Gran Premio de las Naciones de Motociclismo de 1983

El Gran Premio de las Naciones de Motociclismo de 1983 fue la tercera prueba de la temporada 1983 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 24 de abril de 1983 en el Circuito de Monza.

Bandera de Italia Circuito de Monza
Ubicación Monza, Bandera de Italia Italia
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 5,800 km

Resultados 500cc editar

Y en la categoría reina, dominio total de los pilotos estadounidenses, siendo Freddie Spencer quien conseguiría el triunfo, el tercero en las tres pruebas disputadas y destacándose en el Mundial. Kenny Roberts dominó buena parte de la prueba, pero se pasó de frenada, cayó en la arena y aunque se levantó inmediatamente, se quedó retrasado a la cuarta posición.[1]

Pos. Piloto Equipo Tiempo Pts.
1   Freddie Spencer Honda 45:46.570 15
2   Randy Mamola Suzuki +7.660 12
3   Eddie Lawson Yamaha +17.750 10
4   Franco Uncini Suzuki +24.380 8
5   Takazumi Katayama Honda +33.730 6
6   Raymond Roche Honda +42.810 5
7   Marc Fontan Yamaha +1:16.300 4
8   Sergio Pellandini Suzuki +1:21.860 3
9   Barry Sheene Suzuki +1:28.230 2
10   Marco Lucchinelli Honda +1:33.180 1
11   Virginio Ferrari Cagiva +1:41.530
12   Walter Migliorati Suzuki +1:41.590
13   Gustav Reiner Suzuki +1:47.950
14   Peter Sjöström Suzuki +1:48.330
15   Steve Parrish Yamaha +1 Vuelta
16   Marco Papa Suzuki +1 Vuelta
17   Wolfgang von Muralt Suzuki +1 Vuelta
18   Marco Greco Suzuki +1 Vuelta
19   Lorenzo Ghiselli Suzuki +1 Vuelta
20   Paolo Ferretti Suzuki +1 Vuelta
21   Andreas Hofmann Suzuki +1 Vuelta
22   Leandro Becheroni Suzuki +1 Vuelta
23   Corrado Tuzii Honda +1 Vuelta
24   Chris Guy Suzuki +1 Vuelta
25   Franz Kaserer Suzuki +2 Vueltas
26   Peter Huber Suzuki +4 Vueltas
Ret   Kenny Roberts Yamaha Ret
Ret   Ron Haslam Honda Ret
Ret   Giovanni Pelletier Honda Ret
Ret   Ernst Gschwender Suzuki Ret
Ret   Dave Dean Suzuki Ret
Ret   Boet van Dulmen Suzuki Ret
Ret   Alain Röthlisberger Yamaha Ret
Ret   Keith Huewen Suzuki Ret
Ret   Jack Middelburg Honda Ret
Ret   Philippe Coulon Suzuki Ret
DNQ   Didier de Radiguès Honda DNS
DNQ   Jon Ekerold Cagiva DNQ
Sources:[2][3]

Resultados 250cc editar

Inesperado triunfo del venezolano Carlos Lavado, que se aprovechó de la lucha en cabeza del español Sito Pons, que cayó en la última vuelta y del también venezolano Iván Palazzese, que entró pasado en una curva. El suizo Jacques Cornu lidera la general.[4]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Carlos Lavado Yamaha 41:02.190 15
2   Thierry Espié Chevallier-Yamaha +14.330 12
3   Manfred Herweh Real-Rotax +16.290 10
4   Martin Wimmer Yamaha +17.170 8
5   Jacques Cornu Yamaha +17.330 6
6   Hervé Guilleux Kawasaki +18.190 5
7   Thierry Rapicault Yamaha +20.580 4
8   Iván Palazzese Yamaha +32.520 3
9   Didier de Radiguès Chevallier-Yamaha +37.410 2
10   Jean-François Baldé Chevallier-Yamaha +37.890 1
11   Reinhold Roth Fath-Yamaha +38.000
12   Bruno Lüscher Yamaha +47.590
13   Tony Head Armstrong-Rotax +47.630
14   Harald Eckl Yamaha +47.850
15   Maurizio Vitali MBA +1:04.340
16   Graham Young EMC +1:04.480
17   Karl-Thomas Grässel Yamaha +1:04.920
18   Edwin Weibel Yamaha +1:59.110
Ret   Patrick Fernandez Bartol Ret
Ret   Christian Sarron Yamaha Ret
Ret   Christian Estrosi Pernod Ret
Ret   Massimo Matteoni Yamaha Ret
Ret   Sito Pons Kobas Ret
Ret   Roland Freymond Armstrong Ret
Ret   Alan Carter Yamaha Ret
Ret   Jean-Marc Toffolo Rotax Ret
Ret   Jacques Bolle Go-West Ret
Ret   Jean-Louis Tournadre Yamaha Ret
Ret   Marcellino Lucchi SWM Ret
Ret   Carlos Cardús Rotax Ret
Ret   Donnie Robinson Yamaha Ret
Ret   Jean-Louis Guignabodet Yamaha Ret
Ret   Graeme McGregor Bartol Ret
Ret   Éric Saul Yamaha Ret
Ret   Siegfried Minich Rotax Ret
Ret   Massimo Broccoli Yamaha Ret

Resultados 125cc editar

Primera victoria de la temporada del campeón español Ángel Nieto, que le permite acercarse al liderato que ostenta el también español Ricardo Tormo. Los italiano Eugenio Lazzarini y Ezio Gianola cerraron el podio.[5]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Ángel Nieto Garelli 39:01.890 15
2   Eugenio Lazzarini Garelli +4.090 12
3   Ezio Gianola MBA +21.320 10
4   Ricardo Tormo MBA +22.870 8
5   Bruno Kneubühler MBA +35.290 6
6   Libero Piccirillo MBA +36.180 5
7   Fausto Gresini MBA +36.360 4
8   Stefano Caracchi MBA +36.730 3
9   Jean-Claude Selini MBA +36.870 2
10   Pierluigi Aldrovandi MBA +46.550 1
11   Lucio Pietroniro MBA +46.650
12   Gerhard Waibel Seel-MBA +46.730
13   Miguel Gonzales MBA +1:12.270
14   Paul Bordes MBA +1:14.220
15   Erich Klein MBA +1:14.460
16   Willy Pérez MBA +1:15.440
17   Johnny Wickström MBA +1:29.040
18   Domenico Brigaglia MBA +1:38.320
19   Henk van Kessel MBA +1:38.320
20   Esa Kytölä MBA +2:09.600
21   Anton Straver MBA +3:00.920
22   Jacky Hutteau MBA +1 Vuelta
23   Andrés Sánchez MBA +1 Vuelta
24   Per-Edvard Carlsson MBA +1 Vuelta
25   Janez Pintar MBA +1 Vuelta
Ret   Pier Paolo Bianchi Sanvenero Ret
Ret   Maurizio Vitali MBA Ret
Ret   August Auinger MBA Ret
Ret   Hans Müller MBA Ret
Ret   Giuseppe Ascareggi MBA Ret
Ret   Stefan Dörflinger MBA Ret
Ret   Hugo Vignetti MBA Ret
Ret   Fabio Meozzi MBA Ret
Ret   Rolf Rüttimann MBA Ret
Ret   Olivier Liégeois Sanvenero Ret
Ret   Bady Hassaine MBA Ret
Ret   Iván Troisi MBA Ret
Ret   Helmut Lichtenberg MBA Ret

Resultados 50cc editar

En la categoría menor cilindrada, no hubo historia. Eugenio Lazzarini no tuvo rival después de que el suizo Stefan Dörflinger tuviera que entrar en boxes por haber pinchado una rueda.[6]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Eugenio Lazzarini Garelli 35:23.140 15
2   Claudio Lusuardi Moto Villa +20.160 12
3   George Looijesteijn Kreidler +48.970 10
4   Reiner Scheidhauer Kreidler +53.290 8
5   Hans Spaan Kreidler +54.130 6
6   Hagen Klein FKN-Kreidler +54.140 5
7   Gerhard Singer Kreidler +1:14.260 4
8   Ingo Emmerich Kreidler +1:22.020 3
9   Jos van Dongen Kreidler +1:22.440 2
10   Paul Bordes Moto 2L +1:37.280 1
11   Stefan Dörflinger Krauser +1:54.530
12   Massimo de Lorenzi Minarelli +1:57.750
13   Sandro De Rosa Moto Villa +1:57.880
14   Mario Stocco Kreidler +2:06.960
15   Guido Sala MTK +2:18.700
16   Paolo Priori Paolucci +2:19.010
17   Chris Baert Kreidler +2:51.640
18   Roberto Rosso Minarelli +3:17.790
19   Otto Machinek Kreidler +1 Vuelta
Ret   Gerhard Bauer Ziegler Ret
Ret   Theo Timmer Casal Ret
Ret   Joaquín Galí Bultaco Ret
Ret   Hans Koopman Kreidler Ret
Ret   Rainer Kunz FKN Ret
Ret   Paul Rimmelzwaan Roton Ret
Ret   Hans-Jürgen Hummel Sachs Ret
Ret   Zdravko Matulja Tomos Ret
Ret   Enrico Cereda Kreidler Ret
Ret   Ezio Saffiotti UFO Ret
Ret   Claudio Granata Kreidler Ret
Ret   Ramón Galí Bultaco Ret
Ret   Mauro Mordenti Rossi Ret
Ret   Peter Verbič Kreidler Ret
Ret   Giuliano Tabanelli Kreidler Ret
Ret   Reiner Koster M1 Ret
Ret   Ian McConnachie Rudge Ret
Ret   Thomas Engl M1 Ret
Ret   Nicola Casadei Minarelli Ret

Referencias editar

  1. «500ccː Roberts, sin gasolina». Mundo Deportivo. 19 de mayo de 1986. Consultado el 16 de enero de 2019. 
  2. «1983 Nations MotoGP». Motorsportmagazine.com. 9 de octubre de 2017. 
  3. «motogp.com · NATIONS GRAND PRIX · 500cc Race Classification 1983». Motogp.com. Archivado desde el original el 21 de marzo de 2019. Consultado el 26 de febrero de 2019. 
  4. «¡Qué carrera la de 250ǃ». Mundo Deportivo. 25 de abril de 1983. Consultado el 27 de febrero de 2019. 
  5. «Nieto volvió al podio». Mundo Deportivo. 25 de abril de 1983. Consultado el 27 de febrero de 2019. 
  6. «Monza no fue el Jarama». Mundo Deportivo. 19 de mayo de 1986. Consultado el 13 de enero de 2019. 
Prueba previa:
Gran Premio de Francia
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1983
Siguiente prueba:
Gran Premio de Alemania
Prueba previa:
Gran Premio de las Naciones de 1982
Gran Premio de las Naciones
Siguiente prueba:
Gran Premio de las Naciones de 1984