kork Ballington Kawasaki +1 Vuelta 2
10   Guido Paci Yamaha +1 Vuelta 1
11   Lorenzo Ghiselli Suzuki +1 Vuelta
12   Philippe Coulon Suzuki +1 Vuelta
13   Steve Parrish Yamaha +1 Vuelta
14   Peter Sjöström Suzuki +1 Vuelta
15   Bengt Slydal Suzuki +1 Vuelta
16   Franck Gross Suzuki +2 Vueltas
17   Jean Lafond Fior +2 Vueltas
18   Carlos Morante Suzuki +2 Vueltas
19   Marco Greco Suzuki +2 Vueltas
Ret   Seppo Rossi Suzuki Ret
Ret   Marco Papa Suzuki Ret
Ret   Guy Bertin Sanvenero Ret
Ret   Freddie Spencer Honda Ret
Ret   Bernard Fau Suzuki Ret
Ret   Sergio Pellandini Suzuki Ret
Ret   Michel Frutschi Sanvenero Ret
Ret   Jack Middelburg Suzuki Ret
Ret   Graziano Rossi Yamaha Ret
Ret   Ángel Nieto Honda Ret
Ret   Randy Mamola Suzuki Ret
DNS   Loris Reggiani Suzuki DNS
DNQ   Johan van Eijk DNQ
DNQ   Philippe Robinet Suzuki DNQ
DNQ   Leandro Becheroni Suzuki DNQ
DNQ   Boet van Dulmen Suzuki DNQ
Sources:[2][3]

Resultados 250cc editar

En 250 cc., Carlos Lavado se encontró de repente con un inesperado triunfo cuando en la vuelta 20 Jean-François Baldé y Didier de Radiguès, que dominaban, cayeron en diferentes curvas, dejando el camino libre al venezolano.[4]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Carlos Lavado Yamaha 49:58.190 15
2   Jean-Louis Tournadre Yamaha +10.450 12
3   Anton Mang Kawasaki +15.960 10
4   Jacques Bolle Yamaha +18.760 8
5   Donnie Robinson Yamaha +19.450 6
6   Jean-Louis Guignabodet Kawasaki +20.230 5
7   Antonio Neto Yamaha +20.450 4
8   Jeffrey Sayle Armstrong-Rotax +42.280 3
9   Christian Sarron Yamaha +42.500 2
10   Mar Schouten Yamaha +54.460 1
11   Eduardo Alemán Yamaha +54.660
12   Franco Marcheggiani Yamaha +1:03.890
13   Tony Head Waddon-Rotax +1:04.350
14   Pierre Bolle Yamaha +1:05.650
15   Gabriel Grabia Yamaha +1:14.920
16   Pierluigi Aldrovandi Yamaha +1:27.300
17   Enrique de Juan Yamaha +1 Vuelta
18   Bruno Lüscher Yamaha +1 Vuelta
Ret   Jean-François Baldé Kawasaki Ret
Ret   Didier de Radiguès Chevallier Ret
Ret   Roland Freymond MBA Ret
Ret   Paolo Ferretti MBA Ret
Ret   Jacques Cornu Yamaha Ret
Ret   Richard Schlachter Waddon Ret
Ret   Sito Pons Rotax Ret
Ret   Siegfried Minich Rotax Ret
Ret   Eero Hyvärinen Yamaha Ret
Ret   Marcelino Garcia Yamaha Ret
Ret   Karl-Thomas Grässel Yamaha Ret
Ret   Antonio Garcia Yamaha Ret
Ret   Rafael Olavarría Yamaha Ret
DNS   Martin Wimmer Yamaha DNS
DNQ   Bengt Elgh Yamaha DNQ
DNQ   Yutaka Fujimoto Yamaha DNQ
DNQ   Hans Hauf Kawasaki DNQ
DNQ   Hans Müller Yamaha DNQ
DNQ   Andrés Pérez Rubio Yamaha DNQ
DNQ   Hervé Guilleux Rotax-Cobas DNQ
DNQ   Patrick Fernandez Yamaha-Bartol DNQ
DNQ   Eilert Lundstedt Yamaha-Bartol DNQ
DNQ   Luis Ricart DNQ
DNQ   Domingo Gil Blanco DNQ
DNQ   Michel Simeon Yamaha DNQ
DNQ   Johnny Scott Yamaha DNQ
DNQ   René Delaby Yamaha DNQ
DNQ   Maurizio Vitali MBA DNQ
DNQ   Luis Miguel Reyes Rotax DNQ
DNQ   Leif Nielsen Rotax DNQ
DNQ   Hans Hansebraten Rotax DNQ

Resultados 125cc editar

El español Ángel Nieto se adjudicó la tercera carrera de la temporada del octavo de litro. El piloto de Garelli dominó delante de sus rivales y afianza su liderato en la clasificación general. Los italianos Eugenio Lazzarini y Pierluigi Aldrovandi fueron segundo y tercero respectivamente.[5]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Ángel Nieto Garelli 47:09.860 15
2   Eugenio Lazzarini Garelli +0.210 12
3   Pierluigi Aldrovandi MBA +5.980 10
4   Hans Müller MBA +6.990 8
5   Jean-Claude Selini MBA +19.810 6
6   Johnny Wickström MBA +22.230 5
7   Bruno Kneubühler MBA +28.080 4
8   Ricardo Tormo Sanvenero +33.950 3
9   Maurizio Vitali MBA +42.100 2
10   Gerhard Waibel Seel-MBA +42.800 1
11   Alfred Waibel MBA +1:29.830
12   Per-Edvard Carlsson Bakker-MBA +1:30.320
13   Matti Kinnunen MBA +1:40.100
14   Willy Pérez MBA +1:51.780
15   Jacky Hutteau MBA +1 Vuelta
16   Henk van Kessel MBA +1 Vuelta
17   Erich Klein MBA +1 Vuelta
18   Peter Sommer MBA +1 Vuelta
19   Giuseppe Ascareggi MBA +2 Vueltas
Ret   Pier Paolo Bianchi Sanvenero Ret
Ret   Ivan Palazzese MBA Ret
Ret   Hugo Vignetti Sanvenero Ret
Ret   August Auinger MBA Ret
Ret   Olivier Liégeois Sanvenero Ret
Ret   Stefan Dörflinger Morbidelli Ret
Ret   Jan Bäckström MBA Ret
Ret   Bady Hassaine MBA Ret
Ret   Alex Bedford MBA Ret
Ret   Andrés Sánchez MBA Ret
Ret   Antonio Boronat MBA Ret
DNQ   Theo Timmer MBA DNQ
DNQ   Pablo Cegarra Sanvenero DNQ
DNQ   Joe Genoud MBA DNQ
DNQ   Hagen Klein Massa Real DNQ

Resultados 50cc editar

En la categoría menor cilindrada, el suizo Stefan Dörflinger dominó con total autoridad y se coloca como líder en la clasificación general. Los italianos Eugenio Lazzarini y Claudio Lusuardi fueron segundo y tercero respectivamente.[6]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Stefan Dörflinger Kreidler 34:57.770 15
2   Eugenio Lazzarini Garelli +10.440 12
3   Claudio Lusuardi Moto Villa +37.410 10
4   Theo Timmer Bultaco +46.950 8
5   Giuseppe Ascareggi Minarelli +53.740 6
6   Jorge Martínez Aspar Bultaco +54.440 5
7   George Looijesteijn Kreidler +1:00.070 4
8   Hans Spaan Kreidler +1:00.900 3
9   Rolf Blatter Kreidler +1:05.480 2
10   Hagen Klein Massa Real +1:16.990 1
11   Richard Bay Maico +1 Vuelta
12   Ramón Galí Bultaco +1 Vuelta
13   Yves Dupont Kreidler +1 Vuelta
14   Giuliano Gerani BBFT +1 Vuelta
15   Ingo Emmerich Kreidler +1 Vuelta
16   Gerhard Waibel Schuster +1 Vuelta
17   Gerhard Singer Kreidler +1 Vuelta
18   Jos van Dongen Bultaco +1 Vuelta
19   Henrique Sande Kreidler +1 Vuelta
20   Thomas Engl Engl +1 Vuelta
21   Reiner Koster Kreidler +2 Vueltas
Ret   Ricardo Tormo Bultaco Ret
Ret   Rainer Kunz FKN Ret
Ret   Henk van Kessel Kreidler Ret
Ret   Joaquin Gali Bultaco Ret
Ret   Hubert Genoud Engl Ret
Ret   Daniel Mateos Bultaco Ret
Ret   Joe Genoud Kreidler Ret
Ret   Yves Le Toumelin Kreidler Ret
Ret   Pascal Kambourian Benitaco Ret
DNQ   Günter Schirnhofer Kreidler DNQ
DNQ   John Kernan MBA DNQ
DNQ   Paolo Priori Paolucci DNQ
DNQ   Uli Merz Kreidler DNQ

Referencias editar

  1. «Duelo en la cumbre». Mundo Deportivo. 24 de mayo de 1982. Consultado el 14 de marzo de 2019. 
  2. «1982 Spanish MotoGP». Motorsportmagazine.com. 15 de enero de 2018. Consultado el 6 de julio de 2018. 
  3. «motogp.com · SPANISH GRAND PRIX · 500cc Race Classification 1982». Motogp.com. Archivado desde el original el 6 de julio de 2018. Consultado el 6 de julio de 2018. 
  4. «250cc: Lavado, vencedor afortunado». Mundo Deportivo. 24 de mayo de 1982. Consultado el 14 de marzo de 2019. 
  5. «Cara y cruz para Ángel Nieto». Mundo Deportivo. 24 de mayo de 1982. Consultado el 15 de marzo de 2019. 
  6. «Dörflinger, el más fuerte». Mundo Deportivo. 24 de mayo de 1982. Consultado el 14 de marzo de 2019. 
Prueba previa:
Gran Premio de Francia
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1982
Siguiente prueba:
Gran Premio de las Naciones
Prueba previa:
Gran Premio de España de 1981
Gran Premio de España
Siguiente prueba:
Gran Premio de España de 1983