Gran Premio de San Marino de Motociclismo de 1984

El Gran Premio de San Marino de Motociclismo de 1984 fue la duodécima prueba de la temporada 1984 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 2 de septiembre de 1984 en el Circuito de Mugello.

Bandera de Italia Autodromo internazionale del Mugello
Ubicación Scarperia, Bandera de Italia Italia
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 5,254 km
Curvas 23

Resultados 500cc editar

En 500 c.c., nuevo duelo entre Randy Mamola y Raymond Roche, que cayó del lado del estadounidense y que deja al francés en blanco esta temporada.[1]

Pos. Piloto Equipo Tiempo Pts.
1   Randy Mamola Honda 49:56.630 15
2   Raymond Roche Honda +1.190 12
3   Ron Haslam Honda +8.390 10
4   Eddie Lawson Yamaha +24.460 8
5   Didier de Radiguès Chevallier +41.270 6
6   Robert McElnea Suzuki +1:00.130 5
7   Leandro Becheroni Suzuki +1:00.690 4
8   Franco Uncini Suzuki +1:05.750 3
9   Boet van Dulmen Suzuki +1:29.510 2
10   Armando Errico Suzuki +1:49.420 1
11   Lorenzo Ghiselli Suzuki +1:50.620
12   Fabio Biliotti Honda +1:50.630
13   Eero Hyvärinen Suzuki +1 Vuelta
14   Massimo Broccoli Honda +1 Vuelta
15   Marco Gentile Yamaha +1 Vuelta
16   Paolo Ferretti Suzuki +1 Vuelta
17   Christoph Bürki Suzuki +1 Vuelta
18   Alessandro Valesi Suzuki +1 Vuelta
19   Gary Lingham Suzuki +1 Vuelta
20   Steve Parrish Yamaha +1 Vuelta
21   Keith Huewen Honda +2 Vueltas
Ret   Gustav Reiner Honda Ret
Ret   Reinhold Roth Honda Ret
Ret   Christian Le Liard Chevallier Ret
Ret   Marco Papa Honda Ret
Ret   Karl Truchsess Suzuki Ret
Ret   Barry Sheene Suzuki Ret
Ret   Mile Pajic Honda Ret
Ret   Virginio Ferrari Yamaha Ret
Ret   Massimo Messere Suzuki Ret
Ret   Hervé Moineau Cagiva Ret
Ret   Wolfgang von Muralt Suzuki Ret
Ret   Rob Punt Suzuki Ret
Ret   Takazumi Katayama Honda Ret
DNS   Wayne Gardner Honda DNS
DNS   Pierre Bolle Suzuki DNS
DNS   Klaus Klein Suzuki DNS
DNS   Sergio Pellandini Suzuki DNS
DNQ   Louis-Luc Maisto Honda DNQ
DNQ   Massimo Brutti Suzuki DNQ
DNQ   Andreas Leuthe Yamaha DNQ
Sources:[2][3]

Resultados 250cc editar

Duelo entre el trío Manfred Herweh, Carlos Lavado y Teruo Fukuda, que acabó con la victoria del primero, la segunda posición para el venezolano y al japonés por los suelos. Los abandonos en esta carrera fueron múltiples, entre ellos el del campeón del mundo, el francés Christian Sarron.[4]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Manfred Herweh Rotax 43:04.710 15
2   Carlos Lavado Yamaha +0.180 12
3   Jacques Cornu Yamaha +5.810 10
4   Martin Wimmer Yamaha +7.390 8
5   Sito Pons JJ Cobas +10.770 6
6   Thierry Espié Chevallier +28.280 5
7   Maurizio Vitali MBA +32.320 4
8   Anton Mang Yamaha +32.770 3
9   Donnie McLeod Yamaha +33.040 2
10   Loris Reggiani Kawasaki +45.280 1
11   Mario Rademeyer Yamaha +48.280
12   Ivan Palazzese Yamaha +53.900
13   Karl-Thomas Grässel Yamaha +1:10.380
14   Richard Hubin Yamaha +1:14.820
15   Patrick Fernandez Yamaha +1:16.640
16   Edwin Weibel Yamaha +1:16.750
17   Thierry Rapicault Yamaha +1:41.180
18   René Delaby Yamaha +1:43.130
19   Massimo Matteoni Yamaha +1:53.610
20   Bruno Lüscher Yamaha +2 Vueltas
Ret   Fausto Ricci Yamaha Ret
Ret   Wayne Rainey Yamaha Ret
Ret   Christian Sarron Yamaha Ret
Ret   Teruo Fukuda Yamaha Ret
Ret   Alan Carter Yamaha Ret
Ret   Stéphane Mertens Yamaha Ret
Ret   Jean-François Baldé Pernod Ret
Ret   Siegfried Minich Yamaha Ret
Ret   Jean-Michel Mattioli Chevallier Ret
Ret   Manfred Obinger Yamaha Ret
Ret   Harald Eckl Yamaha Ret
Ret   Roland Freymond Yamaha Ret
Ret   Davide Tardozzi Yamaha Ret
Ret   Jacques Bolle Pernod Ret
Ret   Carlos Cardús JJ Cobas Ret
Ret   Marcellino Lucchi Rotax Ret
Ret   Eilert Lundstedt Yamaha Ret
Ret   Jean-Louis Guignabodet Yamaha Ret
Ret   Gabriel Gabria Yamaha Ret
Ret   Erich Klein Rotax Ret
Ret   Donnie Robinson Yamaha Ret
Ret   Jacky Onda Yamaha Ret
Ret   Bengt Elgh MBA Ret
Ret   Vincenzo Cascino Yamaha Ret
Ret   Marino Neri Yamaha Ret

Resultados 125cc editar

La MBA del italiano Maurizio Vitali se impuso a las Garelli comandadas por Ángel Nieto y Fausto Gresini. El español fue el único que le pudo seguir el ritmo pero acabó por los suelos.[5]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Maurizio Vitali MBA 39:38.550 15
2   Eugenio Lazzarini Garelli +17.810 12
3   Fausto Gresini Garelli +26.320 10
4   August Auinger MBA +34.150 8
5   Ezio Gianola MBA +44.230 6
6   Domenico Brigaglia MBA +1:01.590 5
7   Luca Cadalora MBA +1:02.030 4
8   Olivier Liégeois MBA +1:21.450 3
9   Johnny Wickström MBA +1:24.250 2
10   Lucio Pietroniro MBA +1:32.730 1
11   Anton Straver MBA +1:32.740
12   Jacky Hutteau MBA +1:33.380
13   Willy Pérez MBA +1:58.870
14   Neil Robinson MBA +2:03.710
15   Håkan Olsson MBA +2:04.770
16   Willi Hupperich Seel +2:05.550
17   Giuseppe Ascareggi MBA +2:05.840
18   Peter Sommer MBA +2:06.110
19   Jacques Grandjean MBA +2:06.470
20   Erich Klein MBA +2:06.990
21   Janos Pintar MBA +1 Vuelta
22   Andrés Sánchez MBA +1 Vuelta
23   Jussi Hautaniemi MBA +1 Vuelta
24   Mike Leitner MBA +1 Vuelta
25   Beat Sidler MBA +1 Vuelta
26   Alojz Pavlič MBA +1 Vuelta
Ret   Hans Müller MBA Ret
Ret   Jean-Claude Selini MBA Ret
Ret   Pierfrancesco Chili MBA Ret
Ret   Ángel Nieto Garelli Ret
Ret   Stefano Caracchi MBA Ret
Ret   Gerhard Waibel MBA Ret
Ret   Bruno Kneubühler MBA Ret
Ret   Hubert Abold MBA Ret
Ret   Fabio Meozzi MBA Ret
Ret   Henk van Kessel MBA Ret
DNS   Thomas Møller-Pedersen MBA DNS
DNS   Helmut Lichtenberg MBA DNS

Resultados 80cc editar

En la pequeña cilindrada, victoria de la Seel del alemán Gerhard Waibel lo que supone la cuarta escudería que ha conseguido una victoria esta temporada. El español Jorge Martínez Aspar y el alemán Theo Timmer fueron segundo y tercer respectivamente.[6]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Gerhard Waibel Real 32:32.790 15
2   Jorge Martínez Aspar Derbi +15.820 12
3   Hubert Abold Zündapp +33.910 10
4   Theo Timmer Casal +38.160 8
5   Stefan Dörflinger Zündapp +43.810 6
6   Pier Paolo Bianchi HuVo-Casal +53.030 5
7   Gerd Kafka Sachs +1:17.990 4
8   Paul Rimmelzwaan Harmsen +1:26.690 3
9   Willem Heykoop HuVo-Casal +1:49.190 2
10   Otto Machinek Kreidler +1:50.380 1
11   Johann Auer Eberhardt +1:50.820
12   Salvatore Milano Casal +2:09.910
13   Bernd Rossbach Casal +2:10.870
14   Ian McConnachie Arfryn +2:10.960
15   Bruno Casanova Casal +2:19.290
16   Rainer Kunz FKN +3:34.620
17   Massimo Fargeri Casal +1 Vuelta
18   Giuliano Tabanelli BBFT +1 Vuelta
19   Jos van Dongen Sachs +1 Vuelta
20   Chris Baert Eberhardt +1 Vuelta
21   Steve Mason MBA +1 Vuelta
22   Günter Schirnhofer Honda +1 Vuelta
23   Reiner Koster Casal +1 Vuelta
Ret   Hans Spaan Casal Ret
Ret   Hans-Jürgen Hummel Hummel Ret
Ret   Hans Müller Sachs Ret
Ret   Zdravko Matulja Ziegler Ret
Ret   Mario Stocco Lusuardi Ret
Ret   Hans Koopman Kreidler Ret
Ret   George Looijesteijn Casal Ret
Ret   Nicola Casadei Casal Ret
Ret   Reinhard Koberstein Seel Ret
Ret   Serge Julin Casal Ret
Ret   Massimo De Lorenzi RB Ret
Ret   Pasquale Buonfante Kreidler Ret
Ret   Thomas Engl Sachs Ret

Referencias editar

  1. «500 c.c.: Al final, Mamola». Mundo Deportivo. 3 de septiembre de 1984. Consultado el 5 de febrero de 2019. 
  2. «1984 San Marino MotoGP | Motor Sport Magazine Database». Motorsportmagazine.com. 2 de septiembre de 1984. Consultado el 25 de junio de 2018. 
  3. «SAN MARINO GRAND PRIX · 500cc Race Classification 1984». Motogp.com. Archivado desde el original el 21 de marzo de 2019. Consultado el 6 de febrero de 2019. 
  4. «La batalla habitual». Mundo Deportivo. 3 de septiembre de 1984. Consultado el 5 de febrero de 2019. 
  5. «La venganza de Vitali». Mundo Deportivo. 3 de septiembre de 1984. Consultado el 5 de febrero de 2019. 
  6. «Primera victoria de la Seel». Mundo Deportivo. 3 de septiembre de 1984. Consultado el 5 de febrero de 2019. 
Prueba previa:
Gran Premio de Suecia
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1984
Siguiente prueba:
-
Prueba previa:
Gran Premio de San Marino de 1983
Gran Premio de San Marino
Siguiente prueba:
Gran Premio de San Marino de 1985