Gran Premio de Alemania de Motociclismo de 1978

El Gran Premio de Alemania de Motociclismo de 1978 fue la undécima prueba de la temporada 1978 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó los días 20 de agosto de 1978 en el Circuito de Nurburgring.

Bandera de Alemania Occidental Circuito de Nurburgring
Ubicación Nürburgring Nordschleife, Bandera de Alemania Occidental República Federal Alemana
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 22,835 km

Resultados 500cc editar

En 500,c.c., primera victoria de su palmarés de Virginio Ferrari, a bordo de una Suzuki oficial. El italiano consiguió su primer triunfo de GP por delante del venezolano Johnny Cecotto y el estadounidense Kenny Roberts, que con estos puntos se convierte en el primer estadounidense que se alzó con el título de la categoría reina.[1]

Pos. Piloto Equipo Tiempo Pts.
1   Virginio Ferrari Suzuki 51' 21" 7 15
2   Johnny Cecotto Yamaha +0" 7 12
3   Kenny Roberts Yamaha +33" 9 10
4   Barry Sheene Suzuki +36" 0 8
5   Takazumi Katayama Yamaha +36" 3 6
6   Michel Rougerie Suzuki +56" 0 5
7   Steve Baker Suzuki +57" 5 4
8   Boet van Dulmen Suzuki +1' 08" 1 3
9   Teuvo Länsivuori Suzuki +1' 10" 0 2
10   Jürgen Steiner Suzuki +2' 10" 4 1
11   Jack Middelburg Suzuki +2' 11" 2
12   Gianfranco Bonera Suzuki +2' 15" 8
13   Steve Parrish Suzuki +2' 16" 1
14   Max Wiener Suzuki +2' 25" 7
15   Alex George Suzuki +3' 40" 7
16   Gerhard Vogt Yamaha +3' 44" 1
17   Hans-Otto Butenuth Suzuki +5' 04" 9
18   Jack Findlay Suzuki +5' 18" 4
19   Dick Alblas Suzuki +5' 19" 7
20   Toshiyuki Hase Suzuki +5' 42" 9
21   Franz Shermer Suzuki +5' 58" 5
22   Carlos de San Antonio Suzuki +6' 00" 1
23   René Gutknecht Suzuki +6' 00" 3
24   Michael Schmid Suzuki +6' 28" 7
25   Philippe Coulon Suzuki +6' 56" 4
26   Hans-Günter Schöne Suzuki +8' 58" 6
27   Lars Johansson Suzuki +8' 59" 8
28   Walter Kaletsch Suzuki +9' 50" 9
29   Gustav Canehl Suzuki +1 Vuelta
Ret   Marco Lucchinelli Suzuki Ret
Ret   Bruno Kneubühler Suzuki Ret
Ret   Franz Rau Suzuki Ret
Ret   Herbert Schieferecke Yamaha Ret
Ret   Ingo Riemer Yamaha Ret
Ret   Wil Hartog Suzuki Ret
Ret   Jan Verweij Suzuki Ret
Ret   Jean-Claude Hogrel BUT Ret
Ret   Graziano Rossi Suzuki Ret
Ret   Michel Frutschi n.d. Ret
Ret   Gianni Rolando Suzuki Ret
Ret   Horst Scherer n.d. Ret
Ret   Leslie van Breda Suzuki Ret
Ret   Hans Braumandl Suzuki Ret
Ret   Børge Nielsen Suzuki Ret
Ret   Peter Sjöström Suzuki Ret
Ret   Gustav Reiner n.d. Ret
Ret   Horst Lahfeld Ret
DNS   Bernd Dawicki DNS
Sources:[2][3][4]

Resultados 350cc editar

El japonés Takazumi Katayama consiguió batir al flamante campeón de la categoría, el sudafricano Kork Ballington, que fue segundo. El francés Michel Rougerie completó el podio.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Takazumi Katayama Yamaha 52' 27" 4 15
2   Kork Ballington Kawasaki +0" 2 12
3   Michel Rougerie Yamaha +40" 8 10
4   Jon Ekerold Yamaha +42" 1 8
5   Tom Herron Yamaha +43" 4 6
6   Anton Mang Kawasaki +1' 09" 9 5
7   Olivier Chevallier Yamaha +1' 37" 0 4
8   Gianfranco Bonera Yamaha +1' 38" 1 3
9   Patrick Pons Yamaha +2' 04" 3 2
10   Hervé Moineau Yamaha +2' 10" 2 1
11   Gustav Reiner Yamaha +2' 29" 7
12   Reino Eskelinen Yamaha +2' 42" 2
13   Josef Hage Yamaha +3' 07" 8
14   Maurizio Massimiani Yamaha +3' 38" 8
15   Vanes Francini Yamaha +3' 56" 1
16   Harald Merkl Yamaha +3' 56" 7
17   Erich Branstetter Yamaha +4' 28" 2
18   Peter Sjöström Yamaha +4' 46" 8
19   Ken Nemoto Yamaha +4' 47" 2
20   Franz-Josef Schermer Yamaha +4' 56" 0
21   Alex George Yamaha +5' 07" 9
22   Jakob Beck Yamaha +5' 09" 0
23   Gerhard Vogt Yamaha +5' 24" 4
24   Peter Schöfer Yamaha +6' 28" 1
25   Manuel Paiöes André Nuno Yamaha +1 Vuelta
Ret   Gregg Hansford Kawasaki Ret
Ret   Christian Sarron Yamaha Ret
Ret   Pentti Korhonen Yamaha Ret
Ret   Leif Gustafsson Yamaha Ret
Ret   Richard Hubin Yamaha Ret
Ret   Michel Frutschi Yamaha Ret
Ret   John Dodds Yamaha Ret
Ret   Chas Mortimer Yamaha Ret
Ret   Vic Soussan Yamaha Ret
Ret   Toshiyuki Hase Yamaha Ret
Ret   Reinhold Roth Yamaha Ret
Ret   Jack Middelburg Yamaha Ret
Ret   Walter Villa Harley-Davidson Ret
Ret   Patrick Fernandez Yamaha Ret
Ret   Harald Merkl Yamaha Ret
Ret   Adolf Schneider Yamaha Ret
Ret   Bruno Kneubühler Yamaha Ret
Ret   Edi Stöllinger Yamaha Ret
Ret   Johnny Cecotto Yamaha Ret
Ret   János Drapál Yamaha Ret
Ret   Mario Lega Morbidelli Ret
Ret   Franco Uncini Morbidelli Ret
Ret   Paolo Pileri Morbidelli Ret
Ret   Eero Hyvärinen Yamaha Ret
Ret   Willi Hangartner Yamaha Ret
Ret   Ian Richards Yamaha Ret
Ret   Graziano Rossi Yamaha Ret
Ret   Guy Bertin Yamaha Ret
Ret   Michael Schmid Yamaha Ret
Ret   Willem-Jan Nooteboom Yamaha Ret
Ret   Bob Coulter Yamaha Ret
Ret   Walter Hoffmann Yamaha Ret

Resultados 250cc editar

El sudafricano Kork Ballington da un gran golpe de efecto a sus aspiraciones de conseguir también el título de 250cc con una victoria sobre su máximo rival y compañero de escudería Gregg Hansford, que fue segundo. De esta manera, Ballington aventaja en diez puntos a Hansford en la clasificación general. Tom Herron completó el podio.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Kork Ballington Kawasaki 44' 41" 4 15
2   Gregg Hansford Kawasaki + 39" 9 12
3   Tom Herron Yamaha + 52" 5 10
4   Jean-François Baldé Kawasaki + 52" 7 8
5   Anton Mang Kawasaki + 52" 8 6
6   Jon Ekerold Yamaha + 1' 07" 7 5
7   Chas Mortimer Maxton-Yamaha + 1' 22" 4 4
8   Raymond Roche Yamaha + 1' 23" 6 3
9   Patrick Fernandez Yamaha + 1' 24" 1 2
10   Thierry Espié Yamaha + 1' 24" 3 1
11   Olivier Chevallier Yamaha + 1' 27" 9
12   Walter Villa MBA + 1' 44" 0
13   Leif Gustafsson Yamaha + 1' 48" 6
14   Vic Soussan Yamaha + 1' 48" 9
15   Richard Hubin Yamaha + 1' 49" 5
16   Hans Müller Yamaha + 1' 49" 7
17   Hervé Moineau Yamaha + 2' 02" 5
18   Mario Lega Morbidelli + 2' 13" 5
19   Guy Bertin Yamaha + 2' 15" 1
20   John Dodds Yamaha + 2' 35" 0
21   Harald Merkl Yamaha + 2' 44" 8
22   Edi Stöllinger Yamaha + 2' 45" 0
23   Reino Eskelinen Yamaha + 3' 03" 8
24   Vanes Francini Yamaha + 3' 05" 0
25   Yves de Kimpe Yamaha + 3' 16" 4
26   Eero Hyvärinen Yamaha + 3' 31" 4
27   Ken Nemoto Yamaha + 3' 59" 8
28   Klaus Hilbk Yamaha + 4' 03" 9
29   Ian Richards Yamaha + 4' 09" 5
30   Willem-Jan Nooteboom Yamaha + 4' 31" 2
31   Peter Schöfer Yamaha + 5' 01" 8
32   Seppo Rossi Yamaha + 5' 28" 8
33   Daniel Horvat Yamaha + 5' 39" 5
34   Hans Braumandl Yamaha + 5' 48" 8
35   Walter Kaletsch Yamaha + 7' 17" 3
36   Jussi Hautaniemi Kuma-MZ + 1 Vuelta
Ret   Yves de Kimpe Yamaha Ret
Ret   Kenny Roberts Yamaha Ret
Ret   Christian Estrosi Kawasaki Ret
Ret   Pentti Korhonen Yamaha Ret
Ret   Thierry Espié Yamaha Ret
Ret   Hans Hansebräten Yamaha Ret
Ret   Paolo Pileri Morbidelli Ret
Ret   Per-Edvard Carlsson Yamaha Ret
Ret   Harald Bartol Yamaha Ret
Ret   Johnny Cecotto Yamaha Ret
Ret   Franco Uncini Yamaha Ret
Ret   Reiner Scheidhauer Yamaha Ret
Ret   Bob Coulter Yamaha Ret
Ret   János Drapál Yamaha Ret

Resultados 125cc editar

En el octavo de litro, la pugna de la carrera se centró entre Ángel Nieto y el francés Thierry Espié desde el principio, pero la mayor experiencia del zamorano le acabó por dar el triunfo. El suizo Hans Müller fue tercero. El campeón del mundo, el italiano Eugenio Lazzarini, se conformó con el octavo puesto.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Ángel Nieto Minarelli 37' 26" 0 15
2   Thierry Espié Motobécane +7" 8 12
3   Hans Müller Morbidelli +1' 07" 5 10
4   Maurizio Massimiani Morbidelli +1' 18" 9 8
5   Harald Bartol Morbidelli +1' 19" 0 6
6   Gert Bender Bender +1' 22" 5 5
7   Stefan Dörflinger Morbidelli +1' 22" 8 4
8   Eugenio Lazzarini MBA +1' 23" 9 3
9   Walter Koschine Bender (moto) +1' 24" 0 2
10   Stefan Jansen Morbidelli +1' 26" 9 1
11   Henk van Kessel AGV-Condor +2' 10" 1
12   Matti Kinnunen Morbidelli +2' 10" 4
13   Rolf Blatter Morbidelli +2' 10" 9
14   Bennie Wilbers Morbidelli +2' 11" 3
15   Richard Schmiederer Morbidelli +2' 43" 4
16   Patrick Hérouard Morbidelli +2' 45" 9
17   Werner Steege Bender +2' 59" 5
18   Thierry Noblesse Morbidelli +3' 24" 4
19   Theo Timmer Morbidelli +3' 36" 6
20   Rolf Minhoff Seel +3' 37" 5
21   Bernd Schneider Bender +4' 22" 1
22   Aldo Pero Morbidelli +4' 53" 7
23   Lennart Lundgren Yamaha +4' 57" 8
24   Jan Huberts Morbidelli +5' 05" 8
25   Hans-Jürgen Hummel Morbidelli +5' 38" 7
26   Manfred Kugler Morbidelli +5' 38" 8
27   Ernst Fagerer Morbidelli +6' 00" 4
28   Manfred John Bender +6' 47" 3
29   Rolf Brändle Bender +6' 47" 4
30   Hagen Klein Morbidelli +7' 56" 9
Ret   Klaus Hilbk Yamaha Ret
Ret   Yves Dupont Morbidelli Ret
Ret   Jean-Louis Guignabodet Morbidelli Ret
Ret   Cees van Dongen Morbidelli Ret
Ret   Enrico Cereda Morbidelli Ret
Ret   Alfred Schmid Morbidelli Ret
Ret   Per-Edvard Carlsson Morbidelli Ret
Ret   Benga Johansson Morbidelli Ret
Ret   Jean-Claude Selini Morbidelli Ret
Ret   Jacky Hutteau Morbidelli Ret
Ret   Claudio Lusuardi Morbidelli Ret
Ret   Hubert Abold Morbidelli Ret
Ret   Bruno di Carlo Morbidelli Ret

Resultados 50cc editar

En la categoría de menor cilindrada, Ricardo Tormo se convertía en campeón del Mundo en primera vuelta, aunque tuvo que reeditarlo en el GP de Yugoslavia. El motivo es que la FIM había suspendido en este Gran Premio por motivos de seguridad. De esta manera, Tormo ya era matemáticamente campeón pero la FIM volvió a incluir el GP de Yugoslavia por lo que el valenciano tuvo que revalidar el entorchado. Ángel Nieto y el italiano Eugenio Lazzarini fueron segundo y tercero respectivamente.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Ricardo Tormo Bultaco 31' 00" 3 15
2   Ángel Nieto Bultaco +14" 1 12
3   Eugenio Lazzarini Kreidler +53" 0 10
4   Stefan Dörflinger Kreidler +1' 30" 2 8
5   Rolf Blatter Kreidler +1' 58" 7 6
6   Wolfgang Müller Kreidler +2' 00" 3 5
7   Theo Timmer Kreidler +2' 05" 3 4
8   Ingo Emmerich Kreidler +2' 06" 2 3
9   Reiner Scheidhauer Kreidler +2' 07" 2 2
10   Henk van Kessel Sparta +2' 26" 3 1
11   Claudio Lusuardi Bultaco +2' 28" 7
12   Enrico Cereda DRS +2' 30" 8
13   Hagen Klein Kreidler +2' 48" 4
14   Pierre Dumont Kreidler +2' 48" 6
15   Richard Schmiederer Kreidler +2' 51" 1
16   Luigi Rinaudo Tomos +3' 04" 4
17   Aldo Pero Kreidler +3' 17" 3
18   Günter Schirnhofer Kreidler +3' 22" 6
19   Gerhard Singer Kreidler +3' 26" 8
20   Cees van Dongen Kreidler +3' 27" 0
21   Lennart Lundgren Kreidler +3' 33" 3
22   Hans-Jürgen Hummel Kreidler +3' 57" 8
23   Klaus Kull Kreidler +3' 59" 2
24   Gerhard Bauer Kreidler +4' 06" 4
25   Chris Baert Kreidler +4' 22" 4
26   Bruno di Carlo Kreidler +4' 23" 7
27   Ramón Galí Bultaco +4' 40" 9
28   Daniel Corvi Kreidler +4' 51" 9
29   Wolfgang Golembeck Kreidler +4' 53" 0
30   Arthur Benitan Kreidler +5' 09" 2
31   Wolfgang Glawaty Kreidler +5' 09" 9
32   Otto Machinek Kreidler +5' 27" 2
33   Luciano Spinello Kreidler +6' 13" 4
34   Bruno Treutlein Kreidler
Ret   Peter Looijesteijn Kreidler Ret
Ret   Pierre Dumont Kreidler Ret
Ret   Manfred Kelter Kreidler Ret
Ret   Kasimir Rapczynski Kreidler Ret
Ret   Jacques Hutteau Kreidler Ret
Ret   Sergio Zattoni Kreidler Ret
Ret   Roland Schuster Kreidler Ret
Ret   Rudolf Kunz Kreidler Ret
Ret   Benjamin Laurent Kreidler Ret
Ret   Enzo Mischiatti LGM Ret
Ret   Ove Skifjeld Kreidler Ret
Ret   Stefan Danielsson Ret
Ret   Bruno Treutlein Ret
Ret   Renzo Fabbri Ret

Referencias editar

  1. a b c d e «Tormo, campeón del mundo de 50cc». Mundo Deportivo. 21 de agosto de 1978. Consultado el 30 de abril de 2019. 
  2. Coleman, Barry, ed. (1978). Motocourse 1978-1979. Hazleton Securities Ltd. p. 129. ISBN 0-905138-06-6. 
  3. «1978 German MotoGP - Motor Sport Magazine Database». Motor Sport Magazine. 1 de febrero de 2018. Consultado el 10 de diciembre de 2018. 
  4. «WEST GERMANY GRAND PRIX · 500cc Race Classification 1978». Motogp.com. Archivado desde el original el 10 de diciembre de 2018. Consultado el 10 de diciembre de 2018. 
Prueba previa:
Gran Premio de Gran Bretaña
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1978
Siguiente prueba:
Gran Premio de Checoslovaquia
Prueba previa:
Gran Premio de Alemania de 1977
Gran Premio de Alemania
Siguiente prueba:
Gran Premio de Alemania de 1979