Gran Premio de Alemania de Motociclismo de 1977

El Gran Premio de Alemania de Motociclismo de 1977 fue la tercera prueba de la temporada 1977 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 8 de mayo de 1977 en el Circuito de Hockenheim.

Bandera de Alemania Occidental Circuito de Hockenheim
Ubicación Hockenheim, Bandera de Alemania Occidental República Federal Alemana
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 6,788 km

Resultados 500cc editar

En 500 c.c., victoria del británico Barry Sheene, aunque fue acosado por su compañero de escudería en Suzuki Pat Hennen y el también estadounidense Steve Baker, que acorta diferencias entre las dos motos.[1]

Pos. Piloto Equipo Tiempo Pts.
1   Barry Sheene Suzuki 45' 36" 1 15
2   Pat Hennen Suzuki +9" 6 12
3   Steve Baker Yamaha +18" 2 10
4   Steve Parrish Suzuki +27" 4 8
5   Philippe Coulon Suzuki +27" 9 6
6   Wil Hartog Suzuki +48" 4 5
7   Marco Lucchinelli Suzuki +51" 4 4
8   Anton Mang Suzuki +1' 10" 3 3
9   Max Wiener Yamaha +1' 13" 2 2
10   Boet van Dulmen Suzuki +1' 14" 3 1
11   Stu Avant Suzuki +1' 14" 6
12   Gianfranco Bonera Suzuki +1' 38" 4
13   Jack Findlay Suzuki +1' 50"
14   Alex George Suzuki +1' 55" 9
15   John Newbold Suzuki +2' 43" 5
16   Helmut Kassner Suzuki +1 Vuelta
17   Børge Nielsen Suzuki +1 Vuelta
18   Franz Rau Suzuki +1 Vuelta
19   Franz Heller Suzuki +1 Vuelta
20   Harald Merkl Suzuki +1 Vuelta
21   Jean-Philippe Orban Suzuki +1 Vuelta
22   John Weeden Yamaha +1 Vuelta
23   Kaj Jensen Yamaha +1 Vuelta
24   Johannes Klement Yamaha +1 Vuelta
25   Bosse Granath Suzuki +1 Vuelta
26   Lars Johansson Yamaha +2 Vueltas
27   Hervé Regout Yamaha +2 Vueltas
28   Hans Braumandl Suzuki +2 Vueltas
29   Peter Sjöström Yamaha +2 Vueltas
30   Virginio Ferrari Suzuki +2 Vueltas
Ret   Marcel Ankoné Suzuki Ret
Ret   Teuvo Länsivuori Suzuki Ret
Ret   Leslie Van Breda Suzuki Ret
Ret   Giacomo Agostini Yamaha Ret
Ret   Michel Rougerie Suzuki Ret
Ret   John Williams Suzuki Ret
Ret   Christian Estrosi Suzuki Ret
Ret   Nico Cereghini Suzuki Ret
Ret   Armando Toracca Suzuki Ret
DNQ   Christoph Bürki Suzuki DNQ
DNQ   Pier Aldo Cipriani Paton DNQ
DNQ   Peter Hohl König DNQ
DNQ   Hans-Otto Butenuth Yamaha DNQ
DNQ   Volker Begert König DNQ
DNQ   Jürgen Zeddel Harley Davidson DNQ
DNQ   Dudley Robinson Suzuki DNQ
DNQ   Harry Hoffman Suzuki DNQ
DNQ   Jean-François Baldé Fath DNQ
Sources:[2][3][4]

Resultados 350cc editar

Recital de Yamaha con victoria para el piloto japonés Takazumi Katayama, en la que supone la primera de la temporada para él. Por detrás llegó, el gran campeón italiano Giacomo Agostini justo por delante del francés Olivier Chevallier.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Takazumi Katayama Yamaha 48:28.8 15
2   Giacomo Agostini Yamaha +15.1 12
3   Olivier Chevallier Yamaha +15.5 10
4   Alan North Yamaha +18.9 8
5   Philippe Bouzanne Yamaha +35.5 6
6   Tom Herron Yamaha +42.8 5
7   Walter Villa Harley-Davidson +47.0 4
8   Christian Sarron Yamaha +52.9 3
9   Michel Rougerie Yamaha +57.4 2
10   Pekka Nurmi Yamaha +1:00.7 1
11   Helmut Kassner Yamaha +1:10.2
12   Bruno Kneubühler Yamaha +1:10.5
13   Ian Richards Yamaha +1:18.1
14   John Newbold Yamaha +1:18.6
15   Edi Stöllinger Yamaha +1:29.7
16   Franco Uncini Yamaha 50.33.6
17   Mario Lega Yamaha 50.33.6
18   Eddie Roberts Yamaha
19   Alex George Yamaha 50.33.6
20   Max Wiener Yamaha 50.34.5
21   Egid Schwemmer Yamaha +1 Vuelta
22   Ken Nemoto Yamaha +1 Vuelta
23   Bo Granath Yamaha +1 Vuelta
24   Hugo Brandstatter Yamaha +1 Vuelta
25   Reino Eskelinen Yamaha +1 Vuelta
26   Horst Lahfeld Yamaha +1 Vuelta
27   Ulrich Eickmeyer Yamaha +1 Vuelta
28   Roland Freymond Yamaha +2 Vueltas
29   Jean Bangard Yamaha +2 Vueltas
30   Jack Findlay Yamaha +3 Vuelta
Ret   Jon Ekerold Yamaha ̝Ret
Ret   John Dodds Yamaha ̝Ret
Ret   Felice Agostini Yamaha ̝Ret
Ret   Leif Gustafsson Yamaha ̝Ret
Ret   Giuseppe Consalvi Yamaha ̝Ret
Ret   Karl Auer Yamaha ̝Ret
Ret   Yoshimi Matsumoto Yamaha ̝Ret
Ret   Chas Mortimer Yamaha ̝Ret
Ret   Tapio Virtanen Yamaha ̝Ret
Ret   Trevor Steele Yamaha ̝Ret
Ret   Sven Andersson Yamaha ̝Ret
Ret   Florian Bürki Yamaha ̝Ret
Ret   Bob Coulter Yamaha ̝Ret
Ret   Jürgen Wolz Yamaha ̝Ret
Ret   Lars Johansson Yamaha ̝Ret

Resultados 250cc editar

En el cuarto de litro, dura batalla entre el francés Christian Sarron y el japonés Akihiro Kiyohara que se decantó del lado del europeo por tan solo una décima. Las Harley-Davidson estuvieron muy lejos a pesar de que Franco Uncini acabó tercero.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Christian Sarron Yamaha 49:33.0 15
2   Akihiro Kiyohara Kawasaki +0.1 12
3   Franco Uncini Harley-Davidson +45.3 10
4   Vinicio Salmi Yamaha +1:00.5 8
5   Pekka Nurmi Yamaha +1:02.5 6
6   Kork Ballington Yamaha +1:02.7 5
7   Tom Herron Yamaha +1:02.9 4
8   Aldo Nannini Yamaha +1:07.1 3
9   Alan North Yamaha +1:27.2 2
10   Barry Ditchburn Kawasaki +1:43.5 1
11   Michel Frutschi Yamaha +1:46.8
12   Edi Stöllinger Yamaha +1:56.5
13   Vic Soussan Yamaha +2:07.5
14   Harald Merkl Yamaha +2:31.5
15   Egid Schwemmer Yamaha +1 Vuelta
16   Franz Meier Yamaha +1 Vuelta
17   Ken Nemoto Yamaha +1 Vuelta
18   John Dodds Yamaha +1 Vuelta
19   Bob Coulter Yamaha +1 Vuelta
20   Guiseppe Consalvi Yamaha +1 Vuelta
Ret   Walter Villa Harley-Davidson Ret
Ret   Olivier Chevallier Yamaha Ret
Ret   Bruno Kneubühler Yamaha Ret
Ret   Jon Ekerold Yamaha Ret
Ret   Hans Schweiger Kawasaki Ret
Ret   Leif Gustafsson Yamaha Ret
Ret   Hans Muller Yamaha Ret
Ret   Tapio Virtanen Yamaha Ret
Ret   Sven Andersson Yamaha Ret
Ret   Takazumi Katayama Yamaha Ret
Ret   Chas Mortimer Yamaha Ret
Ret   Harald Bartol Yamaha Ret
Ret   Eddie Roberts Yamaha Ret
Ret   Philippe Bouzanne Yamaha Ret
Ret   Walter Hoffmann Yamaha Ret
Ret   Pierre Soulas Yamaha Ret
Ret   Grünwald Harfmann Yamaha Ret
Ret   Douglas D. Teague Yamaha Ret
Ret   Trevor Steele Yamaha Ret
Ret   Ian Richards Yamaha Ret
Ret   Denis Boulom Yamaha Ret
Ret   Hans Hallberg Yamaha Ret
Ret   John Weeden Yamaha Ret
Ret   Arndt Härle Yamaha Ret
Ret   Yves de Kimpe Yamaha Ret
DNQ   Franz Rau Yamaha DNQ
DNQ   Alain Terras Yamaha DNQ
DNQ   Pierluigi Conforti Morbidelli DNQ
DNQ   Xaver Tschannen Harley-Davidson DNQ
DNQ   Manfred Hemmerlein Yamaha DNQ
DNQ   Rudolf Weiss Yamaha DNQ
DNQ   Ron Kirkham Yamaha DNQ
DNQ   Dieter Güttner Yamaha DNQ
DNQ   Gerhard Vogt Yamaha DNQ
DNQ   Detlef Spoerhase Yamaha DNQ
DNQ   Josef Hage Yapol DNQ

Resultados 125cc editar

Primer triunfo de la temporada del piloto italiano Pier Paolo Bianchi y se cierra el dominio de las Morbidelli en esta carrera con la fimnalización de Eugenio Lazzarini. De esta manera, estso pilotos se ponen a liderar la clasificación general.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Pier Paolo Bianchi Morbidelli 48:41.1 15
2   Eugenio Lazzarini Morbidelli +16.6 12
3   Anton Mang Morbidelli +51.5 10
4   Giovanni Ziggiotto Morbidelli +51.8 8
5   Gert Bender Bender +1:22.1 6
6   Ángel Nieto Bultaco +1:22.8 5
7   Hans Müller Morbidelli +1:30.2 4
8   Rolf Blatter Morbidelli +2:02.5 3
9   Jan Huberts Morbidelli +2:03.4 2
10   Matti Kinnunen Morbidelli +2:06.1 1
11   Hans Hallberg Morbidelli +2:09.7
12   Xaver Tschannen Bender +2:45.6
13   Manfred Kugler Morbidelli +2:47.2
14   Ernst Fagerer Morbidelli +2:50.8
15   Patrick Plisson Morbidelli +4:00.0
16   Julien van Zeebroeck Morbidelli + 1 Vuelta
17   Bernd Lauermann Morbidelli + 1 Vuelta
18   Manfred John Bender + 1 Vuelta
19   Walter Koschine Morbidelli + 1 Vuelta
20   Lennart Lundgren Yamaha + 1 Vuelta
21   Alfred Schmid Morbidelli + 1 Vuelta
22   Laurent Gomis Morbidelli + 1 Vuelta
23   Zbyněk Havrda Maico + 1 Vuelta
24   Bernhard Otto Maico + 2 Vueltas
25   Cees van Dongen Morbidelli + 2 Vueltas
26   Bernd Schneider Bender + 3 Vueltas
Ret   János Drapál Morbidelli Ret
Ret   Marc Constantin Morbidelli Ret
Ret   Harald Bartol Morbidelli Ret
Ret   Pierluigi Conforti Morbidelli Ret
Ret   Stefan Dörflinger Morbidelli Ret
Ret   Per-Edvard Carlsson Morbidelli Ret
Ret   Horst Seel Seel Ret
Ret   Hans-Jürgen Hummel Morbidelli Ret
Ret   Hagen Klein Morbidelli Ret
Ret   Jacky Hutteau Morbidelli Ret
Ret   Herbert Rittberger Morbidelli Ret
Ret   Wolfgang Rubel Seel Ret
Ret   Jan Ubels Morbidelli Ret
Ret   Peter Frohnmeyer DRS Ret
Ret   Auno Hakala Morbidelli Ret
Ret   François Granon Morbidelli Ret
Ret   Werner Schmied Rotax Ret
Ret   Ermano Giuliano LGM Ret

Resultados 50cc editar

En la categoría de menor cilindrada, victoria para el alemán Herbert Rittberger, que se aprovechó de la caída de Ángel Nieto, dominador absoluto en los entrenamientos y que acabó tercero. El podio fue completado por Eugenio Lazzarini.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Herbert Rittberger Kreidler 35:16.7 15
2   Eugenio Lazzarini Kreidler +4.3 12
3   Ángel Nieto Bultaco +42.3 10
4   Hans-Jürgen Hummel Kreidler +1:17.8 8
5   Aldo Pero Kreidler +1:53.5 6
6   Hagen Klein Kreidler +2:10.2 5
7   Patrick Plisson ABF +2:33.7 4
8   Engelbert Kip Kreidler +2:42.4 3
9   Ingo Emmerich Kreidler +3:01.0 2
10   Jacques Hutteau ABF +3:13.1 1
11   Ricardo Tormo Bultaco +1 Vuelta
12   Lennart Lundgren Kreidler +1 Vuelta
13   Klaus Hilbk Kreidler +1 Vuelta
14   Bruno di Carlo Kreidler +1 Vuelta
15   Kasim Rapczynski Kreidler +1 Vuelta
16   Daniel Corvi Kreidler
17   Roland Schuster Kreidler
18   Wolfgang Golembeck Kreidler
19   Karl-Peter Witzemann Kreidler
20   Rolf Blatter Kreidler
Ret   Ulrich Graf Kreidler Ret
Ret   Stefan Dörflinger Kreidler Ret
Ret   Hans Müller Kreidler Ret
Ret   Rudolf Kunz Kreidler Ret
Ret   Otto Machinek Kreidler Ret
Ret   Ermano Giuliano LGM Ret
Ret   Jürgen Röller Kreidler Ret
Ret   Claudio Lusuardi Bultaco Ret
Ret   Cees van Dongen Kreidler Ret
Ret   Theo Timmer Kreidler Ret
Ret   Bruno Stopp Kreidler Ret
Ret   Günter Schirnhofer Kreidler Ret
Ret   Ramón Galí Bultaco Ret
Ret   Boris Bajc MBA Ret
Ret   Julien van Zeebroeck Kreidler Ret
Ret   Arthur Benitan Kreidler Ret
Ret   Joaquín Galí Bultaco Ret
Ret   Zbyněk Havrda Kreidler Ret
Ret   Chris Baert Kreidler Ret
Ret   Armando Lopez Derbi Ret
DNQ   Bedrich Fendrich Kreidler DNQ
DNQ   Günter Maussner Kreidler DNQ
DNQ   Gerhard Vogt Kreidler DNQ
DNQ   Kai Lindström Kreidler DNQ
DNQ   Ron Robinson WMS DNQ
DNQ   Mika-Sakari Komu Kreidler DNQ
DNQ   Ove Skifjeld Kreidler DNQ
DNQ   Walter Däuwel Kreidler DNQ
DNQ   Bernd Lauermann Kreidler DNQ

Referencias editar

  1. a b c d e «Tormo y Nieto, si suerte, se cayeron». Mundo Deportivo. 9 de mayo de 1977. Consultado el 31 de mayo de 2019. 
  2. Carter, Chris (ed.). Motocourse 1977-1978. Hazleton Securities Ltd. p. 67. ISBN 0-905138-04-X. 
  3. «1977 German MotoGP - Motor Sport Magazine Database». Motor Sport Magazine. 3 de abril de 2018. Consultado el 17 de diciembre de 2018. 
  4. «WEST GERMANY GRAND PRIX · 500cc Race Classification 1977». Motogp.com. Archivado desde el original el 18 de diciembre de 2018. Consultado el 17 de diciembre de 2018. 
Prueba previa:
Gran Premio de Austria
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1977
Siguiente prueba:
Gran Premio de las Naciones
Prueba previa:
Gran Premio de Alemania de 1976
Gran Premio de Alemania
Siguiente prueba:
Gran Premio de Alemania de 1978