Gran Premio de Gran Bretaña de Motociclismo de 1983

El Gran Premio de Gran Bretaña de Motociclismo de 1983 fue la décima prueba de la temporada 1983 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 31 de julio de 1983 en el Circuito de Silverstone.

Bandera del Reino Unido Circuito de Silverstone
Ubicación Silverstone, Bandera del Reino Unido Gran Bretaña
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 4,718 km

Resultados 500cc editar

Triplete estadounidense en el podio de este Gran Premio. Kenny Roberts se llevó la victoria por delante de sus compatriotas Freddie Spencer y Randy Mamola. Spencer sigue siendo líder de la general pero reduce a dos su ventaja sobre Roberts. En este Gran Premio resultaros muertos dos pilotos. Norman Brown, a velocidad reducida por problemas mecánicos, fue embestido por Peter Huber. Brown muere al instante mientras que Huber lo hizo en el hospital.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Kenny Roberts Yamaha 42:19.070 15
2   Freddie Spencer Honda +4.110 12
3   Randy Mamola Suzuki +4.200 10
4   Eddie Lawson Yamaha +8.370 8
5   Marc Fontan Yamaha +30.750 6
6   Takazumi Katayama Honda +31.480 5
7   Ron Haslam Honda +41.250 4
8   Boet van Dulmen Suzuki +1:13.910 3
9   Barry Sheene Suzuki +1:13.920 2
10   Paul Lewis Suzuki +1:26.650 1
11   Keith Huewen Suzuki 1 Vuelta
12   Anton Mang Suzuki 1 Vuelta
13   Chris Guy Suzuki 1 Vuelta
14   Mark Salle Suzuki 1 Vuelta
15   Kevin Wrettom Suzuki 1 Vuelta
16   Wayne Gardner Honda 1 Vuelta
17   Steve Henshaw Suzuki 1 Vuelta
18   Franck Gross Honda 1 Vuelta
19   Alan Irwin Suzuki 1 Vuelta
20   Rob Punt Suzuki 1 Vuelta
21   Con Law Suzuki 1 Vuelta
22   Peter Sjöström Suzuki 1 Vuelta
23   Maurizio Massimiani Honda 1 Vuelta
24   Philippe Coulon Suzuki 1 Vuelta
Ret   Jack Middelburg Honda Ret
Ret   Marco Lucchinelli Honda Ret
Ret   Sergio Pellandini Suzuki Ret
Ret   Robert McElnea Suzuki Ret
Ret   Steve Parrish Yamaha Ret
Ret   Roger Marshall Honda Ret
Ret   Didier de Radiguès Honda Ret
Ret   Loris Reggiani Suzuki Ret
Ret   John Pace Suzuki Ret
Ret   Leandro Becheroni Suzuki Ret
Ret   Graham Wood Yamaha Ret
Ret   Norman Brown Suzuki Ret
Ret   Virginio Ferrari Cagiva Ret
Ret   Dave Dean Suzuki Ret
Ret   Gary Lingham Suzuki Ret
Ret   Peter Huber Suzuki Ret
Ret   Wolfgang von Muralt Suzuki Ret
DNQ   Andreas Hofmann Suzuki DNQ
DNQ   Simon Buckmaster Suzuki DNQ
DNQ   Fabio Biliotti Suzuki DNQ
DNQ   Jon Ekerold Cagiva DNQ
DNQ   Marco Greco Suzuki DNQ
DNQ   Dennis Ireland Suzuki DNQ
DNQ   Corrado Tuzii Honda DNQ
DNQ   Bent Slydal Suzuki DNQ
DNQ   Steve Williams Yamaha DNQ
Sources:[2][3]

Resultados 250cc editar

Podio íntegramente francés en 250cc con la victoria de Jacques Bolle de la escudería Pernod, que conseguiría el triunfo tras tres años largos de intensa puesta a punto. Thierry Espié y Christian Sarron completaron el podio.[4]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Jacques Bolle Pernod 38:22.290 15
2   Thierry Espié Chevallier +0.170 12
3   Christian Sarron Yamaha +0.290 10
4   Carlos Lavado Yamaha +0.310 8
5   Martin Wimmer Yamaha +0.400 6
6   Reinhold Roth Yamaha +1.620 5
7   Teruo Fukuda Yamaha +1.820 4
8   Thierry Rapicault Yamaha +1.820 3
9   Didier de Radiguès Chevallier +2.660 2
10   Graeme McGregor Bartol +20.270 1
11   Carlos Cardús Rotax +37.700
12   Harald Eckl Yamaha +37.880
13   Herbert Bessendörfer Yamaha +38.000
14   Alan Carter Yamaha +38.280
15   Alan North Yamaha
16   Ivan Palazzese Yamaha +38.590
17   Paul Tinker Yamaha +38.670
18   Jean-Michel Mattioli Yamaha +39.870
19   Donnie McLeod Yamaha +41.570
20   Graham Young Waddon +41.570
21   Jean-Louis Guignabodet Rotax +43.590
22   Tony Head Armstrong +58.630
23   Chris Oldfield Armstrong +59.830
24   Andy Watts EMC +1:21.060
25   Kiyotaka Sakai Yamaha +1:34.360
26   Con Law Ehrlich +1:35.280
27   Bruno Lüscher Yamaha +1 Vuelta
28   Peter Looijesteijn Waddon +1 Vuelta
29   Éric Saul Rotax +1 Vuelta
30   Edwin Weibel Yamaha +1 Vuelta
Ret   Patrick Fernandez Yamaha Ret
Ret   Jeffrey Sayle Bartol Ret
Ret   Jean-Louis Tournadre Yamaha Ret
Ret   Bernard Fau Yamaha Ret
Ret   Roland Freymond Armstrong Ret
Ret   Steve Tonkin Armstrong Ret
Ret   Tadasu Ikeda Yamaha Ret
Ret   Christian Estrosi Pernod Ret
Ret   Mar Schouten MBA Ret
Ret   René Delaby Armstrong Ret
Ret   Hervé Guilleux Kawasaki Ret
Ret   Steve Williams Yamaha Ret
Ret   Svend Andersson Yamaha Ret
DNQ   Alan Labrosse Yamaha DNQ
DNQ   Eilert Lundstedt Yamaha DNQ
DNQ   Jean-Marc Toffolo Rotax DNQ
DNQ   Siegfried Minich Rotax DNQ
DNQ   Michel Simeon Yamaha DNQ
DNQ   Steve Wright Yamaha DNQ
DNQ   Pete Wild Yamaha DNQ
DNQ   Stefano Caracchi MBA DNQ
DNQ   Luis Miguel Reyes Rotax DNQ
DNS   Sito Pons Rotax DNS

Resultados 125cc editar

Ángel Nieto obtuvo un nuevo título mundial (el 12º en su palmarés) al obtener la victoria en este Gran Premio. En el podio le acompañaron los suizos Bruno Kneubühler y Hans Müller.[5]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Ángel Nieto Garelli 33:52.340 15
2   Bruno Kneubühler MBA +0.110 12
3   Hans Müller MBA +0.220 10
4   Willy Pérez MBA +1250 8
5   August Auinger MBA +12.380 6
6   Fausto Gresini MBA +32.830 5
7   Jean-Claude Selini MBA +33.060 4
8   Henk van Kessel MBA +34.350 3
9   Maurizio Vitali MBA +34.530 2
10   Pierluigi Aldrovandi MBA +46.640 1
11   Gerhard Waibel MBA +47.450
12   Olivier Liégeois Sanvenero +47.880
13   Pier Paolo Bianchi Sanvenero +47.910
14   Anton Straver MBA +54.910
15   Helmut Lichtenberg MBA +1:08.930
16   Peter Sommer MBA +1 Vuelta
17   Robin Appleyard MBA +1 Vuelta
18   Janez Pintar MBA +1 Vuelta
19   Tony Smith MBA +1 Vuelta
20   Willem Heykoop Sanvenero +1 Vuelta
21   Werner Schmied Sanvenero +1 Vuelta
22   Chris Leah MBA +1 Vuelta
23   Thomas Møller-Pedersen MBA +1 Vuelta
24   Robert Hmeljak MBA +2 Vueltas
Ret   Ricardo Tormo MBA Ret
Ret   Peter Banks MBA Ret
Ret   Paul Bordes MBA Ret
Ret   Hugo Vignetti MBA Ret
Ret   Jacky Hutteau MBA Ret
Ret   Erich Klein MBA Ret
Ret   Stefano Caracchi MBA Ret
Ret   Johnny Wickström MBA Ret
Ret   Libero Piccirillo MBA Ret
Ret   Lucio Pietroniro MBA Ret
Ret   Bill Robertson Morbidelli Ret
Ret   Hans-Jürgen Hummel MBA Ret
Ret   Bady Hassaine MBA Ret
Ret   David Fabian Sanvenero Ret
Ret   Boy van Erp MBA Ret

Referencias editar

  1. «Roberts se impuso en 500cc». Mundo Deportivo. 1 de agosto de 1983. Consultado el 20 de febrero de 2019. 
  2. «1983 British MotoGP». 9 de octubre de 2017. 
  3. «motogp.com · BRITISH GRAND PRIX · 500cc Race Classification 1983». www.motogp.com. Archivado desde el original el 4 de julio de 2018. Consultado el 20 de febrero de 2019. 
  4. «250cc, ¡Qué batalla!». Mundo Deportivo. 1 de agosto de 1983. Consultado el 20 de febrero de 2019. 
  5. «Nieto ¡campeonísimoǃ». Mundo Deportivo. 2 de agosto de 1983. Consultado el 20 de febrero de 2019. 
Prueba previa:
Gran Premio de Bélgica
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1983
Siguiente prueba:
Gran Premio de Suecia
Prueba previa:
Gran Premio de Gran Bretaña de 1982
Gran Premio de Gran Bretaña
Siguiente prueba:
Gran Premio de Gran Bretaña de 1984