Gran Premio de Yugoslavia de Motociclismo de 1983

El Gran Premio de Yugoslavia de Motociclismo de 1983 fue la séptima prueba de la temporada 1983 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 12 de junio de 1983 en el Automotodrom Grobnik.

Bandera de Yugoslavia Automotodrom Grobnik
Ubicación Fiume, Bandera de Yugoslavia Yugoslavia
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 4,168 km

Resultados 500cc editar

El estadounidense Freddie Spencer consigue la quinta victoria de la temporada. Su rival de esta temporada Kenny Roberts salió muy retrasado y tan solo pudo ser cuarto.[1]

Pos. Piloto Equipo Tiempo Pts.
1   Freddie Spencer Honda 50:19.820 15
2   Randy Mamola Suzuki +7.410 12
3   Eddie Lawson Yamaha +19.860 10
4   Kenny Roberts Yamaha +26.820 8
5   Takazumi Katayama Honda +47.160 6
6   Marc Fontan Yamaha +57.670 5
7   Boet van Dulmen Suzuki +1:09.140 4
8   Giovanni Pelletier Honda +1:14.800 3
9   Marco Lucchinelli Honda +1:15.140 2
10   Sergio Pellandini Suzuki +1:37.040 1
11   Jack Middelburg Honda +1 Vuelta
12   Walter Migliorati Suzuki +1 giro
13   Barry Sheene Suzuki +1 Vuelta
14   Philippe Coulon Suzuki +1 Vuelta
15   Wolfgang von Muralt Suzuki +1 Vuelta
16   Franck Gross Honda +1 Vuelta
17   Gustav Reiner Suzuki +1 Vuelta
18   Fabio Biliotti Honda +1 Vuelta
19   Eero Hyvärinen Suzuki +1 Vuelta
20   Beni Slydal Suzuki +1 Vuelta
21   Ernst Gschwender Suzuki +1 Vuelta
22   Peter Huber Suzuki +2 Vueltas
23   Chris Guy Suzuki +2 Vueltas
24   Franz Kaserer Suzuki +3 Vueltas
25   Josef Ragginger Suzuki +3 Vueltas
Ret   Marco Greco Suzuki Ret
Ret   Maurizio Massimiani Honda Ret
Ret   Franco Uncini Suzuki Ret
Ret   Keith Huewen Suzuki Ret
Ret   Ron Haslam Honda Ret
Ret   Dimitrios Papandreou Yamaha Ret
Ret   Børge Nielsen Suzuki Ret
DNS   Raymond Roche Honda DNS
DNS   Leandro Becheroni Suzuki Ret
DNS   Virginio Ferrari Cagiva DNS

Resultados 250cc editar

La carrera de 250 cc. vio un nuevo triunfo, el tercero esta temporada, del venezolano Carlos Lavado quien efectuó una gran remontada tras su mediocre salida.[2]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Carlos Lavado Yamaha 49:09.170 15
2   Christian Sarron Yamaha +8.080 12
3   Manfred Herweh Real +8.350 10
4   Jean-François Baldé Chevallier +8.630 8
5   Guy Bertin MBA +13.930 6
6   Jacques Bolle Pernod +26.160 5
7   Jean-Louis Guignabodet Rotax +38.100 4
8   Jean-Marc Toffolo Rotax +55.680 3
9   Massimo Matteoni Yamaha +55.890 2
10   Patrick Fernandez Bartol +1:04.670 1
11   Teruo Fukuda Yamaha +1:04.880
12   Siegfried Minich Rotax +1:05.110
13   Thierry Rapicault Yamaha +1:06.750
14   Bruno Lüscher Yamaha +1:13.440
15   Thierry Espié Chevallier +1:21.670
16   Harald Eckl Yamaha +1:32.010
17   Jean-Michel Mattioli Yamaha +1:35.780
18   Kiyotaka Sakai Yamaha +1:41.810
19   Tony Head Armstrong +1 Vuelta
20   Edwin Weibel Yamaha +1 Vuelta
21   Manfred Obinger Yamaha +1 Vuelta
Ret   Didier de Radiguès Chevallier Ret
Ret   Leif Nielsen Rotax Ret
Ret   Martin Wimmer Yamaha Ret
Ret   Iván Palazzese Yamaha Ret
Ret   Hervé Guilleux Kawasaki Ret
Ret   Jean-Louis Tournadre Yamaha Ret
Ret   Roland Freymond Armstrong Ret
Ret   Alan Carter Yamaha Ret
Ret   Paolo Ferretti Rotax Ret
Ret   Reinhold Roth MBV Ret
Ret   Herbert Bessendörfer Yamaha Ret
Ret   Bernard Fau Yamaha Ret
Ret   Antonio García Moreno Yamaha Ret
Ret   Gabriel Grabia Yamaha Ret
Ret   Luis Miguel Reyes Kobas Ret
Ret   Ángel Nieto Yamaha Ret
DNQ   Jeffrey Sayle Bartol DNQ
DNQ   Eric Saul Yamaha DNQ
DNQ   August Auinger EMCO-Bartol DNQ
DNQ   Vladimir Hegel Sever-MBA DNQ
DNQ   Marijan Kosic - DNQ
DNQ   Mitja Erjavec - DNQ
DNQ   Massimo Broccoli Yamaha DNQ
DNQ   Thierry Feuz Yamaha DNQ
DNQ   Ivan Sola - DNQ
DNQ   A. Berger Yamaha DNQ

Resultados 125cc editar

El piloto suizo Bruno Kneubühler consiguió la victoria en una carrera marcada por las caídas. El vigente líder de la general Ángel Nieto se cayó cuando iban líder de la carrera pero conserva con firmeza el liderazgo de la general.[3]​ Durante esta carrera, Rolf Rüttimann se estrella violentamente contra un guardarraíl y muere camino del hospital.

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Bruno Kneubühler MBA 35:16.670 15
2   Maurizio Vitali MBA +1.740 12
3   Stefano Caracchi MBA +7.080 10
4   Johnny Wickström MBA +14.540 8
5   Pierluigi Aldrovandi MBA +15.000 6
6   Lucio Pietroniro MBA +15.410 5
7   Erich Klein MBA +26.940 4
8   Stefan Dörflinger MBA +39.250 3
9   Hugo Vignetti MBA +48.790 2
10   Jacky Hutteau MBA +49.350 1
11   Ángel Nieto Garelli +54.820
12   Anton Straver MBA +1:19.070
13   Helmut Lichtenberg MBA +1:19.890
14   Libero Piccirillo MBA +1:23.900
15   Jean-Claude Selini MBA +1:27.930
16   Paul Bordes MBA +1:30.110
17   Alojz Pavlič MBA +1:33.620
18   Robert Hmeljak MBA +1:41.070
19   Zdravko Matulja MBA +1:45.960
Ret   Fausto Gresini MBA Ret
Ret   Hans Müller MBA Ret
Ret   Ricardo Tormo MBA Ret
Ret   Gerhard Waibel MBA Ret
Ret   Pier Paolo Bianchi Sanvenero Ret
Ret   August Auinger MBA Ret
Ret   Willy Pérez MBA Ret
Ret   Henk van Kessel MBA Ret
Ret   Rolf Rüttimann MBA Ret
Ret   Ezio Gianola MBA Ret
Ret   Andrés Sánchez MBA Ret
Ret   Janez Pintar MBA Ret
Ret   Per-Edvard Carlsson MBA Ret
Ret   Massimo de Lorenzi MBA Ret
Ret   Giuseppe Ascareggi MBA Ret
Ret   Hans Spaan MBA Ret
Ret   Bady Hassaine MBA Ret
DNQ   Nikica Sinjkevic MBA DNQ
DNQ   Hagen Klein Real DNQ
DNQ   Reiner Koster MBA DNQ

Resultados 50cc editar

El piloto suizo Stefan Dörflinger obtuvo una inesperada victoria ya que el español Ricardo Tormo era líder destcado y, a falta de una vuelta y con 38 segundos de ventjaa sobre Dörflinger, se quedó sin gasolina. Esta victoria le da el liderazgo de la clasificación general al suizo.[4]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Stefan Dörflinger Kreidler 34:12.400 15
2   Hans Spaan Kreidler +24.880 12
3   Rainer Kunz MBA +25.300 10
4   Zdravko Matulja Tomos +42.190 8
5   George Looijesteijn Kreidler +57.640 6
6   Reiner Scheidhauer Kreidler +1:08.700 5
7   Gerhard Bauer Ziegler +1:10.920 4
8   Otto Machinek Kreidler +1:22.270 3
9   Mario Stocco Kreidler +1:23.680 2
10   Jos van Dongen Kreidler +1:39.870 1
11   Claudio Granata Kreidler +1:46.870
12   Thomas Engl Engl +1 Vuelta
13   Kasimir Rapczynski Kreidler +1 Vuelta
14   Mijo Lisjak Kreidler +1 Vuelta
15   Stefan Kurfiss Kreidler +2 Vueltas
16   Mika-Sakari Komu Kreidler +2 Vueltas
17   Bojan Miklos Kreidler +2 Vueltas
18   T. Persic Sever +2 Vueltas
19   Ian McConnachie Rudge +2 Vueltas
20   Reiner Koster Kroko +2 Vueltas
Ret   Ricardo Tormo Bultaco Ret
Ret   Massimo de Lorenzi Minarelli Ret
Ret   Theo Timmer Casal Ret
Ret   Gerhard Singer Kreidler Ret
Ret   Hagen Klein FKN Ret
Ret   Claudio Lusuardi Moto Villa Ret
Ret   Paul Rimmelzwaan Roton Ret
Ret   Paul Bordes Moto 2L Ret
Ret   Ingo Emmerich EV Ret
Ret   Peter Verbic Kreidler Ret
Ret   Mauro Mordenti Rossi Ret
Ret   Lajos Horti Kreidler Ret
Ret   Uros Tomanovic Kreidler Ret
Ret   Radovan Stanojevic Sever Ret
Ret   Rajko Mitrovic Sever Ret
Ret   Klaus Kull Kawadrom Ret
DNQ   Hans Hummel HH-Sachs DNQ

Referencias editar

  1. «500 ccː Roberts no tuvo opción». Mundo Deportivo. 13 de junio de 1983. Consultado el 21 de febrero de 2019. 
  2. «Carrera electrizante y victoria para Herweh». Mundo Deportivo. 18 de junio de 1984. Consultado el 10 de febrero de 2019. 
  3. «Y Nieto midió el asfalto». Mundo Deportivo. 13 de junio de 1983. Consultado el 21 de febrero de 2019. 
  4. «Pupas Tormo». Mundo Deportivo. 13 de junio de 1983. Consultado el 21 de febrero de 2019. 
Prueba previa:
Gran Premio de Austria de 1983
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1983
Siguiente prueba:
Gran Premio de los Países Bajos de 1983
Prueba previa:
Gran Premio de Yugoslavia de 1982
Gran Premio de Yugoslavia
Siguiente prueba:
Gran Premio de Yugoslavia de 1984