Gran Premio de Suecia de Motociclismo de 1973

El Gran Premio de Suecia de Motociclismo de 1973 fue la décima prueba de la temporada 1973 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 21 y 22 de julio de 1973 en el Circuito de Anderstorp.

Bandera de Suecia Circuito de Anderstorp
Ubicación Anderstorp, Bandera de Suecia Suecia
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 4,017 km

Resultados 500cc editar

En la categoría reina, el británico Phil Read se convirtió en el nuevo campeón de los 500cc, lo que supone su sexto título mundial de su palmarés. Giacomo Agostini terminó segundo y Kim Newcombe terminó tercero.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Phil Read MV Agusta 47' 00" 019 15
2   Giacomo Agostini MV Agusta +0" 501 12
3   Kim Newcombe König +58" 066 10
4   Børge Nielsen Yamaha +1' 11" 424 8
5   Werner Giger Yamaha 6
6   Christian Bourgeois Yamaha 5
7   Billie Nelson Yamaha 4
8   Sven-Olof Gunnarsson Kawasaki 3
9   Seppo Kangasniemi Yamaha +1 Vuelta 2
10   Bosse Brolin Suzuki +1 Vuelta 1
11   Sture Wass Kawasaki +2 Vueltas
12   Ingemar Bengtsson Norton +2 Vueltas
13   Agne Carlsson Husqvarna +2 Vueltas
14   Lars Pahlsson Suzuki +2 Vueltas
15   Tapani Peltonen Yamaha +2 Vueltas
Ret   Lars Pahlsson Suzuki Ret
Ret   Steve Ellis Yamaha Ret
Ret   Chas Mortimer Yamaha Ret
Ret   Franz Kroon Yamaha Ret
Ret   János Drapál Yamaha Ret
Ret   Eric Offenstadt Kawasaki Ret
Ret   Bosse Granath Husqvarna Ret
Ret   Roberto Gallina Paton Ret
Ret   Alex George Yamaha Ret
Ret   Guido Mandracci Suzuki Ret
Ret   Bruno Kneubühler Yamaha Ret
Ret   Mick Grant Monark Ret
Ret   Jack Findlay Suzuki Ret
Ret   Kjell Solberg Yamaha Ret
Ret   Kurt-Ivan Carlsson Yamaha Ret
Ret   Börje Andersson Honda Ret
Ret   Leif Johansson Yamaha Ret
Ret   Karl Auer Saknas Ret
Fuente:[2]

Resultados 350cc editar

En la carrera de 350 cc, el finlandés Teuvo Länsivuori sumó el domingo el segundo triunfo consecutivo después del conseguido en el GP de Checoslovaquia, mientras que Giacomo Agostini quedó segundo y Phil Read tercero.[3]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Teuvo Länsivuori Yamaha 46.33.89 15
2   Giacomo Agostini MV Agusta 46.43.86 12
3   Phil Read MV Agusta 47.01.79 10
4   John Dodds Yamaha 47.12.17 8
5   Eduardo Celso-Santos Yamaha 47.22.64 6
6   Mick Grant Yamaha 47.39.07 5
7   Billie Nelson Yamaha 47.44.99 4
8   Patrick Pons Yamaha 47.45.2 3
9   Ingemar Larsson Yamaha 48.00.66 2
10   Olivier Chevallier Yamaha 48.01.45 1
11   Karl Auer Yamaha
12   Roland Nilsson Yamaha 1 Vuelta
13   Kent Andersson Yamaha 1 Vuelta
14   Bosse Granath Yamaha 1 Vuelta
15   Michel Rougerie Harley-Davidson 1 Vuelta
16   Rémy Hirschy Yamaha 1 Vuelta
17   János Reisz Yamaha 2 Vueltas
Ret   Dieter Braun Yamaha Ret
Ret   Kjell Solberg Yamaha Ret
Ret   Per-Johan Carlsson Yamaha Ret
Ret   Thierry Tcherine Yamaha Ret
Ret   Armando Toracca Aermacchi Ret
Ret   Kari Lahtinen Yamaha Ret
Ret   Sven-Olov Gunnarsson Yamaha Ret
Ret   Claus Tarum Yamaha Ret
Ret   Víctor Palomo Yamaha Ret
Ret   Werner Pfirter Yamaha Ret
Ret   Silvio Grassetti MZ Ret
Ret   János Drapál Yamaha Ret

Resultados 250cc editar

En el cuarto de litro, el alemán ˞Dieter Braun se proclama campeón mundial al conseguir la cuarta victoria de la temporada. Por detrás de él, llegaron el italiano Roberto Gallina y el brasileño Eduardo Celso-Santos.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Dieter Braun Yamaha 48.13.49 15
2   Roberto Gallina Yamaha 48.38.39 12
3   Eduardo Celso-Santos Yamaha 48.56.94 10
4   Bruno Kneubühler Yamaha 49.00.59 8
5   Leif Gustafsson Yamaha 49.02.65 6
6   Hans Hallberg Yamaha 49.12.20 5
7   Patrick Pons Yamaha 49.16.14 4
8   Börje Jansson Yamaha 49.31.24 3
9   Roland Nilsson Yamaha 49.31.77 2
10   Chas Mortimer Yamaha 49.47.11 1
11   Werner Pfirter Yamaha
12   Víctor Palomo Yamaha
13   Agne Carlsson Yamaha 1 Vuelta
14   Per-Arne Sandh Yamaha 1 Vuelta
15   Rolf Minhoff Yamaha 1 Vuelta
16   Ingemar Larsson Yamaha 2 Vueltas
Ret   Michel Rougerie Harley-Davidson Ret
Ret   Olivier Chevallier Yamaha Ret
Ret   Teuvo Länsivuori Yamaha Ret
Ret   John Dodds Yamaha Ret
Ret   Christian Bourgeois Yamaha Ret
Ret   Matti Salonen Yamaha Ret
Ret   Oronzo Memola Harley-Davidson Ret
Ret   Mick Grant Saknas Ret
Ret   Werner Giger Yamaha Ret
Ret   Rémy Hirschy Yamaha Ret
Ret   Eric Offenstadt MZ Ret
Ret   Silvio Grassetti MZ Ret
Ret   Roland Olsson Yamaha Ret
Ret   Staffan Liebst Yamaha Ret
DNQ   Pentti Salonen Yamaha DNQ
DNQ   Kari Lathinen Yamaha DNQ
DNQ   Börje Andersson Yamaha DNQ
DNQ   Ryszard Mankiewicz Yamaha DNQ
DNQ   Lennart Lindell Yamaha DNQ
DNQ   Franz Kroon Yamaha DNQ

Resultados 125cc editar

En la categoría del octavo de litro, el sueco Kent Andersson se proclama campeón de 125cc. En esta ocasión le limitó ser segundo por detrás de su compatriota Börje Jansson mientras que el gran rival, Ángel Nieto se tuvo que retirar por una caída. El británico Chas Mortimer quedó tercero.[3]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Börje Jansson Maico 46.18.24 15
2   Kent Andersson Yamaha 46.20.18 12
3   Chas Mortimer Yamaha 46.20.31 10
4   Otello Buscherini Malanca 46.45.37 8
5   Staffan Liebst Yamaha 47.08.61 6
6   Rolf Minhoff Maico 47.16.00 5
7   Horst Seel Maico 47.18.14 4
8   Eugenio Lazzarini Piovaticci 47.59.62 3
9   Jos Schurgers Bridgestone 48.01.70 2
10   Lennart Lundgren Maico 48.04.94 1
11   Pentti Salonen Yamaha 1 Vuelta
12   Henk van Kessel Yamaha 1 Vuelta
13   Thierry Tchernine Yamaha 1 Vuelta
14   Gert Bender Maico 1 Vuelta
15   Hans-Jürgen Hummel Yamaha 1 Vuelta
16   Kurt Andersson Yamaha 1 Vuelta
17   János Reisz MZ 2 Vueltas
18   Claus Tarum Yamaha 2 Vueltas
19   Ingemar Bengtsson Yamaha 2 Vueltas
20   Goran Alden Maico 3 Vueltas
Ret   Ángel Nieto Morbidelli Ret
Ret   Roland Olsson Yamaha Ret
Ret   Seppo Kangasniemi MZ Ret
Ret   Hans Hallberg Yamaha Ret
Ret   Ryszard Mankiewicz MZ Ret
Ret   Lennart Lindell Maico Ret
Ret   Oronzo Memola Saknas Ret
Ret   Leif Rosell Maico Ret
Ret   Herbert Rittberger Yamaha Ret
Ret   Matti Salonen Yamaha Ret
DNQ   Timo Vainio Yamaha DNQ
DNQ   Steen Ahrentzen Yamaha DNQ
DNQ   Matti Kinnunen Yamaha DNQ
DNQ   Ray Lindfors Aermacchi DNQ
DNQ   Jukka Monto Yamaha DNQ
DNQ   Jan-Inge Persson Maico DNQ

Resultados 50cc editar

Jan de Vries aseguró su título mundial en este Gran Premio. Después de una mala salida, el holandés ya estaba a la cabeza y Timmer fue pasado por Gerhard Thurow. Detrás de De Vries, Kneubühler acabó segundo segundo y Timmer tercero.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Jan de Vries Kreidler 31.03.14 15
2   Bruno Kneubühler Kreidler 31.14.41 12
3   Theo Timmer Jamathi 31.17.29 10
4   Gerhard Thurow Kreidler 31.23.16 8
5   Rudolf Kunz Kreidler 31.46.07 6
6   Henk van Kessel Kreidler 31.49.43 5
7   Ulrich Graf Kreidler 31.49.67 4
8   Jan Huberts Kreidler 32.29.54 3
9   Leif Rosell Jamathi 32.59.23 2
10   Herbert Rittberger Kreidler 33.06.36 1
11   Wolfgang Gedlich Kreidler
12   Ingemar Bengtsson Monark 1 Vuelta
13   Bengt Lindequist Kreidler 1 Vuelta
14   Leif Gustafsson Monark 1 Vuelta
15   Tore Digernes Kreidler 1 Vuelta
16   Robert Laver Kreidler 2 Vueltas
17   Ove Skifjeld Kreidler 2 Vueltas
Ret   Jan Bruins Monark Ret
Ret   Juan Bordons Derbi Ret
Ret   Jan-Inge Persson Kreidler Ret
Ret   Stefan Dörflinger Kreidler Ret
Ret   Lars Persson Monark Ret
Ret   Hans-Jürgen Hummel Kreidler Ret
DNQ   Ernst Gustav Ström Kreidler DNQ
DNQ   Nils Ström Kreidler DNQ

Referencias editar

  1. a b c «Braun en 250cc y Read en 500cc, vencedores». Mundo Deportivo. 22 de julio de 1973. Consultado el 21 de julio de 2019. 
  2. «GP Suede 1973». http://pilotegpmoto.com. 21 de abril de 1975. Archivado desde el original el 29 de julio de 2019. Consultado el 23 de mayo de 2019. 
  3. a b «Andersson, pese a ser segundo, campeón mundial de 125cc». Mundo Deportivo. 23 de julio de 1973. Consultado el 30 de julio de 2019. 
Prueba previa:
Gran Premio de Checoslovaquia
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1973
Siguiente prueba:
Gran Premio de Finlandia
Prueba previa:
Gran Premio de Suecia de 1972
Gran Premio de Suecia
Siguiente prueba:
Gran Premio de Suecia de 1974